Incendies

Μόλις είδαμε την καναδικής παραγωγής ταινία Incendies. Πραγματικά μια από τις συγκλονιστικότερες ταινίες που έχω δει ποτέ! 

Τα δίδυμα αδέλφια Jeanne και Simon καλούνται από τον συμβολαιογράφο Jean Label για να ανοίξει και να τους διαβάσει τη διαθήκη της μητέρας τους που μόλις πέθανε. Συγκλονισμένοι ανακαλύπτουν ότι τους αφήνει δύο φακέλους για να παραδώσουν σε δύο διαφορετικά άτομα: στον αδελφό τους και στον πατέρα τους! Μόνο που δεν γνώριζαν την ύπαρξη κανενός αδελφού και για τον πατέρα τους ήξεραν ότι είχε πεθάνει στον πόλεμο. Επιθυμία της είναι να ταφεί χωρίς φέρετρο, γυμνή και με το σώμα της ανάποδα, χωρίς ταφόπλακα (δηλαδή εντελώς ατιμασμένη!) εκτός αν καταφέρουν να παραδώσουν τους φακέλους. Ο Σιμόν ως πιο ανυπόμονος προτείνει να αγνοήσουν την επιθυμία της μητέρας τους και να την θάψουν κανονικά, αλλά η αδελφή του δεν μπορεί να ηρεμήσει αν δεν μάθει την αλήθεια για τον αδελφό τους και τον πατέρα τους και αρχίζει μια αναζήτηση για να γνωρίσει το παρελθόν της μητέρας της.

Έτσι και ταξιδεύει στο χωριό της μητέρας της Nawal Marwan στη Μέση Ανατολή και το νήμα αρχίζει σιγά σιγά να ξεπλέκεται. Δε θέλω να πω καμιά λεπτομέρεια για την πλοκή (αν δείτε την ταινία ή την έχετε δει μπορούμε να τη σχολιάσουμε στα σχόλια από κάτω βάζοντας πάντα τη λέξη Spoiler πρώτα!) γιατί αυτό που πραγματικά αξίζει είναι το στοιχείο της έκπληξης στην ταινία.

Η ταινία διαδραματίζεται τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν. Ξεκινάει στο γραφείο του συμβολαιογράφου, μετά βλέπουμε την Nawal πώς γέννησε τον πρώτο της γιό, την κόρη της να πηγαίνει στη Μέση Ανατολή, την Nawal να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο, έχει δηλαδή αρκετά flashbacks, τα οποία όμως δεν κουράζουν αλλά αντιθέτως είναι πολύ χρήσιμα και βοηθούν στο να κατανοήσουμε την ιστορία της! Το στόρυ μου θύμισε λίγο την σειρά Το Νησί, μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με καμιά αρρώστια, απλά έχουμε ως κοινή συνισταμένη την αναζήτηση της ιστορίας των προγόνων των πρωταγωνιστών.

Η σκηνοθεσία είναι φανταστική και η ταινία ήταν προτεινόμενη για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία για τα Όσκαρ του 2011. Αξίζει πραγματικά να τη δείτε!