Το τελευταίο επεισόδιο του "Παρά Πέντε" προβλήθηκε την Δευτέρα 18 Ιουνίου. Η σειρά που αγαπήθηκε - ή μάλλον λάτρευτηκε - από όλες τις ηλικίες έριξε την αυλαία της με ένα εξαιρετικό επεισόδιο. Το είδα χθες το βράδυ καθώς την Δευτέρα είχε γενέθλια ο μπαμπάς μου και είχαμε βγει σε μια ταβέρνα να φάμε (μέρα που βρήκε και αυτός να έχει γενέθλια LOL!)
Η Αμαλία ήταν τελικά πνεύμα, όπως είχε διαρρεύσει στο τέλος του προηγούμενου κύκλου, και ήταν μάλιστα αεροσυνοδός στο ίδιο αεροπλάνο που επέβαιναν οι συγγενείς των 5 και που συνετρίβη.
Το επεισόδιο - και η σειρά γενικότερα - τελείωσε αισιόδοξα!
Μου άρεσε στους τίτλους του τέλους που ήταν οι 5 τους στην θάλασσα και ακουγόταν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα πραγματικά τους ονόματα! :)
Σίγουρα τέτοια σειρά, τόσο πετυχημένη, δεν θα μπορέσει να επαναληφθεί! Ας ελπίσουμε μόνο να γίνουν και στο μέλλον τόσο καλές παραγωγές, με καλό χιούμορ, χωρίς προστυχιές και υπερβολές.
Το παρά πέντε είχε ως θέμα την ιστορία 5 ανθρώπων που γνωρίστηκαν τυχαία και τους ένωσε μια δυνατή φιλία. Δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Έχουν υπάρξει σειρές, τόσο δραματικές όσο και κωμικές, με θέμα την παρέα και την φιλία, αλλά πάντα προέκυπτε κάποιος έρωτας μέσα στην παρέα και πάντοτε δημιουργούνταν προβλήματα. Η σειρά αυτή εκθείασε την φιλία, την αληθινή φιλία. Ο καθένας ήταν διαρκώς πρόθυμος να βοηθήσει τον άλλο σε εύκολες και δύσκολες στιγμές.
Πραγματικά, μόλις έπεσαν οι τίτλοι του τέλους αυτό που είπα ήταν "πώς θα γίνει να βρούμε και να κάνουμε και εμείς τέτοιους φίλους, μια τέτοια παρέα;"! Είναι αρκετά δύσκολο στην εποχή μας να βρεις άτομα με τα οποία να ταιριάζεις! Στην σειρά ήταν ο καθένας διαφορετικός, αλλά ταυτόχρονα καθένας σεβόταν την διαφορετικότητα του άλλου και κατάφεραν όλοι να βρουν έναν δρόμο επικοινωνίας και να ταιριάξουν πολύ! Ακόμα και οι μικρο-ειρωνίες και τα μικρο-πειραγματάκια ήταν αγνά και δεν γίνονταν με κακία και δεν παρεξηγούνταν από κανέναν!
Στην αληθινή ζωή δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Το χιούμορ όλων των ανθρώπων δεν συμπίπτει. Μπορείς να πεις κάτι σε κάποιον σαν αστειάκι και αυτός να το παρεξηγήσει. Και γενικώς οι άνθρωποι έχουν γίνει αρκετά εγωιστές και θέλουν να κάνουν τον διπλανό τους σαν τον εαυτό τους για να γίνουν φίλοι.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης με αυτήν την σειρά πιστεύω έδωσε ένα μάθημα σε πολλούς! Μάθημα ζωής, συμπεριφοράς, ανθρωπιάς, αλτρουισμού και ειλικρίνειας.
Ήταν ωραίο που ανάμεσα στις ατάκες των 2 γιαγιάδων, στα "ιιιιιιιι" της Ζουμπουλίας, στην παιδικότητα και την αφέλεια της Ντάλιας, υπήρχαν και συγκινητικές στιγμές.
Καλή επιτυχία σε όλους τους ηθοποιούς και συντελεστές της σειράς στα επόμενα βήματα τους! :)
Ακολουθούν Spoilers!
