Tuesday 25 January 2011

Πού πήγε η αυθεντικότητα;

Εδώ και μέρες τριγυρνάει στο μυαλό μου ένα ποστ αλλά δεν ήξερα πώς να το αρχίσω, πώς να το εκφράσω... Γενικώς θέλω να πιστεύω ότι είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, προτιμάω να βλέπω και να προβάλω τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν και συμβαίνουν γύρω μου και όχι τα αρνητικά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εθελοτυφλώ, απλά διαλέγω να τονίζω τα καλά.

Υπάρχουν στιγμές όμως που παρατηρείς τον κόσμο και λες πώς φτάσαμε ως εδώ! Τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να συζητώ συχνά με συνομηλικούς μου για το πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά των εφήβων σήμερα συγκρίνοντας με τα αντίστοιχα δικά μας εφηβικά χρόνια. Πρώτα πρώτα θεωρώ τραγικό ότι πλέον τα παιδιά χάνουν την παιδικότητά τους από πάρα πολύ μικρή ηλικία! Βλέπεις κορίτσια 14-16 ετών δίπλα μου και θαρρείς είναι συνομήλικές μου! Βγαίνουν όλες με τα σούπερ μίνια και τις ψηλές τις μπότες με το άψογο βάψιμο και αναρωτιέσαι "καλά που πηγαίνουν έτσι;!" Εμείς σ'εκείνη την ηλικία άντε να βγαίναμε σε κανένα Goody's!

Το περίεργο είναι ότι ένας σημερινός 28άρης-30άρης μπορεί ελάχιστα κοινά να έχει με ένα άτομο 21-23 χρονών, παρά το γεγονός ότι οι ηλικίες είναι κοντινές! Αντιθέτως νομίζω ότι ο πρώτος μπορεί να βρει αρκετά κοινά με κάποιον λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, ας πούμε κάποιον που σήμερα είναι ως 40 ετών. Σίγουρα εκεί υπάρχουν κοινά βιώματα, πχ μουσικά κλπ.

Σ'αυτό παίζει μεγάλο ρόλο εν μέρει και η τεχνολογία. Εμείς μεγαλώσαμε γνωρίζοντας σιγά-σιγά τους υπολογιστές, περιμέναμε με τις ώρες να συνδεθούμε με τις dial-up, όταν με το καλό ήρθε η dsl το χαρήκαμε γιατί γνωρίζαμε πόσο ακριβό και χρονοβόρο ήταν να καταφέρεις να δεις μια πληροφορία στο ίντερνετ. Τώρα βλέπεις όλα τα κοριτσάκια να τραβούν μια φωτογραφία με το κινητό τους μπροστά στον καθρέφτη, να την αναρτούν στη σελίδα τους στο facebook και να αφήνουν η μία κολακευτικά σχόλια στην άλλη για το πόσο κούκλα είναι, χωρίς να συνειδητοποιούν ή να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που μπορεί να κρύβονται πίσω από την πράξη τους αυτή. Για να μην αναφερθώ και στα greeklish που τα έχουν ριμάξει!

Φυσικά πλέον είναι δεδομένο ότι όλα έχουν και από ένα κινητό. ΟΚ οι εποχές αλλάζουν, δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα πάνω σ'αυτό. Πιστεύω αφού η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, καλό είναι να έχουν κινητό γιατί και κάτι έκτακτο μπορεί να συμβεί και να χρειαστεί να σε ειδοποιήσουν άμεσα. Πρέπει όμως αυτό να είναι το πιο εξελιγμένο κινητό που υπάρχει; Αυτό κρύβει διπλό κίνδυνο: πρώτα πρώτα το παιδί δε συνειδητοποιεί την αξία του κινητού και το πώς αποκτήθηκε, το θεωρεί δεδομένο, και δεύτερον σκέψου πώς μπορεί να νιώσει ο συμμαθητής του που οι γονείς του ή δεν έχουν την δυνατότητα να του το προσφέρουν ή δεν θέλουν για να μην το κακομάθουν; Τι κι αν εγώ χρειάστηκε να μαζέψω χαρτζιλίκι αρκετών εβδομάδων για να πάρω το '99, ένα χρόνο αφότου τελείωσα το σχολείο, το πρώτο μου καρτοκινητό, αφού οι δικοί μου δεν μου έπαιρναν; Είπαμε οι εποχές άλλαξαν και είναι πια κάτι το διαδεδομένο.

