Σεσουάρ Για Δολοφόνους

Τις τελευταίες μέρες έχω στο μυαλό μου να κάνω πολλά ποστ αλλά δεν έχω βρει τον χρόνο να γράψω όλα όσα θέλω! Γιορτές, καλέσματα, υποχρεώσεις, έξοδοι, δεν πρόλαβα! Ας αρχίσω σιγά-σιγά τα ποστ και θα δούμε πως θα πάει.

Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα και είδα το "Σεσουάρ για δολοφόνους". Ήθελα να το δω και παλιότερα που είχε ξανάρθει στην Θεσσαλονίκη αλλά δεν είχα μπορέσει. Χάρηκα που πήγα και είδα τώρα την παράσταση όμως, γιατί και με βόλευε περισσότερο το θέατρο Κολοσσαίον στο οποίο και παίζεται και οι ηθοποιοί ήταν πάρα πολύ καλοί!

Το εν λόγω θεατρικό έργο παίζεται για έννατη συνεχή χρονιά με τεράστια επιτυχία. Οι ηθοποιοί βέβαια δεν έχουν παραμείνει οι ίδιοι και έχουν αλλάξει πολλές φορές. Στην παράσταση που είδα εγώ παίζουν οι εξής:

• Σταύρος Νικολαΐδης (Εγκλήματα - ο βοηθός του χασάπη -, Η απλή μέθοδος των τριών - ο ανηψιός του Σπύρου Παπαδόπουλου)
• Περικλής Λιανός (Το καφέ της Χαράς - ο "γραμματικός" του δήμαρχου Πόποτα)
• Τόνυ Άντονυ (το όνομα τα λέει όλα!)
• Μαρία Κανελλοπούλου (Μάνα είναι μόνο μία - η οικονόμος της Μαίρης Χρονοπούλου - , Το καφέ της Χαράς - η αδελφή του δήμαρχου Πόποτα)
• Μαρία Κατσουλίδη (Επτά θανάσιμες πεθερές)
• Σταύρος Καραγιάννης (Κόκκινο δωμάτιο, Safe sex)

(βλέπετε και τα αυτόγραφα από τον Τόνυ Άντονυ και τον Περικλή Λιανό στο εξώφυλλο του προγράμματος)

Λίγα λόγια για το έργο:

Βρισκόμαστε στο κομμωτήριο του Τόνυ (Σταύρος Νικολαΐδης). Η βοηθός-πιστολάκι είναι η Σόφη και στο κομμωτήριο εμφανίζονται η αριστοκράτισα κυρία Άντα Χατζηπατέρα (Μαρία Κανελλοπούλου), ο ζεν πρεμιέ/μικροαπατεώνας Λεωνίδας Πέτροβας (Σταύρος Καραγιάννης) και ο - εν πρώτης όψεως βαφέας - undercover αστυνομικός Σταύρος Σταυράκος (Τόνυ Άντονυ) με τον βοηθό του Παναγιώτη (Περικλής Λιανός). Η υπόθεση με δυο κουβέντες: Πάνω από το κομμωτήριο μένει μια μεγάλη σολίστ που ενοχλεί τους πάντες διότι παίζει πιάνο δυνατά. Κατά τη διάρκεια της παράστασης δολοφονείται. Όλοι - πλην των 2 αστυνομικών - είναι ύποπτοι και είχαν και το κίνητρο καθώς και την ευκαιρία να σκοτώσουν την γυναίκα (η οποία φυσικά δεν εμφανίζεται πουθενά, απλά αναφέρεται).