Θέλω να σημειώσω ότι δεν συγκινούμαι ιδιαίτερα εύκολα, αλλά πραγματικά χθες το βράδυ που είδα το επεισόδιο έκλαψα σε 2 σημεία! Όταν πέθανε η γιαγιά του Σπύρου (πολύ δυνατή σκηνή όλη αυτή με το ημερολόγιο που ανακάλυψε ο Σπύρος, και πολύ δυνατή η ερμηνεία του Καπουτζίδη!!!), και όταν έφυγε ο "Αλέξης" και άφησε την "Ντάλια".
Γενικώς δεν συνέβη καμιά φοβερή ανατροπή, όπως είχαν αφήσει να εννοηθεί σε διάφορες εκπομπές. Η δικαίωση ήρθε βέβαια, μέχρι και οι κακοί μετάνιωσαν.
Γενικώς δεν συνέβη καμιά φοβερή ανατροπή, όπως είχαν αφήσει να εννοηθεί σε διάφορες εκπομπές. Η δικαίωση ήρθε βέβαια, μέχρι και οι κακοί μετάνιωσαν.Η Αμαλία ήταν τελικά πνεύμα, όπως είχε διαρρεύσει στο τέλος του προηγούμενου κύκλου, και ήταν μάλιστα αεροσυνοδός στο ίδιο αεροπλάνο που επέβαιναν οι συγγενείς των 5 και που συνετρίβη.
Το επεισόδιο - και η σειρά γενικότερα - τελείωσε αισιόδοξα!
Μου άρεσε στους τίτλους του τέλους που ήταν οι 5 τους στην θάλασσα και ακουγόταν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα πραγματικά τους ονόματα! :)
Σίγουρα τέτοια σειρά, τόσο πετυχημένη, δεν θα μπορέσει να επαναληφθεί! Ας ελπίσουμε μόνο να γίνουν και στο μέλλον τόσο καλές παραγωγές, με καλό χιούμορ, χωρίς προστυχιές και υπερβολές.
Το παρά πέντε είχε ως θέμα την ιστορία 5 ανθρώπων που γνωρίστηκαν τυχαία και τους ένωσε μια δυνατή φιλία. Δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Έχουν υπάρξει σειρές, τόσο δραματικές όσο και κωμικές, με θέμα την παρέα και την φιλία, αλλά πάντα προέκυπτε κάποιος έρωτας μέσα στην παρέα και πάντοτε δημιουργούνταν προβλήματα. Η σειρά αυτή εκθείασε την φιλία, την αληθινή φιλία. Ο καθένας ήταν διαρκώς πρόθυμος να βοηθήσει τον άλλο σε εύκολες και δύσκολες στιγμές.
Πραγματικά, μόλις έπεσαν οι τίτλοι του τέλους αυτό που είπα ήταν "πώς θα γίνει να βρούμε και να κάνουμε και εμείς τέτοιους φίλους, μια τέτοια παρέα;"! Είναι αρκετά δύσκολο στην εποχή μας να βρεις άτομα με τα οποία να ταιριάζεις! Στην σειρά ήταν ο καθένας διαφορετικός, αλλά ταυτόχρονα καθένας σεβόταν την διαφορετικότητα του άλλου και κατάφεραν όλοι να βρουν έναν δρόμο επικοινωνίας και να ταιριάξουν πολύ! Ακόμα και οι μικρο-ειρωνίες και τα μικρο-πειραγματάκια ήταν αγνά και δεν γίνονταν με κακία και δεν παρεξηγούνταν από κανέναν!Στην αληθινή ζωή δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Το χιούμορ όλων των ανθρώπων δεν συμπίπτει. Μπορείς να πεις κάτι σε κάποιον σαν αστειάκι και αυτός να το παρεξηγήσει. Και γενικώς οι άνθρωποι έχουν γίνει αρκετά εγωιστές και θέλουν να κάνουν τον διπλανό τους σαν τον εαυτό τους για να γίνουν φίλοι.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης με αυτήν την σειρά πιστεύω έδωσε ένα μάθημα σε πολλούς! Μάθημα ζωής, συμπεριφοράς, ανθρωπιάς, αλτρουισμού και ειλικρίνειας.