Αμ το άλλο που το πας! Προχθές σε μια τέτοια συζήτηση αναφέρθηκε και το εξής: "εμείς πριν βγουν τα κινητά παίρναμε τηλέφωνο στο σπίτι του φίλου μας και λέγαμε και μια καλησπέρα στον μπαμπά του ή στη μαμά του, υπήρχε μια επικοινωνία, και από την άλλη ήξεραν και οι γονείς με ποιούς έκαναν παρέα τα παιδιά τους. Τώρα παίρνεις κατευθείαν στο κινητό του φίλου σου και ξέρει και αμέσως ποιός τον καλεί!"

Για να επανέλθω και στον τίτλο του ποστ, θεωρώ ότι έχει χαθεί σε μεγάλο μέρος η αυθεντικότητα των ανθρώπων. Βλέπεις στην τηλεόραση για παράδειγμα τα 3/4 των εκπομπών να προβάλουν αποσπάσματα άλλων εκπομπών. Δεν μιλώ φυσικά για αυτές που είναι σατυρικές και καλά κάνουν και σχολιάζουν τα περίεργα ή τα κακώς κείμενα της χώρας μας, αλλά για όλες τις υπόλοιπες. Βλέπεις όλη μέρα τη μία εκπομπή να αναπαράγει την άλλη.

Αυτό είναι πιστεύω γενικό φαινόμενο. Δεν υπάρχει πλέον φαντασία και δημιουργικότητα ούτε στη μουσική ούτε στον κινηματογράφο. Τα τελευταία 10 χρόνια γίνονται όλο μουσικές ή κινηματογραφικές διασκευές παλαιοτέρων τραγουδιών ή ταινιών αντίστοιχα. Σπάνια ακούς ή βλέπεις πια κάτι αξιόλογο και πρωτότυπο.

Πώς κλείνεις μια τέτοια ανάρτηση; Μάλλον δεν την κλείνεις και περιμένεις τα σχόλια των αναγνωστών σου για να δεις αν συμμερίζονται και εκείνοι τις σκέψεις σου! Ο λόγος δικός σας λοιπόν...

11 comments:

  1. Έχεις απόλυτο δίκιο αλλά καλώς ή κακώς το ποτάμι (της τεχνολογίας/της εποχής/του νέου τρόπου ζωής, πες το όπως θες) δε γυρνάει πίσω. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να αφεθείς να σε παρασύρει η δίνη του :-)

    ReplyDelete
  2. NtiNti ακριβώς! Και δεν λέω ότι όλοι είναι έτσι, ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία ταιριάζει με αυτά που προανέφερα. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα όπως η οικογένεια, το σχολείο κλπ. Και φυσικά σε κάθε εποχή ο μιμητισμός υφίσταται, μόνο που στην εποχή μας ίσως είναι λίγο μεγαλύτερος λόγω του "ποταμιού" που ανέφερες και εσύ!

    ReplyDelete
  3. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις πράγματι...
    Μόνο το facebook να πιάσεις -που για μένα προσωπικά δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτα- είναι καθημερινό εργαλείο για τους σημερινούς νέους και πιστεύω πως πλέον αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής τους ζωής. Βλέπεις ανθρώπους που έχουν να μπουν στη σελίδα τους μερικές μέρες και κάνουν σαν τρελοί. Κάπου πρέπει να υπάρχουν και όρια όμως το πιο σημαντικό είναι να μη χάνεται το νόημα στις προσωπικές σχέσεις. Νομίζω πως το έχουμε ψιλοχάσει τελευταία...

