Σπάνια συναντάς νέα ταλέντα που όχι μόνο να αξίζουν αλλά και να μένουν πιστά στο είδος που αγαπάνε και να μην "αλλοιώνονται" από τις δισκογραφικές και να το γυρνάνε στο μπουζουκογυφτέξ. Ένας τέτοιος καλλιτέχνης είναι και ο Μιχάλης Εμιρλής. Τον γνωρίσαμε με την Πίπα της Ειρήνης. Ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος Ζω Περιμένοντας Να Ζήσω (βλ. φώτο) από τον οποίο έγιναν γνωστά τα τραγούδια Νιώθω το τέλος να πλησιάζει και Η αιτία του κακού. Όλα τα τραγούδια του πρώτου δίσκου είναι πολύ όμορφα δεμένα μεταξύ τους. Από ροκ μπαλλάντες ως και tracks με πιο τζαζ ή και reggae ύφος... είναι ένας δίσκος που αν είστε λάτρεις αυτών των ειδών μουσικής ακούγεται πολύ ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος.
Αυτά όλα συμβαίνουν όμως δύο χρόνια πίσω.
Πέρσι απολαύσαμε τον Μιχάλη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι Τζερόνιμο, που προσωπικά μου άρεσε πολύ και στενοχωρέθηκα που δεν κέρδισε.
Φέτος ο Μιχάλης επιστρέφει με το single Αυτό Που Σ'αρέσει το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και όπως συμβαίνει συνήθως το single αυτό είναι προάγγελος του δεύτερου προσωπικού του δίσκου που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες.
Πριν λίγο άκουσα τυχαία την dance version του τραγουδιού αυτού, εξού και το post, εξού και η πρώτη πρόταση αυτού. Χάρηκα πολύ που το νέο τραγούδι του Εμιρλή "κινείται" στο ίδιο στυλ με το οποίο τον γνωρίσαμε. Εν αναμονή ολόκληρου του CD λοιπόν... άκου αυτό που σ'αρέσει! :)
Αυτά όλα συμβαίνουν όμως δύο χρόνια πίσω.
Πέρσι απολαύσαμε τον Μιχάλη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι Τζερόνιμο, που προσωπικά μου άρεσε πολύ και στενοχωρέθηκα που δεν κέρδισε.
Φέτος ο Μιχάλης επιστρέφει με το single Αυτό Που Σ'αρέσει το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και όπως συμβαίνει συνήθως το single αυτό είναι προάγγελος του δεύτερου προσωπικού του δίσκου που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες.
Πριν λίγο άκουσα τυχαία την dance version του τραγουδιού αυτού, εξού και το post, εξού και η πρώτη πρόταση αυτού. Χάρηκα πολύ που το νέο τραγούδι του Εμιρλή "κινείται" στο ίδιο στυλ με το οποίο τον γνωρίσαμε. Εν αναμονή ολόκληρου του CD λοιπόν... άκου αυτό που σ'αρέσει! :)
Αααα ώστε αυτός λέει την Πίπα της ειρήνης, ε; Πολύ μ' αρέσει αυτό το τραγουδάκι, αλλά δεν ήξερα τον τραγουδιστή. Τώρα τον έμαθα :-)
ReplyDeleteΩραίο τραγουδάκι όπως και το "Τζερόνιμο" που και εμένα μου είχε κάνει πολλή καλή εντύπωση όταν το άκουσα.
ReplyDeleteΡε παιδιά εδώ το χω, στην άκρη των χειλιών μου, θα το πω γιατί θα σκάσω αλλιώς.Το τραγούδι που ανέφερε η Σοφία(και μου αρέσει κι εμένα) δεν θα ήταν φοβερός τίτλος για τσόντα? Μου φαίνεται αυτό το ρημάδι το κεφαλαίο το "Π" την έκανε τη δουλειά και με σκανδάλισε:) Ας με συγχωρήσει το φιλοθεάμον κοινό και οι λοιποί αναγνώστες, πάω για εξομολόγηση και αυτομαστίγωμα μπας και μετανοήσω (άλλωστε τι είναι η ζωή χωρίς μερικά χόμπι χα,χα,χα).
Ρε τι σκέφτηκα ο άνθρωπος πρωϊνιάτικα...βαράει το άτιμο το 38άρι στη θερμοκρασία κατακούτελα λέμε:)
Την καλημέρα μου!
"Μη μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης"
ReplyDeleteΑχ, αυτές οι συσκευασίες μαργαρίνης..! Πού είναι οι παλιές καλές εποχές με τα τασάκια.
ReplyDeleteΌντως βαράει το άτιμο το 38άρι!!!
Πρόκειται για στίχο με νόημα και βάθος :-p
ReplyDelete@μαρία κ.-π.
ReplyDeleteΆστα να πάνε...ανελέητα:)
@σοφία
Και κάπου εδώ το μπλογκ της Δανάης έγινε μόνο για ενήλικους :) Παρακαλώ να απομακρυνθούν τα παιδιά από τις οθόνες τους χα,χα,χα!