Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης (Μέρος 1ο)

Αυτήν την φορά την βόλτα την έκανα με τα πόδια. Έχει ένα απαλό αεράκι και - αν και ο ήλιος καίει αρκετά - είπα να το εκμεταλλευτώ. Μόλις γύρισα στο σπίτι με πολλά ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις. Χώρισα το post για την βόλτα σε 2 μέρη γιατί οι φωτογραφίες είναι αρκετές!

Μέρος Πρώτο λοιπόν: Το Πάρκο του Φωκά στην Παραλία!

Το πάρκο του Φωκά για όσους δεν κατάγονται από την Θεσσαλονίκη είναι ένα πολύ μεγάλο πάρκο όπου όλοι οι 20-40 χρονών Θεσσαλονικείς έχουν παίξει και με το παραπάνω ως παιδιά! Είναι ο κλασσικός αγαπημένος προορισμός όπου πηγαίναμε βόλτα με το σχολείο στο δημοτικό. Τότε το πάρκο φάνταζε τεράστιο. Έκανες ουρά για να πας στις κούνιες ή σε κάποια τσουλίθρα! Η εικόνα του σήμερα δυστυχώς δεν θυμίσει καθόλου τις ένδοξες εκείνες μέρες του πάρκου! Τότε χαρούμενες φωνές παιδιών γέμιζαν με χαρά όλο το πάρκο. Σήμερα μόνοι μάρτυρες εκείνης της εποχής είναι τα φυτά που ίσως είναι τα μόνα που δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Τα βρήκα έτσι ακριβώς όπως τα θυμόμουν! Αν και στην παραλία έχω κάνει κάποιες βόλτες αραιά και που τα τελευταία 10 χρόνια, στο πάρκο δεν είχα μπει ποτέ. Ίσως βαθιά μέσα μου δεν ήθελα να παραδεχτώ την παρακμή του και ήταν μια ενδόμυχη άμυνα η άρνηση να μπω για να μην στενοχωρεθώ.

Ούτε ένα παιδάκι σε μία τόσο όμορφη μέρα.
Και μην μου πείτε πως είναι καλοκαίρι και ΟΛΟΙ λείπουν γιατί το θεωρώ απίθανο!

Αυτό το ξύλινο "Π" που βλέπετε κάποτε είχε ένα σχοινί που πήγαινε στο άλλο "Π" (επόμενη φωτογραφία) και μία μετάλλικη ράβδο την οποία πιάναμε και κρεμόμασταν από το λοφάκι και φτάναμε στο άλλο "Π" (κάπως παιδικά το περιέγραψα, δεν μπόρεσα να βρω άλλους όρους χεχε). Τώρα ούτε σχοινί υπάρχει, ούτε τίποτα.

Στο βάθος διακρίνεται και η εκκλησία του Κυρίλλου και Μεθοδίου την οποία θεωρώ και μια από τις ωραιότερες και επιβλητικότερες εκκλησίες της πόλης μας. Μου αρέσει ιδιαίτερα γιατί είναι δίπλα στην θάλασσα και γιατί έχει μεγάλο κήπο περιμετρικά της!

Και του λόγου του αληθές ότι το πάρκο όχι μόνο έχει ερημώσει αλλά και έχει ριμάξει.
Συντήρηση μηδέν! Από τις 3 κούνιες μόνο η μία υπάρχει και αυτή όχι και σε τόσο καλή κατάσταση!

Ακριβώς απέναντι από τις κούνιες της προηγούμενης φωτογραφίας ήταν αυτές. Και οι 2 ευτυχώς ήταν εδώ. Σ'αυτήν που κουνιέται έκανα κούνια για κανένα 10λεπτο και ήταν υπέροχα! Ένιωσα πάλι σαν κοριτσάκι χεχε! Είχα και το walkman μαζί και άκουγα ραδιόφωνο και πολύ το απόλαυσα!

Σε αυτό το σημείο υπήρχαν και άλλα πολλά παιχνίδια τα οποία δεν υπάρχουν πιά.
Στην θέση τους έχει γίνει αυτό το πλακόστρωτο με τους "κίονες"
που ναι μεν είναι όμορφο αλλά δεν βλέπω να εξυπηρετεί κάτι ιδιαίτερο.

Πριν κλείσω το πρώτο μέρος να πω ότι στο πάρκο ήταν ένας γέρος και μου φάνηκε περίεργος. Πηγαινοερχόταν την ώρα που έκανα κούνια. Όταν πήρα τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι τον είδα να ψαχουλεύει τα σκουπίδια. Γενικώς υπάρχουν αρκετοί άστεγοι που περιφέρονται στην παραλία. Τα πάρκα έχουν αδειάσει. Ο κόσμος φοβάται να μπει. Θυμάμαι ακόμα και όταν εγώ ήμουν μικρή σε ορισμένα πάρκα φοβόμασταν να μπούμε γιατί κυκλοφορούσαν ναρκομανείς. Είτε λόγω των ναρκομανών είτε λόγω των αστέγων είναι λυπηρό αυτό που έχει γίνει με τα πάρκα. Οι δήμοι θα πρέπει να βγάλουν διαφημίσεις και να ενθαρρύνουν τον κόσμο να τα επισκέπεται. Αφού βέβαια τα συντηρήσει και βάλει και την κατάλληλη αστυνόμευση! Ουφ τα είπα και ξεθύμανα!

Πάμε για το δεύτερο μέρος τώρα.... :)