Μόλις είδα το Marley & Me και ομολογώ ότι η ταινία μου άρεσε πολύ. Για να πω την αλήθεια ήμουν επιφυλακτική πριν την δω, γιατί πίστευα ότι θα ήταν ακόμα μια κωμική ταινία με πρωταγωνιστή έναν σκύλο και τραβηγμένες από τα μαλλιά σκηνές. Όμως έπεσα πολύ έξω.
Ο John (Owen Wilson) είναι παντρεμένος με την Jennifer (Jennifer Anniston). Και οι δυο τους είναι δημοσιογράφοι σε εφημερίδες. Η Jennifer έχει οργανωμένη την ζωή της και έχει βάλει στόχο κάθε φορά ανάλογα με την περίοδο να πραγματοποιεί ένα σκοπό για τη ζωή της. Αφού έχει παντρευτεί, έχουν βρει και οι δύο δουλειά και έχουν αγοράσει και σπίτι, ο John φοβάται ότι επόμενο βήμα στα σχέδια της Jenny είναι ένα παιδί. Μην νιώθοντας ο ίδιος όμως έτοιμος, αποφασίζει να της αγοράσει ένα κουτάβι προκειμένου να παρατείνει μια πιθανή εγκυμοσύνη της γυναίκας του. Αγοράζουν λοιπόν τον Marley, ο οποίος αποδεικνύεται ένας αρκετά ατίθασος σκύλος.
Μετά από λίγο καιρό ο John αρχίζει να αισθάνεται έτοιμος να γίνει πατέρας. Και όντως η οικογένεια μεγαλώνει. Και μεγαλώνει...
Σε όλες τις στιγμές της οικογένειας ο Marley είναι παρών. Μπορεί να τον μαλώνουν για τις ζημιές και τις αταξίες του και να φτάσουν στο όριο να τον δώσουν, αλλά τον αγαπάνε αληθινά και είναι μέλος της οικογένειας. Η ταινία περιλαμβάνει μερικές πραγματικά πολύ συγκινητικές σκηνές.
Στην ταινία ο Marley είναι μεν πρωταγωνιστής, αλλά δεν γυρίζουν όλα αποκλειστικά γύρω από αυτόν. Μην περιμένετε να δείτε μια ταινία σαν τον Beethoven ή παρόμοιες. Περισσότερο βλέπουμε τις σχέσεις του ζευγαριού, τις ανασφάλειές τους, τις δυσκολίες που περνούν με το που γίνονται γονείς και τα διάφορα προβλήματά τους.
Στο τέλος δεν θα αναφερθώ γιατί δεν θέλω να δώσω spoilers. Είναι μια ταινία που αξίζει όμως να δείτε!
Αν την έχετε δει, μπορούμε να αναφερθούμε στα σχόλια στο τέλος και στις εντυπώσεις μας.
ΥΓ. Έψαξα στο Google για να δω πόσα σκυλάκια έπαιξαν τον Marley στην ταινία. Δεν είναι ούτε 3 ούτε 4, αλλά 18! Δεκαοχτώ λαμπραντόρ "υποδύθηκαν" τον Marley στις διάφορες φάσεις της ζωής του!!
Ο John (Owen Wilson) είναι παντρεμένος με την Jennifer (Jennifer Anniston). Και οι δυο τους είναι δημοσιογράφοι σε εφημερίδες. Η Jennifer έχει οργανωμένη την ζωή της και έχει βάλει στόχο κάθε φορά ανάλογα με την περίοδο να πραγματοποιεί ένα σκοπό για τη ζωή της. Αφού έχει παντρευτεί, έχουν βρει και οι δύο δουλειά και έχουν αγοράσει και σπίτι, ο John φοβάται ότι επόμενο βήμα στα σχέδια της Jenny είναι ένα παιδί. Μην νιώθοντας ο ίδιος όμως έτοιμος, αποφασίζει να της αγοράσει ένα κουτάβι προκειμένου να παρατείνει μια πιθανή εγκυμοσύνη της γυναίκας του. Αγοράζουν λοιπόν τον Marley, ο οποίος αποδεικνύεται ένας αρκετά ατίθασος σκύλος.
Μετά από λίγο καιρό ο John αρχίζει να αισθάνεται έτοιμος να γίνει πατέρας. Και όντως η οικογένεια μεγαλώνει. Και μεγαλώνει...
Σε όλες τις στιγμές της οικογένειας ο Marley είναι παρών. Μπορεί να τον μαλώνουν για τις ζημιές και τις αταξίες του και να φτάσουν στο όριο να τον δώσουν, αλλά τον αγαπάνε αληθινά και είναι μέλος της οικογένειας. Η ταινία περιλαμβάνει μερικές πραγματικά πολύ συγκινητικές σκηνές.
