Αμνησία - Στιβ Γουάτσον

Με το που τελείωσα το Νήμα της Victoria Hislop άρχισα την Αμνησία, ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο από το προηγούμενο και το τελείωσα μέσα σε μόλις 6 μέρες! Βέβαια είναι και πιο μικρό (387 σελίδες) σε έκταση από το Νήμα.

Όταν άρχισα να το διαβάζω σκέφτηκα ότι το Memento συναντάει το 50 First Dates. 

Το βιβλίο το έχει γράψει ο Βρετανός συγγραφέας S.J. Watson με πρωτότυπο τίτλο "Before I Go To Sleep" και στο εσώφυλλο αναφέρεται ότι πρόκειται να γυριστεί σε κινηματογραφική ταινία σε υποστήριξη της εταιρείας παραγωγής του Ρίντλεϊ Σκοτ.

Επειδή το βιβλίο έχει αγωνία δε θα αποκαλύψω τίποτα, απλά θα αντιγράψω το οπισθόφυλλο:

Κάθε πρωί, η Κριστίν ξυπνάει σε μια άγνωστη κρεβατοκάμαρα, δίπλα σ'έναν άγνωστο άντρα. Στον καθρέφτη του μπάνιου βλέπει το πρόσωπο μιας μεσήλικης γυναίκας την οποία δεν αναγνωρίζει. Κάθε πρωί, ο σύζυγός της της εξηγεί υπομονετικά ότι είναι ο Μπεν, ο άντρας της, ότι εκείνη είναι σαράντα εφτά χρόνων και πως ένα ατύχημα πριν από πολύ καιρό της προκάλεσε μια περίεργη διαταραχή μνήμης. 

Αντί για αναμνήσεις, η Κριστίν έχει κάποιες φωτογραφίες, έναν πίνακα σημειώσεων στην κουζίνα κι ένα ημερολόγιο κρυμμένο σε μια ντουλάπα. Γνωρίζει την ύπαρξη του ημερολογίου, γιατί της το θυμίζει κάθε μέρα ο δόκτωρ Νας, ένας νευρολόγος που ισχυρίζεται ότι την παρακολουθεί χωρίς να το ξέρει ο Μπεν. 

Καθώς η Κριστίν γεμίζει τις σελίδες του ημερολογίου με όσα της συμβαίνουν κάθε μέρα αλλά και με κάποιες αναλαμπές από το παρελθόν της, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι στη ζωή της υπάρχουν κάποια αλλόκοτα κενά. Προσπαθώντας να κολλήσει τα σπασμένα κομμάτια και να βρει απαντήσεις, πλησιάζει όλο και πιο κοντά στην αλήθεια - μια αλήθεια που θα αποδειχθεί τρομακτική μα και θανάσιμη. 

Ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ που θα κάνει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί: Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που είναι καλύτερο να μη θυμάσαι; Ποιός είσαι αν δεν ξέρεις το παρελθόν σου; Πώς μπορείς να αγαπάς χωρίς μνήμη;

Αξίζει πολύ να το διαβάσετε, σε κρατάει σε αγωνία από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα!! 

Πανικός Στα Παρασκήνια

Σήμερα το απόγευμα παρακολουθήσαμε ακόμα μια αξιόλογη θεατρική παράσταση, το "Πανικός Στα Παρασκήνια" στο Θέατρο Αμαλία (*) από την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης". Το έργο το έχει γράψει ο Κεν Λούντβιχ (Ken Ludwig) με τον τίτλο Φεγγάρι Πάνω Από Το Μπάφαλο (Moon Over Buffalo).

Η σημερινή παράσταση θα ήταν και η τελευταία, αλλά λόγω της επιτυχίας που παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη, πήρε παράταση μέχρι και τις 26 Φεβρουαρίου. Παραστάσεις δίνονται την Παρασκευή και το Σάββατο στις 9:00 μ.μ. και την Κυριακή στις 7:00 μ.μ.

Το συγκεκριμένο έργο θύμιζε λίγο μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, το Noises Off... το οποίο είχα δει πριν πολλά χρόνια και στο θέατρο με τον τίτλο "Το Σώσε!". Το μόνο κοινό που έχουν οι δύο παραστάσεις βέβαια είναι ότι και οι δύο διαδραματίζονται στα παρασκήνια ενός θεάτρου και έχουμε αυτό που λέμε "θέατρο μέσα στο θέατρο".