Ήταν ωραίο που ανάμεσα στις ατάκες των 2 γιαγιάδων, στα "ιιιιιιιι" της Ζουμπουλίας, στην παιδικότητα και την αφέλεια της Ντάλιας, υπήρχαν και συγκινητικές στιγμές.
Καλή επιτυχία σε όλους τους ηθοποιούς και συντελεστές της σειράς στα επόμενα βήματα τους! :)
Κι εγώ χθες το είδα το τελευταίο επεισόδιο. Έκλαψα με τη γιαγιά του Σπύρου, γέλασα σε διάφορα σημεία και ειδικά στο τέλος που η Σόφη και η Θεοπούλα αναφωνούν "υπάρχει Θεός", χάρηκα που μετάνιωσαν οι κακοί (χεχε) και ακόμα περισσότερο που επιτέλους έσμηξαν ο Αλέξης με την Ντάλια!!
ReplyDeleteΕίχα σκοπό σήμερα να κάνω σχετικό ποστ αλλά με πρόλαβες. Ήταν πραγματικά πολύ ωραία σειρά και μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες σαν αυτή.
Καλά ακριβώς την ίδια στιγμή πατήσαμε το "publish comment"????? :-D
ReplyDeleteΧαχαχα έτσι φαίνεται!
ReplyDeleteΤα μεγάλα πνεύματα κ.λπ. κ.λπ. ;-)
Βασικά σε αυτό με τη φιλία ως προς την ουσία συμφωνώ αλλά ας μην ξεχναμε ότι οι χαρακτήρες του Παρα Πέντε είναι περισσότερο καρικατούρες ανθρώπων παρά ρεαλιστικοί χαρακτήρες. Αιώνια παιδιά "παγιδευμένα" σε σώματα ενηλίκων. Αυτό μάλλον ήταν και το μυστικό της επιτυχίας της σειράς γιατί οι χαρακτήρες αντιμετώπιζαν την ενήλικη ζωή σαν μια καινούρια εμπειρία παρόλο που ήταν και οι ίδιοι ενήλικοι, κάτι που ήταν διασκεδαστικά σουρεαλιστικό.
ReplyDeleteΠαρεπιπτόντως μια άλλη σειρά που τελειώνει, το 50-50, έχει ένα από τα κορυφαία τρέηλερ που έχω δει για το τελευταίο της επεισόδιο, εμπνευσμένο από την ταινία 300. Όποτε το βλέπω κλαίω από τα γέλια!
Θα αναφερθώ και στο 50-50 - την δεύτερη πιο αγαπημένη μου σειρά για φέτος - αναλυτικά σε άλλο post.
ReplyDeleteΤην διαφήμιση για το τελευταίο επεισόδιο την είδα και την θεώρησα άκρως ατυχές συμβάν! Ίσως γιατί από την μια έχουν κυκλοφορίσει πολλά βιντεάκια-παρωδίες των 300 στο ίντερνετ και από την άλλη γιατί έχει περάσει αρκετός καιρός που βγήκε η ταινία στους κινηματογράφους.
Θα προτιμούσα για τελευταίο ένα trailer που να δίνει και κάποιο hint για το τι θα συμβεί, χωρίς όμως να έχει spoilers. :)
Φυσικά και είδα το τελευτέο επεισόδιο του ΠΑΡΑ-5 .Έτσι κι αλλιώς δεν έχανα ποτέ επείσόδιο. Συγκήθηκα και στεναχωρήθηκα πολύ με το θάνατο των αγαπημενων "ΣΟΥΠΕΡ-ΓΙΑΓΙΆΔΩΝ",χάρηκα με την επανασύνδεση ΑΛΕΞΗ-ΝΤΑΛΙΑΣ,σοκαρίστηκα με το ρόλο της ΑΜΑΛΛΛΙΑΣ και γενίκα καταβλήθηκα από ανάμεικτα συναισθήματα .Γενικά η υπόθεση του τελευτέου επεισοδίου ήταν πραγματικά ασύλληπτη.
ReplyDelete2022
ReplyDelete