Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Χθες το βράδυ ήταν από εκείνες τις μέρες που παρά το γεγονός ότι νύσταζα όταν πήγα να κοιμηθώ, δεν με έπιανε ύπνος με τίποτα μα με τίποτα! Οι δείχτες του ρολογιού γυρνούσαν... Τα λεπτά περνούσαν... Οι ώρες περνούσαν... Και το μάτι εκεί - γαρίδα - δεν έλεγε να κλείσει.
Κατά τη μία σηκώθηκα και πήγα για πέντε λεπτά στον υπολογιστή γιατί θυμήθηκα ότι περίμενα απάντηση σε κάποιο σχόλιο σε κάποιο blog. Είδα την απάντηση και κατευθύνθηκα πάλι προς το κρεββάτι γνωρίζοντας πως δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι. Ξάπλωσα και περίμενα τον "Μορφέα" να με πάρει στην αγκαλιά του και να κοιμηθώ γλυκά. Τίποτα όμως! Αφού είδα και απόειδα σηκώθηκα και πήρα το walkman μου. Έβαλα τις "ψείρες" στα αυτιά μου και άρχισα μια νυχτερινή μεταμεσονύκτια περιπλάνηση στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης.
Ξαφνικά δεν ήμουν πια στο σπίτι μου, στο κρεββάτι μου, αγκαλιά με τον αγαπημένο μου. Ήμουν στο πατρικό μου, στο εφηβικό μου δωμάτιο και αγωνιούσα για τις εξετάσεις που θα μου έδιναν και εμένα μια θέση στο Πανεπιστήμιο. Κάπως έτσι περνούσα και τότε, τα βράδια του λυκείου, που μετά το βραδινό ξενύχτι για διάβασμα, έβαζα τα ακουστικά του walkman και άκουγα απαλή μουσικούλα και χαλάρωνα. Και με έπαιρνε έτσι γλυκά ο ύπνος και μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποιούσα πως έχω ακόμα τα ακουστικά στα αυτιά μου και τα έβγαζα, έκλεινα το walkman και κοιμόμουν απαλά.
Έτσι και χθες. Αφού γυρνούσα το tuning πέτυχα 2 σταθμούς με πολύ ωραία μουσική και ωραίες μπαλάντες που ειδικά μετά τα μεσάνυχτα αποκτούν μεγαλύτερη διάσταση, σε αγγίζουν βαθιά. Ειδικά αν κάποιος κάνει εκπομπή εκείνες τις ώρες και μιλάει όμορφα, είναι ό,τι καλύτερο. Σε κάποια στιγμή πέτυχα τον Αντώνη Κανάκη στον Imagine (τον νέο ραδιοφωνικό σταθμό που έχει ανοίξει με τον Γιάννη τον Σερβετά) και τον άκουσα από τις 2 ως τις 3 παρά τέταρτο, οπότε και αποχώρησε. Έβαζε πολύ ωραία μουσική και έδινε χρήσιμες πληροφορίες για τα τραγούδια που έπαιζε. Μου θύμισε το παλιό καλό ραδιόφωνο που οι παραγωγοί γνώριζαν τι έπαιζαν και δεν ήταν απλά εκφωνητές για να διαβάζουν τα sms των ακροατών!!
Αφού έφυγε ο Αντώνης, έκανα ένα μικρό ζάπινγκ στο ραδιόφωνο για αρκετή ώρα ακόμα και κατά τις 3:30-4 παρά, έκλεισα το walkman και προσπάθησα για μια τελευταία φορά να κοιμηθώ. Κοιμήθηκα κατά τις τέσσερις (μετά κόπων και βασάνων χεχε) και ξύπνησα 7 για να ετοιμαστώ για την δουλειά!
Τώρα που σου γράφω ο καιρός είναι πολύ βροχέρος και κρύος και πρέπει στις 5 να ξαναπάω για δουλειά! Πόσο θα ήθελα να ξαπλώσω και να μην κάνω τίποτα και να κοιμηθώ έτσι! Τέλος πάντων!
Σ'ευχαριστώ που με "άκουσες" και απόψε!
Με αγάπη!
Δανάη. :)
Χθες το βράδυ ήταν από εκείνες τις μέρες που παρά το γεγονός ότι νύσταζα όταν πήγα να κοιμηθώ, δεν με έπιανε ύπνος με τίποτα μα με τίποτα! Οι δείχτες του ρολογιού γυρνούσαν... Τα λεπτά περνούσαν... Οι ώρες περνούσαν... Και το μάτι εκεί - γαρίδα - δεν έλεγε να κλείσει.
Κατά τη μία σηκώθηκα και πήγα για πέντε λεπτά στον υπολογιστή γιατί θυμήθηκα ότι περίμενα απάντηση σε κάποιο σχόλιο σε κάποιο blog. Είδα την απάντηση και κατευθύνθηκα πάλι προς το κρεββάτι γνωρίζοντας πως δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι. Ξάπλωσα και περίμενα τον "Μορφέα" να με πάρει στην αγκαλιά του και να κοιμηθώ γλυκά. Τίποτα όμως! Αφού είδα και απόειδα σηκώθηκα και πήρα το walkman μου. Έβαλα τις "ψείρες" στα αυτιά μου και άρχισα μια νυχτερινή μεταμεσονύκτια περιπλάνηση στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης.