 Τα σκηνικά. Δεξιά φαίνεται αυτό που υποτίθεται ότι είναι τα σκηνικά στο θέατρο της παράστασης μέσα στην παράσταση.

Λίγα λόγια για το έργο:

Σε μια επαρχιακή πόλη της Αμερικής, κάπου στη δεκαετία του '80, ένας καταχρεωμένος θίασος  που παίζει εναλλασσόμενο ρεπερτόριο κάνει περιοδεία. Πρωταγωνιστές είναι ένα μεσήλικο ζευγάρι (η Σάρλοτ και ο Τζωρτζ), η μητέρα της γυναίκας που δεν ακούει καλά (Έθελ) και η κόρη τους (Ρόζαλιντ) η οποία όμως έχει βαρεθεί την τρέλα του θεάτρου και θέλει να ασχοληθεί με κάτι εντελώς διαφορετικό. Συναντάμε επίσης και τον πρώην σύντροφο της κόρης (Πωλ) που δουλεύει κι αυτός στον θίασο, καθώς και τον νέο της αρραβωνιαστικό (Χάουαρντ). Το τρελό καστ συμπληρώνει η Αϊλήν, η χαζούλα ηθοποιός που θα προκαλέσει χαμό, καθώς και ο δικηγόρος του ζευγαριού (Ρίτσαρντ) που είναι ερωτευμένος με την Σάρλοτ και θέλει να χωρίσει τον άντρα της και να τον ακολουθήσει.

Η Αϊλήν μένει έγκυος από τον Τζωρτζ και όταν το μαθαίνει η Σάρλοτ τον αφήνει και ο Τζωρτζ το ρίχνει στο ποτό!

Η Σάρλοτ και ο Τζωρτζ θέλουν να γίνουν αστέρες του κινηματογράφου και να πρωταγωνιστήσουν σε μια ταινία του Στάνλεϋ Κιούμπρικ. Όταν ο Τζωρτζ μαθαίνει ότι ο μεγάλος σκηνοθέτης θα έρθει να παρακολουθήσει την παράστασή τους (ανεβάζουν το Ιδιωτικές Ζωές του Νόελ Κάουαρντ που μέσα στην παράσταση αναφέρεται ως Μήνας Του Μέλιτος) η γυναίκα του θα επιστρέψει για να πραγματοποιήσει τη φιλοδοξία της!

Όμως το μεθύσι του Τζωρτζ θα προκαλέσει πολλές κωμικοτραγικές καταστάσεις! Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, μετά το διάλειμμα, είναι και το μεγαλύτερο γέλιο! Ο Τζωρτζ μπερδεύει τα έργα και εμφανίζεται στη σκηνή ως Συρανό ντε Μπερζεράκ!!! 

Τα υπόλοιπα επί σκηνής...

Η υπόκλιση των ηθοποιών.

Παίζουν:

Έφη Σταμούλη: Σάρλοτ

Δημήτρης Ναζίρης: Τζωρτζ

Μένη Κυριάκογλου: Έθελ

Άννα Ευθυμίου: Ρόζαλιντ

Γιώργος Δημητριάδης: Πωλ

Ηλίας Παπαδόπουλος: Χάουαρντ

Σοφία Βούλγαρη: Αϊλήν

Στάθης Μαυρόπουλος: Ρίτσαρντ

(*) Θέατρο Αμαλία, Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, τηλέφωνο: 2310-821483, πραγματοποιούνται και τηλεφωνικές κρατήσεις!

Το Νήμα - Victoria Hislop

Μόλις τελείωσα να διαβάζω Το Νήμα, το τελευταίο βιβλίο της Βικτώρια Χίσλοπ! Όταν είχα διαβάσει  Το Νησί δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να διαβάσω κάτι εξίσου συγκλονιστικό! Κι όμως! 

