Το Σάββατο το βράδυ παρακολουθήσαμε στο θέατρο Εγνατία την παράσταση "Το Όνειρο Της Διπλανής Πόρτας" στην οποία πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Καπουτζίδης, η Ζέτα Μακρυπούλια και ο Αργύρης Αγγέλου, όλοι πολύ γνωστοί από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά "Παρά Πέντε" που έγραψε ο Γιώργος Καπουτζίδης.
Το 'Ονειρο Της Διπλανής Πόρτας του πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Νιλ Σάιμον είναι ένα έργο που ακόμα και σήμερα είναι επίκαιρο και καυστικό. Ο αυθεντικός τίτλος του είναι "The Star-Spangled Girl". Την δεύτερη λέξη δεν την γνώριζα και έψαξα στο λεξικό. "The Star-Spangled Banner" είναι η Αστερόεσσα, η σημαία των Η.Π.Α. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου του 1966 με πρωταγωνιστές τον Anthony "Psycho" Perkins, τον Richard Benjamin και την Connie Stevens και συνεχίστηκε για 261 παραστάσεις.
Η παράσταση ήταν πάρα πολύ ωραία και οι τρεις ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό! Την μετάφραση και την διασκευή την έκανε η Μιμή Ντενίση και η απόδοση ήταν πολύ καλή. Το μόνο που με ξένισε ήταν η αναφορά σε κάποια σημεία σε σύγχρονα πρόσωπα (Μπους, Χίλαρυ) ενώ μέχρι εκείνο το σημείο είχαμε την εντύπωση ότι χρονικά η παράσταση διαδραματιζόταν την δεκαετία του '60 (όπως και η πρωτότυπη) λόγω της ενδυμασίας, των παλιών αντικειμένων (μαύρο παλιό τηλέφωνο με καλώδιο, τηλεφωνητής κλπ). Κατά τα άλλα όλα ήταν υπέροχα! Τα σκηνικά πολύ ωραία και οι ερμηνείες των παιδιών καταπληκτικές. Προτείνω ανεπιφύλακτα να την δείτε!
Λίγα λόγια και για την υπόθεση τώρα. Ο Άντυ (Α.Αγγέλου) και ο Νόρμαν (Γ.Καπουτζίδης) είναι δύο καρδιακοί φίλοι που μένουν μαζί στην Νέα Υόρκη και έχουν ένα κοινό όνειρο: να ταρακουνήσουν τα νερά εκδίδοντας ένα πολιτικό περιοδικό με τον τίτλο Fall out. Ο Άντυ είναι το μυαλό, αυτός που τρέχει και μοιράζει τα περιοδικά και που πρέπει να πληρώσει πολλούς λογαριασμούς ενώ δεν υπάρχει μία και ο Νόρμαν είναι το ταλέντο, αυτός που γράφει τα κείμενα του περιοδικού. Όλα βαίνουν καλώς στο όνειρό τους, μέχρι την στιγμή που μετακομίζει στο διπλανό διαμέρισμα η Σόφι Ραουζμάγιερ (Ζ.Μακρυπούλια), μια νεαρή επαρχιωτοπούλα από την Αλαμπάμα. Η Σόφι πιστεύει στο παλιό αμερικάνικο όνειρο και δεν συμφωνεί με τις ιδέες των δύο φίλων. Πιστεύει πως τα κείμενα που γράφουν δηλώνουν πως δεν αγαπούν την χώρα τους, ενώ ο Άντυ προσπαθεί να την πείσει πως τα γράφουν ακριβώς επειδή την αγαπούν και θέλουν να γίνει καλύτερη και να ξαναγίνει η χώρα των ευκαιριών όπως ξεκίνησε και όχι δυνάστης των λαών όπως έχει καταντήσει.
Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Νόρμαν ερωτεύεται, για πρώτη φορά στην ζωή του, την Σόφι. Η όμορφη κοπέλα του γίνεται εμμονή και φτάνει σε ακρότητες. Ο Άντυ προσπαθεί μάταια να τον επαναφέρει και να τον πείσει να συνεχίσει το γράψιμο, αλλά ο Νόρμαν την "έχει δαγκώσει" για τα καλά. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν θέλω να αναφέρω για να μην χαλάσω το στοιχείο της έκπληξης σε κάποιον που θέλει να δει το έργο.
Η παράσταση είναι πολύ ευχάριστη και λέει πολλές αλήθειες. Το τελικό συμπέρασμά της και το βαθύτερό μήνυμα που θέλει να περάσει είναι πως πρέπει ο καθένας να ακολουθεί το δικό του όνειρο και να μην επηρεάζεται από το τι θέλουν οι άλλοι να γίνει!
Στο τέλος της παράστασης οι τρεις ηθοποιοί τραγουδούν ένα τραγούδι που έχει συνθέσει ο Αργύρης Αγγέλου και τους στίχους τους έχει γράψει ο Γιώργος Καπουτζίδης. Όταν πήγα στα καμαρίνια ένα παιδί ρώτησε αν θα κυκλοφορήσει σε CD-single και ο Αγγέλου του είπε πως θα το μοιράσει μέσω internet.
Η συνέχεια επί σκηνής...
Το 'Ονειρο Της Διπλανής Πόρτας του πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Νιλ Σάιμον είναι ένα έργο που ακόμα και σήμερα είναι επίκαιρο και καυστικό. Ο αυθεντικός τίτλος του είναι "The Star-Spangled Girl". Την δεύτερη λέξη δεν την γνώριζα και έψαξα στο λεξικό. "The Star-Spangled Banner" είναι η Αστερόεσσα, η σημαία των Η.Π.Α. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου του 1966 με πρωταγωνιστές τον Anthony "Psycho" Perkins, τον Richard Benjamin και την Connie Stevens και συνεχίστηκε για 261 παραστάσεις.
Η παράσταση ήταν πάρα πολύ ωραία και οι τρεις ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό! Την μετάφραση και την διασκευή την έκανε η Μιμή Ντενίση και η απόδοση ήταν πολύ καλή. Το μόνο που με ξένισε ήταν η αναφορά σε κάποια σημεία σε σύγχρονα πρόσωπα (Μπους, Χίλαρυ) ενώ μέχρι εκείνο το σημείο είχαμε την εντύπωση ότι χρονικά η παράσταση διαδραματιζόταν την δεκαετία του '60 (όπως και η πρωτότυπη) λόγω της ενδυμασίας, των παλιών αντικειμένων (μαύρο παλιό τηλέφωνο με καλώδιο, τηλεφωνητής κλπ). Κατά τα άλλα όλα ήταν υπέροχα! Τα σκηνικά πολύ ωραία και οι ερμηνείες των παιδιών καταπληκτικές. Προτείνω ανεπιφύλακτα να την δείτε!
Λίγα λόγια και για την υπόθεση τώρα. Ο Άντυ (Α.Αγγέλου) και ο Νόρμαν (Γ.Καπουτζίδης) είναι δύο καρδιακοί φίλοι που μένουν μαζί στην Νέα Υόρκη και έχουν ένα κοινό όνειρο: να ταρακουνήσουν τα νερά εκδίδοντας ένα πολιτικό περιοδικό με τον τίτλο Fall out. Ο Άντυ είναι το μυαλό, αυτός που τρέχει και μοιράζει τα περιοδικά και που πρέπει να πληρώσει πολλούς λογαριασμούς ενώ δεν υπάρχει μία και ο Νόρμαν είναι το ταλέντο, αυτός που γράφει τα κείμενα του περιοδικού. Όλα βαίνουν καλώς στο όνειρό τους, μέχρι την στιγμή που μετακομίζει στο διπλανό διαμέρισμα η Σόφι Ραουζμάγιερ (Ζ.Μακρυπούλια), μια νεαρή επαρχιωτοπούλα από την Αλαμπάμα. Η Σόφι πιστεύει στο παλιό αμερικάνικο όνειρο και δεν συμφωνεί με τις ιδέες των δύο φίλων. Πιστεύει πως τα κείμενα που γράφουν δηλώνουν πως δεν αγαπούν την χώρα τους, ενώ ο Άντυ προσπαθεί να την πείσει πως τα γράφουν ακριβώς επειδή την αγαπούν και θέλουν να γίνει καλύτερη και να ξαναγίνει η χώρα των ευκαιριών όπως ξεκίνησε και όχι δυνάστης των λαών όπως έχει καταντήσει.
Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Νόρμαν ερωτεύεται, για πρώτη φορά στην ζωή του, την Σόφι. Η όμορφη κοπέλα του γίνεται εμμονή και φτάνει σε ακρότητες. Ο Άντυ προσπαθεί μάταια να τον επαναφέρει και να τον πείσει να συνεχίσει το γράψιμο, αλλά ο Νόρμαν την "έχει δαγκώσει" για τα καλά. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν θέλω να αναφέρω για να μην χαλάσω το στοιχείο της έκπληξης σε κάποιον που θέλει να δει το έργο.
Η παράσταση είναι πολύ ευχάριστη και λέει πολλές αλήθειες. Το τελικό συμπέρασμά της και το βαθύτερό μήνυμα που θέλει να περάσει είναι πως πρέπει ο καθένας να ακολουθεί το δικό του όνειρο και να μην επηρεάζεται από το τι θέλουν οι άλλοι να γίνει!
Στο τέλος της παράστασης οι τρεις ηθοποιοί τραγουδούν ένα τραγούδι που έχει συνθέσει ο Αργύρης Αγγέλου και τους στίχους τους έχει γράψει ο Γιώργος Καπουτζίδης. Όταν πήγα στα καμαρίνια ένα παιδί ρώτησε αν θα κυκλοφορήσει σε CD-single και ο Αγγέλου του είπε πως θα το μοιράσει μέσω internet.
Η συνέχεια επί σκηνής...
Το Όνειρο Της Διπλανής Πόρτας
Θέατρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, πίσω από την Αγία Σοφία) - τηλ. 2310 225172
Τιμή εισιτηρίου: 23 ευρώ (κανονικό), 17 ευρώ (φοιτητικό)
Παραστάσεις: Τετάρτη-Παρασκευή στις 21:30, Σάββατο και Κυριακή στις 18:30 η απογευματινή και στις 21:30 η βραδυνή.
Thanks for the review!
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα!
Πολύ καλό και αγαπημένο το cast! Μακάρι να μπορούσα να το δω! Μήπως ξέρεις μέχρι πότε θα είναι στην Θεσσαλονίκη;
ReplyDeleteΚαλημέρα Δανάη!
Παρακαλώ Γκρινιάρη! Καλή εβδομάδα επίσης!
ReplyDeleteΣοφία απ'ότι διάβασα κάπου ως τις 18 Μαΐου είναι προγραμματισμένες οι παραστάσεις, αλλά πιστεύω σίγουρα θα πάρει κάποια παράταση. Την καλημέρα μου! :)
Δυστηχως δεν εχω και σε τρομερη υποληψη κανεναν απο τους τρεις ηθοποιους και εκτος του Καπουτζιδη που τον θεωρω καλο μυαλο σε mainstream μονοπατια,οι υπολοιποι δυο μοιαζουν με επικαιρες φουσκες ετοιμες να σκασουν!
ReplyDeleteΤο καλο ειναι οτι ηρθε και το θεατρο με την Ραντου,που μαλλον θα το τιμησω μεσα στην εβδομαδα :)
Καταπληκτική παράσταση! Την είδα 3 φορές! Επίσης καταπληκτικοί και οι ηθοποιοί! Πολύ καλοφτιαγμένη δουλειά και το τραγούδι στο τέλος πολύ μελωδικό! Η Ζέτα για άλλη μια φορά ήταν καταπληκτική!
ReplyDelete