    ReplyDelete
  4. Κάτι μου λέει πως όταν εμείς ήμασταν 15 ετών τα ίδια θα συζητούσαν οι 30+ ετών για εμάς.

    Η τεχνολογία έχει τα αρνητικά της και τα θετικά της. Αρνητικά είναι αυτά που αναφέρεις. Θετικά είναι π.χ. ότι δεν θα είχα ακούσει μουσικές εκπληκτικές που τώρα είναι μόνο ένα κλικ μακριά, Δεν θα είχα βρει διέξοδο στη δημιουργικότητα μου (blogging), δεν θα μοιραζόμουν κοινές ανησυχίες (όπως είναι και αυτό το κείμενο σου) με ανθρώπους που δεν έτυχε να γνωρίζω προσωπικά κ.α.

    Γενικά δεν μου αρέσουν οι αφορισμοί αλλά σε αυτό που θα συμφωνήσω απόλυτα είναι με το αποκαρδιωτικό θέαμα τα παιδιά να προσπαθούν να χάσουν την παιδικότητα τους τόσο γρήγορα. Δυστυχώς όταν θα καταλάβουν το λάθος τους θα είναι αργά και αυτοί θα είναι οι 30+ που δεν θα καταλαβαίνουν τους νέους 15χρονους.

    Η τηλεόραση δεν νομίζω ότι έχει σχέση με τον υπόλοιπο προβληματισμό σου γιατί εκεί υπάρχει σχέδιο ώστε να καταφέρει να κάνει τα μυαλά μας κομπόστα. Ένας από τους τρόπους είναι ο "τηλεκανιβαλισμός". Ένας άλλος είναι τα ριάλιτυ.

    ReplyDelete
  5. Besidouze, όπως έχω πει και στο παρελθόν πιστεύω ότι τα πάντα έχουν να κάνουν με το πως ο καθένας χρησιμοποιεί τα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης" όπως το facebook. Για μένα δεν είναι εντελώς άχρηστο, καθώς έχει τύχει να ξαναβρεθώ με παλιές μου συμμαθήτριες, να συναντηθούμε από κοντά ή να μαθαίνω νέα αυτών που βρίσκονται στο εξωτερικό. Φυσικά δεν συμφωνώ με αυτούς που βάζουν συνέχεια φωτογραφίες για να προβάλουν είτε τους εαυτούς τους είτε το πόσο ωραία περνάνε ή πόσο "μάγκες" είναι. Προσωπικά το facebook το έχω αναγάγει σε παιχνιδομηχανή καθώς παίζω 2-3 παιχνιδάκια και δεν ασχολούμαι με τίποτε άλλο σχεδόν. Ευτυχώς τώρα τελευταία τα έχω - αν και παίζω πάλι καθημερινά - περιορίσει λίγο, γιατί εξαιτίας τους είχα παραμελήσει το blogging κάπως. Θέλω να πιστεύω ότι έχω επανέλθει δυναμικά όμως! :)

    ReplyDelete
  6. Dreamon, καλωσόρισες στο blog μου! Έχεις δίκιο για τα θετικά. Αν και πιστεύω ότι ειδικά όσον αφορά τη μουσική αυτή η ευκολία με την οποία πλέον μπορείς να τη βρεις γυρνάει μπούμερανγκ. Όταν ήμουν μαθήτρια είχα στο hi-fi μου μόνιμα μια κασετούλα μέσα και έγραφα τραγούδια από το ραδιόφωνο το οποίο και άκουγα φανατικά και ήξερα όλα τα hits κάθε χρονιάς, καθώς έχω πάθος με τη μουσική! Ένιωθα πολύ περήφανη όταν με ρωτούσε κάποιος για ένα τραγούδι και ήξερα να πω τον τίτλο και τον τραγουδιστή!

    Άλλα για το blogging συμφωνώ! Ορισμένα κείμενα είναι πολύ αξιόλογα ειδικά όταν υπάρχουν ανταλλαγές απόψεων!