Το Νήμα (αγγλικός τίτλος The Thread) διαδραματίζεται στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη, και μετά το πέρας της ανάγνωσης την βλέπω πια με τελείως διαφορετικό μάτι. Ξέρω ότι η συμπρωτεύουσα έχει μεγάλη ιστορία, ξέρω ότι έχει περάσει από μια καταστροφική πυρκαγιά (1917) και έναν εξίσου καταστροφικό σεισμό (1978), αλλά είναι εντελώς διαφορετικά να τα διαβάζεις όλα αυτά μέσα από κάποια την ιστορία κάποιων άτομων, ακόμα και αν είναι αυτά προϊόν μυθοπλασίας. 

Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία που βασίζονται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα στα οποία ενσωματώνονται οι ήρωες ενός μυθιστορήματος. Μαθαίνεις έτσι πολλές λεπτομέρειες με ευχάριστο τρόπο.

Ας πάρουμε την ιστορία όμως από την αρχή. Το βιβλίο ξεκινάει με την Κατερίνα και τον Δημήτρη που συναντούν στην παραλία της Θεσσαλονίκης τον εγγονό τους Μήτσο (που κάνει μεταπτυχιακά στο Αριστοτέλειο) και τους ρωτάει γιατί δεν πάνε να μείνουν με τον γιο τους και πατέρα του στην Αγγλία, όπου η ζωή τους θα είναι καλύτερη, χωρίς τις απεργίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην πόλη τους. Τότε οι παππούδες τον προσκαλούν στο σπίτι τους και του διηγούνται την ιστορία της ζωής τους και του εξηγούν γιατί δεν θα έφευγαν ποτέ από αυτήν την πόλη που παρά τα όποια προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν στο παρόν, τη λατρεύουν και έχουν ρίζες δυνατά δεμένες μ'αυτήν!

Σε συνέντευξη της συγγραφέως στην τηλεόραση τη ρώτησαν γιατί μας αποκαλύπτει από την αρχή ότι οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες καταλήγουν μαζί στη ζωή και ξέρουμε από την αρχή ότι η ιστορία έχει happy end. Ωστόσο η αποκάλυψη αυτή δεν επηρεάζει αρνητικά τον αναγνώστη, αλλά τον κάνει να θέλει ακόμα περισσότερο να μάθει την ιστορία των δύο ατόμων.

Ο Δημήτρης γεννιέται στη Θεσσαλονίκη το 1917 λίγα λεπτά πριν από την καταστροφική πυρκαγιά. Πέντε χρόνια αργότερα η μικρή Κατερίνα διαφεύγει στην Ελλάδα όταν η Σμύρνη ισοπεδώνεται από τα τουρκικά στρατεύματα. Χάνεται όμως με τη μαμά της και τη μικρή της αδελφή και αντί να μπει μαζί τους στο πλοίο για την Αθήνα, θα βρεθεί στη Μυτιλήνη και λίγο αργότερα στη Θεσσαλονίκη. Η μοίρα θα τη φέρει στον ίδιο δρόμο που μένει ο Δημήτρης και ως παιδιά θα κάνουν παρέα. 

Στο εξής οι ζωές τους πλέκονται και αν και τελικά θα γίνουν ζευγάρι προς το τέλος του βιβλίου, η ιστορία τους έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί αξίζει κανείς τα ταξιδέψει διαβάζοντας το βιβλίο!

Αυτό που με μάγεψε είναι οι λεπτομέρειες που βάζει η Χίσλοπ μέσα στο βιβλίο, που Ελληνίδα να τα έγραφε δε νομίζω να γνώριζε τόσα πολλά! Από τα πιο μικρά όπως τους όρους για τα πλεκτά και υφαντά, τα ρεμπέτικα τραγούδια, την περιγραφή των δρόμων της Θεσσαλονίκης μέχρι και τα πιο μεγάλα όπως τα ιστορικά γεγονότα!

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Victoria Hislop μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Εγώ δε μπορώ παρά να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη συγγραφέα που με έκανε να δω την πόλη μου μέσα από μια διαφορετική ματιά. Παρά το ότι την αγαπώ έτσι κι αλλιώς, τώρα με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο καθώς την "έζησα" και εγώ μέσα από την ιστορία του Δημήτρη και της Κατερίνας!