Στην ταινία ο Marley είναι μεν πρωταγωνιστής, αλλά δεν γυρίζουν όλα αποκλειστικά γύρω από αυτόν. Μην περιμένετε να δείτε μια ταινία σαν τον Beethoven ή παρόμοιες. Περισσότερο βλέπουμε τις σχέσεις του ζευγαριού, τις ανασφάλειές τους, τις δυσκολίες που περνούν με το που γίνονται γονείς και τα διάφορα προβλήματά τους.
Στο τέλος δεν θα αναφερθώ γιατί δεν θέλω να δώσω spoilers. Είναι μια ταινία που αξίζει όμως να δείτε!
Αν την έχετε δει, μπορούμε να αναφερθούμε στα σχόλια στο τέλος και στις εντυπώσεις μας.
ΥΓ. Έψαξα στο Google για να δω πόσα σκυλάκια έπαιξαν τον Marley στην ταινία. Δεν είναι ούτε 3 ούτε 4, αλλά 18! Δεκαοχτώ λαμπραντόρ "υποδύθηκαν" τον Marley στις διάφορες φάσεις της ζωής του!!
18 σκυλιά;;; Αυτό θα πει πλουραλισμός χαχα!
ReplyDeleteΔεν την έχω δει και από τα σχόλια που έχω ακούσει έχω την εντύπωση ότι δεν θα μου αρέσει, οπότε την έχω βάλει στη λίστα με τα DVD. Σε 1-2 χρόνια θα αποφανθώ ;-)
Τον λάτρεψα τον Marley, και την ταινία. Ευχάριστη έκπληξη, γιατί δεν τους πολύ-πάω γενικά τους 2 πρωταγωνιστές :)
ReplyDeleteΈχω 2 γκόλντεν ριτρίβερ τα οποία συγγενεύουν με τα λαμπραντόρ....
ReplyDeleteΗ ταινία με έκανε να πάω σπίτι και να κάθομαι να τα χαζεύω να κοιμούνται... Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τη στιγμή που δεν θα βλέπω την ουρά τους να κουνιέται κάθε φορά που γυρίζω σπίτι.
Σίγουρα το να χάνεις ένα σκύλο δε συγκρίνεται με την ανθρώπινη απώλεια αλλά είμαι πεποισμένος οτι μπορεί να φτάσει πολύ κοντά. Άλλωστε η σχέση με το σκύλο σου είναι από τα παραδείγματα ανιδιοτελούς αγάπης.
Όντως η ταινία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς σεναρίου/σκηνοθεσίας. Θα υπάρξουν όμως άνθρωποι που θα τους αγγίξει. Άλλωστε ακόμα και οι "επαγγελματίες" κριτικοί δεν είναι με τη σειρά τους αμερόληπτοι.
Ανώνυμε, και ο αδελφός μου είχε έναν golden retriever και όντως είναι πολύ χαδιάρικα σκυλιά!
ReplyDeleteΣίγουρα δεν συγκρίνεται το να χάσεις άνθρωπο, αλλά και το να χάσεις ζώο δεν είναι λίγο πράγμα. Θέλουν μεγάλη φροντίδα και πολλή ώρα να τους αφιερώνεις και για αυτό και εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω ζώο στο σπίτι, γιατί δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω στις ανάγκες του.
Όσο για την ταινία εμένα μου άρεσε πολύ και ήταν εντελώς διαφορετική από τις συνηθισμένες ταινίες με σκυλιά. Και άκρως συγκινητική! :)
Παρεπιπτόντως συγγνώμη για το "Ανώνυμος", Κώστα με λένε :)
ReplyDeleteΑπλά είδα την ταινία και έψαχνα σχόλια γι' αυτήν και έπεσα πάνω στο link σας. Ήταν έκπληξη για μένα οτι πήρα απάντηση γιατί δεν έχς ξανακάνει post σε blog.
Καλωσόρισες Κώστα! Μπορείς να προσθέτεις το όνομά σου πατώντας στο Comment as: και συμπληρωνόντάς το στο Νame/Url πρωτού υποβάλεις το εκάστοτε σχόλιο.
ReplyDeleteΚαλά έκανες και άφησες σχόλιο. Προσπαθώ να απαντάω σε όλους τους αναγνώστες του blog. Αν δεις κάποιο άλλο θέμα που σε ενδιαφέρει μη διστάσεις να ξαναγράψεις σχόλιο.
Καληνύχτα!
Έριξα ΠΟΛΥΥΥΥ κλάμα. Είχα και εγώ ένα σκύλο, λίγο πιο σκούρο από αυτόν. Πέρασα τα ίδια, με τις ζημιές και τα λοιπά. Αυτό το έργο μου θύμισε εμένα με τον σκύλο μας. Και το τέλος του έργου ακόμα. Χάλασας πολλά χαρτομάντιλα.
ReplyDelete