Σίγουρα όλους μας πιάνει αρκετές φορές νοσταλγία για τα χρόνια που έχουν περάσει. Τι είναι αυτό όμως που μας πιάνει και τα αναπολούμε; Προσωπικά, πιστεύω πως όταν ακούμε μεγαλύτερους να μιλούν για τα παιδικά τους χρόνια και το πόσο ειδυλλιακά ήταν, πως κρατάνε μία εικόνα της εποχής εκείνης. Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα.
Το ίδιο παθαίνω και εγώ συχνά. Αναπολώ την προηγούμενη δεκαετία. Συνέχεια. Τι αναπολώ όμως από την δεκατία της γενιάς Χ (generation x, όπως μας έχουν ονομάσει); Σίγουρα δεν αναπολώ κάτι σχετικά με την προσωπική μου ζωή. Δεν ήμουν από τα δημοφιλή παιδιά στο σχολείο, ούτε και είχα ποτέ πάνω από 1-2 φίλους. Είναι άλλα πράγματα αυτά που με κάνουν να με πιάνει νοσταλγία. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η μουσική, χωρίς την οποία δεν μπορώ να διανοηθώ να ζήσω. Είναι το μεγάλο μου πάθος. Πιστεύω πως γενικώς τα 2-3 τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή προς την δεκαετία του 80 και του 90 σε ό,τι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις. Στα ραδιόφωνα παίζονται περισσότερα τραγούδια των δύο αυτών δεκαετιών απ΄ό,τι πριν από 5 χρόνια και στα μουσικά κανάλια του εξωτερικού γίνονται αφιερώματα σε μεγάλα ονόματα που έλαμψαν κατά την περίοδο εκείνη καθώς και στα TOP 10 κάθε χρονιάς.
Αυτή η στροφή προς εκείνη την εποχή δεν νομίζω πως είναι τυχαία. Δεν εμφανίζονται πια δυνατά συγκροτήματα ή τραγουδιστές, όπως υπήρχαν τότε. Οι περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες γίνονται γνωστοί με κάποιο πολύ ωραίο τραγούδι και μετά σβύνουν.... Είναι και αυτό το ρεύμα, αυτή η μόδα με την R'n'B (που καμία σχέση δεν έχει πλέον με την αυθεντική R'n'B) / rap, που δεν λέει να περάσει... :-p Δεν λέω, μερικά τραγούδια είναι ωραία, αλλά - προσωπική μου γνώμη - δεν μπορείς να ακούς αυτό το είδος συνέχεια. Είναι κουραστικό. Πρέπει να υπάρχει και λίγη ποικιλία. ;)
Αγαπημένα μου είδη μουσικής είναι pop, rock, disco και dance.
Κάθε σχόλιο στις παραπάνω σκέψεις δεκτό!!!!
Το ίδιο παθαίνω και εγώ συχνά. Αναπολώ την προηγούμενη δεκαετία. Συνέχεια. Τι αναπολώ όμως από την δεκατία της γενιάς Χ (generation x, όπως μας έχουν ονομάσει); Σίγουρα δεν αναπολώ κάτι σχετικά με την προσωπική μου ζωή. Δεν ήμουν από τα δημοφιλή παιδιά στο σχολείο, ούτε και είχα ποτέ πάνω από 1-2 φίλους. Είναι άλλα πράγματα αυτά που με κάνουν να με πιάνει νοσταλγία. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η μουσική, χωρίς την οποία δεν μπορώ να διανοηθώ να ζήσω. Είναι το μεγάλο μου πάθος. Πιστεύω πως γενικώς τα 2-3 τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή προς την δεκαετία του 80 και του 90 σε ό,τι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις. Στα ραδιόφωνα παίζονται περισσότερα τραγούδια των δύο αυτών δεκαετιών απ΄ό,τι πριν από 5 χρόνια και στα μουσικά κανάλια του εξωτερικού γίνονται αφιερώματα σε μεγάλα ονόματα που έλαμψαν κατά την περίοδο εκείνη καθώς και στα TOP 10 κάθε χρονιάς.
Αυτή η στροφή προς εκείνη την εποχή δεν νομίζω πως είναι τυχαία. Δεν εμφανίζονται πια δυνατά συγκροτήματα ή τραγουδιστές, όπως υπήρχαν τότε. Οι περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες γίνονται γνωστοί με κάποιο πολύ ωραίο τραγούδι και μετά σβύνουν.... Είναι και αυτό το ρεύμα, αυτή η μόδα με την R'n'B (που καμία σχέση δεν έχει πλέον με την αυθεντική R'n'B) / rap, που δεν λέει να περάσει... :-p Δεν λέω, μερικά τραγούδια είναι ωραία, αλλά - προσωπική μου γνώμη - δεν μπορείς να ακούς αυτό το είδος συνέχεια. Είναι κουραστικό. Πρέπει να υπάρχει και λίγη ποικιλία. ;)
Αγαπημένα μου είδη μουσικής είναι pop, rock, disco και dance.
Κάθε σχόλιο στις παραπάνω σκέψεις δεκτό!!!!
No comments:
Post a Comment