ΥΓ. Αν και σε γενικές γραμμές προτιμώ τα αγγλικά βιβλία να τα διαβάζω στην πρωτότυπη γλώσσα που γράφτηκαν, προτείνω αν θέλετε να διαβάσετε Το Νήμα να το διαβάσετε στην ελληνική μετάφραση. Σίγουρα θα το "αισθανθείτε" διαφορετικά! Πιθανόν αρκετή ορολογία σχετική με την υφαντουργία να σας δυσκολέψει και σίγουρα η γλώσσα που μιλάνε κάποια πρόσωπα (πχ κάποιες ατάκες στα ποντιακά ή ο τρόπος που μιλούν οι Θεσσαλονικείς με το "σε") γίνεται πιο αντιληπτή στην ελληνική (δεν ξέρω πως μπορεί να την αποδίδει η συγγραφέας στην αγγλική, πολύ πιθανόν να έχει κάποιες σημειώσεις της στο κάτω της εκάστοτε σελίδας). Όταν βρεθώ σε κάποιο βιβλιοπωλείο θα ήθελα να ξεφυλλίσω λίγο και το αγγλικό για να δω αυτές τις διαφορές!

ΥΓ2. Μακάρι στο μέλλον να δούμε και αυτό το βιβλίο να γυρίζεται σε τηλεοπτική σειρά! Είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι η Χίσλοπ έχει μπει τόσο μέσα στο πετσί του Έλληνα και αγαπάει τόσο πολύ τη χώρα μας! :)

31

Όχι δε θα παίξουμε τριανταμία ετεροχρονισμένα! Το νούμερο αναφέρεται στα χρόνια που βρίσκομαι στον κόσμο. Σαν σήμερα πριν 31 χρόνια ήρθε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Τότε η Θεσσαλονίκη ήταν μέσα στα χιόνια και ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να πάρει αλυσίδες για να πάει στην κλινική κοντά στη μαμά μου. Από τότε ελάχιστες φορές έχουμε δει χιόνια μέσα στην πόλη. Σήμερα έχει ήλιο, αλλά αρκετό κρύο.

Χθες πήρα και μια τουρτίτσα και σήμερα κερνάω! Είπα να πρωτοτυπήσω από τις άλλες χρονιές, έτσι για φέτος πήρα μια με γεύση καραμέλα-σοκολάτα!

Το Μήλο - Θέατρο Αριστοτέλειον

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ της μόδας να γίνονται στο θέατρο διαδραστικές παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει και το κοινό ενεργά. Η πρώτη τέτοιου είδους που είχα δει ήταν το Σεσουάρ Για Δολοφόνους η οποία είχε μια συγκεκριμένη υπόθεση και το κοινό ήταν αυτό που ψήφιζε για να βγει κάθε φορά ο ένοχος για έναν φόνο. Ακολούθησε το Caveman όπου παρά το γεγονός ότι ήταν one man show σε κρατούσε καθόλη τη διάρκεια της παράστασης. Τρίτη ήταν Η Σεξουαλική Ζωή Του Κύριου Και Της Κυρίας Νικολαΐδη με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Κλέονα Γεωργιάδη και τη Μαρία Λεκάκη, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Για αυτό δεν είχε τύχει να κάνω ποστ. 

Σειρά είχε σήμερα Το Μήλο με πρωταγωνιστές τον Θανάση Τσαλταμπάση και την Ναταλία Δραγούμη.

Οφείλω να ομολογήσω ότι από τις παραστάσεις αυτού του είδους που πραγματεύονται ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, αυτό των σχέσεων των δύο φύλων, η εν λόγω παράσταση μου άρεσε περισσότερο από κάθε άλλη! Το γέλιο βγαίνει αβίαστα και γελάς πραγματικά με την ψυχή σου! Τον Θανάση Τσαλταμπάση τον είχα δει άλλες δύο φορές, στον Μπακαλόγατο και στην Μαύρη Κωμωδία, εδώ όμως έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο τα δίνει πραγματικά όλα! Το ταλέντο του ξετυλίγεται καθ'όλη τη διάρκεια της δίωρης παράστασης και ανέβηκε ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μου! Είναι μεγάλο ταλέντο!

Και η Ναταλία Δραγούμη παίζει πολύ φυσικά! Οι δυό τους δένουν πολύ όμορφα, τόσο πάνω στην σκηνή, όσο και κάτω από αυτήν όταν θέτουν διάφορες ερωτήσεις στο κοινό!