    Και εμένα δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη. Παρατηρώ και καταγράφω τι συμβαίνει γύρω μου, αλλά ευτυχώς πάντα βλέπω και την άλλη πλευρά, δεν είναι όλα τα παιδιά τα ίδια!

    Όσο για την τηλεόραση ήταν και αυτή μια σκέψη ανάμεσα σ'όλες τις άλλες. Οι δύο τελευταίες τηλεοπτικές σεζόν ήταν από τις χειρότερες που έχει δει η ελληνική τηλεόραση! Τα μυαλά μας κομπόστα πέρα από την TV, τα κάνουν και η κακή παιδεία!

    ReplyDelete
  7. "Παν μέτρον άριστον!!"

    Δυστυχώς στην εποχή της ύλης μετράει το "φαίνεσθαι" και όχι η εικόνα!!


    Έχεις εικόνα ωραία;

    Πουλάς;

    Δεν έχεις απορρίπτεσαι!!

    Εδώ εγώ σκέφτομαι τα δικά μου παιδικά χρόνια και τα συγκρίνω με των εφήβων τώρα και παθαίνω μερικά σοκ!!

    Τα σέβη μου!!

    (να κάνω και ένα παραπονάκι; )

    ( δεν μου έχεις σχολιάσει πολύ!! )

    ReplyDelete
  8. Vangel Greko, έτσι ακριβώς είναι! Το θέμα είναι πώς χειρίζεται ο καθένας την εικόνα του κι αν προβάλει μόνο αυτήν ή και την ουσία του που είναι αυτό που μετράει πραγματικά. Τι να πεις; Είμαι σίγουρη ότι όταν φτάσουν και αυτοί στην ηλικία μας θα λένε "πω πω τι βλακείες που κάναμε τότε στο σχολείο με το facebook!".

    Όσο για το παραπονάκι σου, δεν βρήκα χρόνο, αν δεις το google reader μου έχω αμέτρητα items από blogs αδιάβαστα! Σπεύδω αμέσως να δω τα 3 τελευταία σου ποστ! :)

    ReplyDelete
  9. Αγαπημένη μου Δανάη,
    Ο κόσμος προχωράει με απίστευτους ρυθμούς, που δεν τους προλαβαίνουμε...
    Όλα όσα ανέφερες, τρέχουν μ αυτούς τους ρυθμούς.
    Πιστεύω ότι τα σημερινά παιδιά, όπως όλα, όλων των εποχών, αν έχουν γερές οικογενειακές βάσεις, θα τα καταφέρουν.
    Όσον αφορά στην ποιότητα της μουσικής, της τηλεόρασης και όλων των συναφών, είναι χαμηλή, γιατί η παιδεία συνεχώς χειροτερεύει..η γλώσσα συρρικνώνεται και οι αξίες λιγοστεύουν..
    Όμως εγώ πιστεύω στην αναγέννηση,θα έρθει..
    Και έτσι αισιόδοξα θα σου ευχηθώ καλό βράδυ...

    ReplyDelete
  10. Και εγώ πιστεύω ότι η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο, αλλά δυστυχώς ακόμα και παιδιά από "καλές" οικογένειες μπορούν να επηρεαστούν από τους συνομήλικούς τους.

    Είμαι και εγώ αισιόδοξη. Αλίμονο αν δεν ήμασταν! Μακάρι κάποια στιγμή να "ξυπνήσουμε" και να βγούμε από τον λήθαργο στον οποίο μας θέλουν να βρισκόμαστε κάποιοι!

    ReplyDelete
  11. Η επιστροφή στα βασικά πραγματοποιείται με βίαιο - ομολογουμένως - τρόπο αυτό το διάστημα. Νομίζω μια γενιά μετά δεν θα θεωρεί τόσα πράγματα δεδομένα. Ίδωμεν. Απλώς ελπίζω.

    ReplyDelete