Ξαφνικά δεν ήμουν πια στο σπίτι μου, στο κρεββάτι μου, αγκαλιά με τον αγαπημένο μου. Ήμουν στο πατρικό μου, στο εφηβικό μου δωμάτιο και αγωνιούσα για τις εξετάσεις που θα μου έδιναν και εμένα μια θέση στο Πανεπιστήμιο. Κάπως έτσι περνούσα και τότε, τα βράδια του λυκείου, που μετά το βραδινό ξενύχτι για διάβασμα, έβαζα τα ακουστικά του walkman και άκουγα απαλή μουσικούλα και χαλάρωνα. Και με έπαιρνε έτσι γλυκά ο ύπνος και μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποιούσα πως έχω ακόμα τα ακουστικά στα αυτιά μου και τα έβγαζα, έκλεινα το walkman και κοιμόμουν απαλά.
Έτσι και χθες. Αφού γυρνούσα το tuning πέτυχα 2 σταθμούς με πολύ ωραία μουσική και ωραίες μπαλάντες που ειδικά μετά τα μεσάνυχτα αποκτούν μεγαλύτερη διάσταση, σε αγγίζουν βαθιά. Ειδικά αν κάποιος κάνει εκπομπή εκείνες τις ώρες και μιλάει όμορφα, είναι ό,τι καλύτερο. Σε κάποια στιγμή πέτυχα τον Αντώνη Κανάκη στον Imagine (τον νέο ραδιοφωνικό σταθμό που έχει ανοίξει με τον Γιάννη τον Σερβετά) και τον άκουσα από τις 2 ως τις 3 παρά τέταρτο, οπότε και αποχώρησε. Έβαζε πολύ ωραία μουσική και έδινε χρήσιμες πληροφορίες για τα τραγούδια που έπαιζε. Μου θύμισε το παλιό καλό ραδιόφωνο που οι παραγωγοί γνώριζαν τι έπαιζαν και δεν ήταν απλά εκφωνητές για να διαβάζουν τα sms των ακροατών!!
Αφού έφυγε ο Αντώνης, έκανα ένα μικρό ζάπινγκ στο ραδιόφωνο για αρκετή ώρα ακόμα και κατά τις 3:30-4 παρά, έκλεισα το walkman και προσπάθησα για μια τελευταία φορά να κοιμηθώ. Κοιμήθηκα κατά τις τέσσερις (μετά κόπων και βασάνων χεχε) και ξύπνησα 7 για να ετοιμαστώ για την δουλειά!
Τώρα που σου γράφω ο καιρός είναι πολύ βροχέρος και κρύος και πρέπει στις 5 να ξαναπάω για δουλειά! Πόσο θα ήθελα να ξαπλώσω και να μην κάνω τίποτα και να κοιμηθώ έτσι! Τέλος πάντων!
Σ'ευχαριστώ που με "άκουσες" και απόψε!
Με αγάπη!
Δανάη. :)
koinos vrukolakiases....
ReplyDeletediorthosi muthologikou periexomenou: tou Morfea thn agkalia itheles xtes vrady kai oxi tou Orfea...:)
Αγαπητή Δανάη.
ReplyDeleteΕγώ σπανίως έχω πρόβλημα να κοιμηθώ. Από μια ώρα και μετά ένα ένα τα συστήματα μπαίνουν σε stand by mode. Μόνο όταν υπάρχει πολύ άγχος ή μεγάλη προσμονή για κάτι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Μικρός συνήθιζα να κοιμάμαι με το ραδιόφωνο ανοιχτό, συντονισμένο συνήθως στον Love, και δε με έννοιαζε γιατί ήξερα οτι η μητέρα μου θα το κλείσει!
Τώρα δεν το πολυσυνηθίζω γιατί το λυπάμαι το laptop να μείνει ανοιχτό!
Θα δοκιμάσω το Imagine μεταμεσονύκτιως και θα σου πω εντυπώσεις.
Καλό απόγευμα.
Το ημερολόγιό σου (aka Γκρινιάρης)
@ zoaki: Ευχαριστώ για την διόρθωση. Την ώρα που έγραφα το κείμενο είχα τρομερό πονοκέφαλο και σκέφτηκα "Ορφέας" ή "Μορφέας" αλλά λόγω πονοκεφάλου δεν το παίδεψα πολύ και το έγραψα βιαστικά έτσι. Το διόρθωσα τώρα!
ReplyDelete@ Γκρινιάρη: Love άκουγα και εγώ τότε στο λύκειο κάποιες ώρες (βράδυ πάντα) που εξέπεμπε και στην Θεσσαλονίκη με αναμετάδοση. Έπαιζε πραγματικά πολύ ωραία μουσική!
Για να σε πάρει ο ύπνος, μπορείς επίσης και να μετρήσεις πιγκουίνους. :)
ReplyDelete@ Πιγκουίνος: Χαχα ωραία ιδέα! Θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά. Απλούς πιγκουίνους ή happy feet πιγκουίνους;;;!!! :-D
ReplyDeleteΑποφεύγω να ακούω μουσική αν δεν με παίρνει ο ύπνος γιατί μετά δεν πρόκειται να κοιμηθώ με τίποτα.
ReplyDeleteΠολλές φορές οι μικρές ώρες της νύχτας θυμίζουν στο μυαλό μας μέρη και καταστάσεις μακριά από το σήμερα αλλά αναφαίρετα μέρη του ψυχισμού μας. Πιθανώς επειδή είμαστε πιο χαλαροί και πιο έτοιμοι να τα ανασύρουμε από τη μνήμη μας.
ReplyDeleteΑν μη τι άλλο είχες και το κατάλληλο σάουντρακ σε αυτό το σύντομο "ταξίδι" στον εαυτό σου.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Δεν είναι όμως ωραίες κάτι τέτοιες φάσεις?! Δεν είναι καλύτερα με τις ψείρες από το να στριφογυρνας στο κρεβάτι?!
ReplyDelete