Δυο λόγια για την υπόθεση τώρα. Ο Γιάννης (Τσαλταμπάσης) είναι υπάλληλος σε τράπεζα και δεν έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες όσον αφορά την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Θα είναι χαρούμενος αν σε καμιά 20αρία χρόνια γίνει διευθυντής στην τράπεζα και απολαμβάνει τη ζωή. Η Σοφία (Δραγούμη) από την άλλη είναι συντάκτρια σε μια τηλεοπτική εκπομπή και φιλόδοξη όσο δεν πάει. Θέλει να γίνει αρχισυντάκτρια το συντομότερο δυνατόν και γιατί όχι γρήγορα και ιδιοκτήτρια καναλιού! Πάνω απ'όλα είναι η καριέρα της και δεν έχει χρόνο για σχέσεις. Τον ιδανικό άντρα δε, τον φαντάζεται ψηλό, γεροδεμένο, με μύες και κοιλιακούς "φέτες"!

Ένα βράδυ λαμβάνουν και οι δύο ένα τηλεφώνημα από δύο φίλους τους που τους καλούν σε μια ντισκοτέκ. Αν και δε θέλουν τους κάνουν το χατήρι και πηγαίνουν. Εκεί μεταξύ Hot Stuff και I Was Made For Loving You θα γνωριστούν. Φυσικά ο Γιάννης θα πάθει πλάκα με την Σοφία και θα της αραδιάσει όλα τις τετριμμένες ατάκες για καμάκι ("ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου" κλπ κλπ), αλλά αυτή δεν "μασάει" από τον κοντό. Μετά από πολλά ποτά όμως καταλήγουν μαζί στο σπίτι του και έτσι αρχίζει η σχέση τους...

Η συνέχεια στη σκηνή του θεάτρου! Δεν θα σας τα πω και όλα!

Η παράσταση αποτελείται από πολλές μικρές πράξεις που πλαισιώνονται από πολύ ωραία μουσική! Εκτός από ντίσκο ακούγονται και τραγούδια όπως το These Boots Are Made For Walking και ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών το Neh Nah Nah των Vaya Con Dios και πολλά πολλά ακόμα όμως!

 Στο τέλος οι δυο τους κλείνουν με ένα χορευτικό. Στην αρχή της παράστασης όταν ο Γιάννης είναι στην ντισκοτέκ ο Τσαλταμπάσης κάνει φοβερές φιγούρες! Πολύ κέφι!! ;)

Η παράσταση ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Αριστοτέλειον κάθε Παρασκευή στις 21:15 και κάθε Σάββατο στις 18:15 η απογευματινή και στις 21:15 η βραδινή. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 18 ευρώ το κανονικό και 15 ευρώ το φοιτιτικό. Τηλεφωνικές κρατήσεις δεν πραγματοποιούνται, αλλά αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες το τηλέφωνο του θεάτρου Αριστοτέλειον είναι 2130-262051.

Αξίζει πολύ να δείτε Το Μήλο! Αν μη τι άλλο στις μέρες μας έχουμε πολύ ανάγκη από γέλιο και η παράσταση το προσφέρει απλόχερα με πολύ πετυχημένες ατάκες! Δε θα το μετανιώσετε!

Κλείνω την ανάρτηση με κάτι άσχετο με την παράσταση. Στο φουαγιέ του θεάτρου Αριστοτέλειον υπάρχει μια παλιά μηχανή προβολής ταινιών:

Καλή διασκέδαση!

Anonymous

Όσο πιο μεγάλος υπήρξε κάποιος συγγραφέας του παρελθόντος τόσο πιο πολλές είναι οι θεωρίες ότι τα έργα του δε γράφτηκαν από ένα μόνο πρόσωπο ή ότι δεν ήταν στην πραγματικότητα αυτός με το όνομα του οποίου υπογράφει. Μια τέτοια θεωρία ήξερα ότι ίσχυε για τον Όμηρο. Με αυτήν την ταινία αυτή η υπόθεση αφορά και τον πασίγνωστο σε όλους Σαίξπηρ!