Ως το διάλειμμα της παράστασης ο θεατής μπαίνει στην υπόθεση. Ακριβώς πριν γίνει το διάλειμμα ο Τόνυ Άντονυ ανακοινώνει πως στην συνέχεια το κοινό θα ανακρίνει τους υπόπτους. Έτσι και γίνεται. Ο Τόνυ Άντονυ συντονίζει την ανάκριση και όποιος ήταν παρατηρητικός στο πρώτο μισό της παράστασης κάνει εύστοχες ερωτήσεις. Είχε πολύ πλάκα να βλέπεις την παράσταση να "μεταφέρεται" στην πλατεία. Οι ηθοποιοί σχολιάζουν με πολύ εύστοχες ατάκες τις ερωτήσεις ή τα σχόλια των θεατών και έχει πολύ γέλιο! Ειλικρινά δεν έχω δει πιο πρωτότυπη παράσταση!! Όποιος δεν την έχει δει αξίζει πάρα μα πάρα πολύ να την δει. Προσωπικά την ξανάβλεπα άνετα, ακριβώς γιατί στο δεύτερο μισό - μετά το διάλειμμα δηλαδή - υπάρχει το στοιχείο του απρόβλεπτου και κάθε παράσταση είναι μοναδική και ξεχωριστή!

Αφού ολοκληρωθεί η "ανάκριση" από το κοινό, αυτό καλείται να ψηφίσει ποιον θεωρεί ως ένοχο για την δολοφονία. Ανάλογα με το ποιον ψηφίζει η πλειοψηφία αυτός εμφανίζεται και ως ένοχος στο τέλος και ομολογεί! Οπότε μπορεί κάποιος για παράδειγμα να δει την παράσταση μια φορά και να ομολογήσει η κομμώτρια και την επόμενη ο Τόνυ ο κομμωτής ή ο Πέτροβας. Δεν θα πω ποιος βγήκε ένοχος όταν το είδα εγώ (πάντως ήταν το άτομο που και εγώ ψήφισα χεχε). Θα μου άρεσε όμως να το ξαναδώ και να είναι άλλος ο ένοχος για να δω τον τρόπο με τον οποίο θα ομολογούσε και ποιο θα ήταν το κίνητρο του φόνου!

Επίσης ένα πράγμα που μου άρεσε ιδιαίτερα στην παράσταση είναι ότι το κείμενο προσαρμόζεται στην πόλη στην οποία παίζεται. Δηλαδή αναφέρονται περιοχές, οδοί και πρόσωπα της πόλης. Παρακολουθώντας το έργο έχεις την εντύπωση πως το κομμωτήριο βρίσκεται στην ίδια περιοχή με το θέατρο (αναφέρεται η Βασ.Όλγας, η Μαρτίου και διάφορα άλλα... ε μην πω και όλη την παράσταση!)

Μόλις τελείωσε, πήγα και μίλησα στους ηθοποιούς για να τους συγχαρώ. Κάθε φορά που πάω στο θέατρο το κάνω αυτό. Πιστεύω είναι και για τους ηθοποιούς μια επιβράβευση. Μου έκανε εντύπωση ότι παρά του γεγονότος ότι ήταν το πρώτο Σάββατο που παιζόταν όταν πήγα στα καμαρίνια δεν είχε πολύ κόσμο. Εγώ και 3-4 άτομα μόνο. Ενώ συνήθως γίνεται ουρά! Μου φάνηκε πολύ περίεργο αυτό.

Ιδού και τα αυτόγραφα (δυστυχώς scanner δεν έχω, οπότε τα έβγαλα όσο καλύτερα μπορούσα με την μηχανούλα μου):



Όλοι οι ηθοποιοί ήταν συμπαθητικοί και φιλικοί από κοντά, αλλά κατά την γνώμη μου πιο πολύ απ'όλους ο Σταύρος Νικολαΐδης που είναι πολύ "φατσούλα"!



ΥΓ. Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον όταν ολοκληρωθεί η παράσταση και δεν ξαναπαιχτεί πια, να βγει μια ανακοίνωση για το ποιος έχει βγει ένοχος περισσότερες φορές συνολικά απ'όλα τα έτη που έχει παιχτεί το συγκεκριμένο έργο! :)