Η ταινία ξεκινάει και κλείνει με ένα πολύ ωραίο εύρημα! Είμαστε στο σήμερα μέσα σε ένα θέατρο και ένας αφηγητής μας παρουσιάζει αυτήν τη θεωρία και μεταφερόμαστε έτσι στην εποχή του Shakespeare. 

Συγκεκριμένα το Anonymous μας παρουσιάζει τον Shakespeare ως έναν αναλφάβητο ηθοποιό που δε μπορούσε ούτε γραμμή να γράψει. Στην πραγματικότητα ήταν ο κόμης της Οξφόρδης αυτός που έγραψε όλα αυτά τα μεγάλα έργα που αποδίδονται στον Ουίλιαμ Σαίξπηρ. 

Ο κόμης της Οξφόρδης λοιπόν καλεί τον θεατρικό συγγραφέα Ben Jonson και τον παρακαλάει να ανεβάσει στο θέατρο τα έργα που έχει γράψει ο ίδιος ως δικά του, γιατί η αριστοκρατική του φύση δεν του επιτρέψει να φέρουν την υπογραφή του. Ο Jonson αρνείται και ο Shakespeare αδράττει την ευκαιρία για να παρουσιάσει ένα έργο ως δικό του. Έτσι ο κόμης αναγκάζεται να δεχτεί τον Shakespeare ως τον άνθρωπο που θα ανεβάζει τα έργα του.

Στην ταινία υπάρχουν κάποια flash-backs από την νεαρή ηλικία του κόμη (earl of Oxford) οπότε και αν και παντρεμένος με μια γυναίκα που δεν ήθελε, δημιουργεί δεσμό με τη βασίλισσα Ελισάβετ. Η οποία Queen Elisabeth μένει έγκυος και γεννάει κρυφά το παιδί της, χωρίς να το ξέρει ο κόμης. 

Γενικώς στην ταινία υπάρχει μεγάλη ίντριγκα και δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί αξίζει να τη δείτε! Σε αρκετά σημεία σε βάζει σε σκέψη! Η ατμόσφαιρα της μεσαιωνικής Αγγλίας είναι πολύ ωραία στην ταινία η οποία διαθέτει και εκπληκτική φωτογραφία!

Καλή διασκέδαση σε όλους! :)

Paris - Village de Noël, Champs-Élysées

Στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων υπάρχουν σε διάφορα μέρη πάρα πολλά "χριστουγεννιάτικα χωριά" με σπιτάκια που πωλούν κάθε λογής μικρά δωράκια ή γλυκίσματα της εποχής. Όμως μακράν το μεγαλύτερο και ομορφότερο είναι αυτό που βρίσκεται πάνω στα Ηλύσια Πεδία. Ξεκινάει από την Place de la Concorde (Πλατεία Ομονοίας) και φτάνει μέχρι την πλατεία Roosevelt, μια απόσταση 785 μέτρων! Βρίσκεται και στις δύο μεριές του δρόμου!

Πρώτη μέρα λοιπόν στο Παρίσι και αφού με το που φτάσαμε κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά της Champs-Élysées την οποία ακολούθησε μια "πουλμανάδα" στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης πήγαμε επιτέλους για πρώτη φορά στο ξενοδοχείο μας κατά τις 6:30 το απόγευμα. Λογικό είναι μετά από 15,5 ώρες στο πόδι η κούραση να μας καταβάλει. Παρόλα αυτά ξεκουραστήκαμε για μιάμιση ωρίτσα, ίσα ίσα να πάρουμε δυνάμεις και βγήκαμε με προορισμό το συγκεκριμένο χριστουγεννιάτικο χωριό το οποίο είχαμε δει μέσα από το πούλμαν και θέλαμε οπωσδήποτε να το επισκεφθούμε βράδυ για να το απολαύσουμε με τα όμορφα φωτάκια!

Κατεβήκαμε με το μετρό στην Place de la Concorde όπου βρίσκεται και η μεγάλη ρόδα. Τα "βαγονάκια" είναι κλειστά όπως και στο London Eye, επομένως παρά το κρύο μπορεί κανείς να απολαύσει από ψηλά τη θέα προς την Αψίδα του Θριάμβου. Ήθελα πολύ να μπω, αλλά προτιμήσαμε να μη χάσουμε χρόνο (καθώς υπήρχε αρκετά μεγάλη ουρά) και να κατευθυνθήκαμε προς τα σπιτάκια...

Η πλατεία Ομονοίας με τον μεγάλο αιγυπτιακό οβελίσκο στο κέντρο της και τον φωτισμένο Πύργο του Άιφελ στο βάθος. Ο οβελίσκος ήταν προσφορά των Αιγυπτίων στους Γάλλους. Έφτασε στο Παρίσι το 1833 και τρία χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Λουδοβίκος-Φίλιππος τον τοποθέτησε στο σημείο αυτό που βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Και φθάνουμε αισίως στο χριστουγεννιάτικο χωριό. Όλα τα σπιτάκια ήταν πολύ όμορφα φωτισμένα, ακουγόταν από παντού μουσική και ο κόσμος έκανε βόλτα απολαμβάνοντας είτε τη διακόσμηση είτε τις λιχουδιές που μπορούσε να αγοράσει!

 Λουκάνικα κάθε είδους...

 Διάφορα λουκούμια από φρούτα και ζαχαρωτά...

 Εδώ έψηναν σολωμό. Διακρίνεται κρεμασμένος σε αυτές τις ξύλινες τάβλες. Το συγκεκριμένο ψάρι δε μου αρέσει καθόλου, αλλά βρήκα πολύ πρωτότυπο αυτόν τον τρόπο ψησίματος, εξού και η φωτογραφία!

 Αυτά τα γλυκάκια σαν ανάποδη σταγόνα τα πουλούσαν σε πολλά σπιτάκια και όπως θα δείτε παρακάτω υποκύψαμε και εμείς στον πειρασμό, περισσότερο από περιέργεια για να δούμε τι έχουν μέσα!

Στα σπιτάκια όμως δεν υπάρχουν μόνο τρόφιμα, αλλά και άλλα προϊόντα, είτε ρουχισμού είτε διακοσμητικά. Εδώ βλέπουμε ζεστές γούνινες παντόφλες! 

Οι Γάλλοι φημίζονται για δύο πράγματα στα προϊόντα διατροφής: για τα τυριά τους και τα κρασιά τους. Και στα δύο μπορείτε να βρείτε πολλά είδη και ποικιλίες.

Διάφορα είδη αλλαντικών...

 Ένας Άγιος Βασίλης ως άλλο άγαλμα της Ελευθερίας κρατάει μια επιγραφή όπου αναγράφεται η μέρα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου...

 Κάποια σπιτάκια, κυρίως αυτά που πουλούσαν φαγητά, ήταν κάπως πιο κλειστά, είτε με τζαμαρία είτε πιο συχνά με χοντρό πλαστικό για να προστατεύονται οι πελάτες από το κρύο και από τη βροχή που μια ξεκινούσε και μια σταματούσε. Εδώ σε μια τέτοια "βιτρίνα" ένας πολύ αστείος τάρανδος! :)

 Διάφορα γλυκίσματα σε χριστουγεννιάτικες συσκευασίες!

 Σοκολάτες, άσπρες, καφέ ή μαύρες σε σουβλάκια σε διάφορα σχήματα (αστεράκια, κυκλάκια, καρδούλες, σε σχήμα λουκάνικου...)

 Μίνι κιθάρες σε πολλά σχέδια και χρώματα για τους πιο ροκάδες της παρέας... 

 Ένα κεφάλι τάρανδου σε σπιτάκι που πουλούσε τυριά!

 Μέχρι και σαπούνια σε κάθε λογής αρώματα μπορεί κάποιος να βρει εδώ!!

Στολές του Άγιου Βασίλη...

Ένα από τα ωραιότερα σπιτάκια - κατά την ταπεινή μου άποψη - ήταν αυτό εδώ που πουλούσε κλασσικά παιχνίδια χειροποίητα από ξύλο! Ντάμα, σκάκι, τάβλι, τζένγκα, ντόμινο, μέχρι και κύβοι του Ρούμπικ, όλα ξύλινα! 

Μεταλλικές κατασκευές με διάφορα σχέδια! 

 Παραδοσιακές κούκλες-μωρά κάθε χρώματος και εθνικότητας!

 Ο Άγιος-Βασίλης περίμενε τους μικρούς του φίλους για να τους πάει μια βόλτα με το έλκυθρό του και να βγουν φωτογραφία!

 Μια φάτνη σ'ένα σπιτάκι με τζαμαρία για να προστατεύεται...

 Μέχρι και ζεστή σούπα με διάφορες γεύσεις μπορείς να απολαύσεις εδώ!

 Ένας μικρότερος Πύργος του Άιφελ που άλλαζε χρώματα!

 Μπαμπούσκες, μικρές, μεσαίες, μεγάλες, πολύχρωμες!

Μετά από όλη αυτή τη βόλτα με τόσες επιλογές σε φαγητά η πείνα χτύπησε! Κάναμε μια στάση και απολαύσαμε από ένα λουκάνικο με μπόλικες πεντανόστιμες τηγανιτές πατατούλες, πολύ χορταστικό! Πήραμε δύο διαφορετικά. Ένα λουκάνικο της Toulouse και ένα άσπρο. Τα συνοδέψαμε με ένα ποτήρι ζεστό κρασάκι και ήταν ό,τι έπρεπε!!

Για επιδόρπιο πήραμε ένα από αυτά τα γλυκάκια που είδαμε παραπάνω. Νόμιζα ότι θα ήταν βαριά, αλλά τελικά είναι πανάλαφρα! Μέσα έχει κάτι σαν μαρέγκα, είναι ελαφρύ σαν αφρός!

 Η βροχή που έπεφτε ανά διαστήματα έκανε τον δρόμο να λάμπει πολύ όμορφα από τα φώτα του δρόμου!

 Το καλύτερο γλυκό που φάγαμε ήταν αυτά εδώ τα μπαστουνάκια που τα έλεγαν churros! Ήταν σαν λουκουμάδες, μόνο που τα έφτιαχναν σε μακρόστενα μπαστουνάκια, τα τηγάνιζαν σε καυτό λάδι (ακριβώς όπως εμείς τους λουκουμάδες) και τα περνούσαν μετά από ζάχαρη! Έτσι ζεστά που σου τα σέρβιραν ήταν ό,τι πρέπει για το κρύο!

Κάπου ενδιάμεσα φάγαμε και μια κρέπα με nutella, αλλά δυστυχώς δεν έλεγε τίποτα, για αυτό δεν βάζω και τη φωτογραφία. Την τύλιγαν πολύ μικρή, το ζυμάρι ήταν ήδη φτιαγμένο και το υλικό μέσα πολύ λίγο.

Το πιο όμορφο σημείο όσον αφορά τον χριστουγεννιάτικο φωτισμό ήταν στην πλατεία Ρούζβελτ, εκεί που τελείωνε και το χωριουδάκι:

 Μια είσοδος μετρό...

Αφού περπατήσαμε σε όλα τα σπιτάκια από τη μια μεριά του δρόμου, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα Ηλύσια Πεδία προς τα μαγαζιά που είχαμε δει το πρωί, τα οποία φωτισμένα έδειχναν πολύ διαφορετικά!

 Εδώ το μαγαζί της ομάδας Paris Saint-Germain.

Στην πρωινή μας βόλτα είχαμε μπει σε πολλές αντιπροσωπείες αυτοκινήτων όπου κάθε αυτοκίνητο παρουσιαζόταν με φαντασμαγορικό τρόπο. Μια αντιπροσωπεία που μάλλον ήταν λίγο πιο μακριά και δεν την είχαμε πάρει χαμπάρι ήταν αυτή της Mercedes:

 Το κατάστημα της Cartier άλλαζε χρώματα στο εξωτερικό του, το αγαπημένο μου όμως ήταν αυτό το βαθύ κόκκινο!

Και κάπως έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Πήραμε το μετρό από την Αψίδα του Θριάμβου και τη στάση "Charles de Gaulle - Étoile". Πολύ μου αρέσει στις στάσεις του μετρό όταν βλέπω διαφημίσεις για ταινίες. Εδώ ο Παπουτσωμένος Γάτος ή "Γάτος Σπιρουνάτος" όπως το μετέφρασαν στα ελληνικά:

Τη δεύτερη μέρα επισκεπτόμαστε το Ανάκτορο των Βερσαλλιών, το μουσείο του Λούβρου και πάμε κρουαζιέρα στον Σηκουάνα. Προσεχώς...