Pulp - Disco 2000

Καιρό έχω να βάλω μουσικούλα στο blog μου και μάλιστα στην κατηγορία "Το τραγούδι της ημέρας". Σήμερα με έχει πιάσει μια νοσταλγία για παλιά καλά τραγούδια των 90s και μου έχει κολλήσει το συγκεκριμένο:

Lyrics:

Well we were born within one hour of each other.

Our mothers said we could be sister and brother.

Your name is Deborah, Deborah.

It never suited ya.

Oh they thought that when we grew up,

we'd get married, and never split up.

We never did it, although often I thought of it.

Oh Deborah, do you recall?

Your house was very small,

with wood chip on the wall.

When I came around to call,

you didn't notice me at all.

I said let's all meet up in the year 2000.

Won't it be strange when we're all fully grown.

Be there at 2 o'clock by the fountain down the road.

I never knew that you'd get married.

I would be living down here on my own on

that damp and lonely Thursday years ago.

You were the first girl at school to get breasts.

Martyn said that yours were the best.

The boys all loved you but I was a mess.

I had to watch them trying to get you undressed.

We were friends but that was as far as it went.

I used to walk you home sometimes but it meant,

oh it meant nothing to you,

cos you were so popular.

Deborah do you recall?

Your house was very small,

with woodchip on the wall.

When I came around to call,

you didn't notice me at all.

I said let's all meet up in the year 2000.

Won't it be strange when we're all fully grown.

Be there at 2 o'clock by the fountain down the road.

I never knew that you'd get married.

I would be living down here on my own

on that damp and lonely Thursday years ago.

Oh yeah,

oh yeah.

Ah do you recall?

Your house was very small,

with wood chip on the wall.

When I came around to call,

you didn't notice me at all.

I said let's all meet up in the year 2000.

Won't it be strange when we're all fully grown.

Be there at 2 o'clock by the fountain down the road.

I never knew that you'd get married.

I would be living down here on my own,

on that damp and lonely Thursday years ago.

Oh what are you doing Sunday baby.

Would you like to come and meet me maybe?

You can even bring your baby.

Ohhh ooh ooh. Ooh ooh ooh ooh.

What are you doing Sunday baby.

Would you like to come and meet me maby?

You can even bring your baby.

Ooh ooh oh. Ooh ooh ooh ooh. Ooh ooh ooh ooh. Oh.

ΥΓ. Οι στίχοι που είναι με bold είναι οι αγαπημένοι μου στο τραγούδι. Μη με ρωτήσετε γιατί, ούτε και εγώ ξέρω, αλλά όποτε τους ακούω ανατριχιάζω!!!

Πού πήγε η αυθεντικότητα;

Εδώ και μέρες τριγυρνάει στο μυαλό μου ένα ποστ αλλά δεν ήξερα πώς να το αρχίσω, πώς να το εκφράσω... Γενικώς θέλω να πιστεύω ότι είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, προτιμάω να βλέπω και να προβάλω τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν και συμβαίνουν γύρω μου και όχι τα αρνητικά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εθελοτυφλώ, απλά διαλέγω να τονίζω τα καλά.

Υπάρχουν στιγμές όμως που παρατηρείς τον κόσμο και λες πώς φτάσαμε ως εδώ! Τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να συζητώ συχνά με συνομηλικούς μου για το πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά των εφήβων σήμερα συγκρίνοντας με τα αντίστοιχα δικά μας εφηβικά χρόνια. Πρώτα πρώτα θεωρώ τραγικό ότι πλέον τα παιδιά χάνουν την παιδικότητά τους από πάρα πολύ μικρή ηλικία! Βλέπεις κορίτσια 14-16 ετών δίπλα μου και θαρρείς είναι συνομήλικές μου! Βγαίνουν όλες με τα σούπερ μίνια και τις ψηλές τις μπότες με το άψογο βάψιμο και αναρωτιέσαι "καλά που πηγαίνουν έτσι;!" Εμείς σ'εκείνη την ηλικία άντε να βγαίναμε σε κανένα Goody's!

Το περίεργο είναι ότι ένας σημερινός 28άρης-30άρης μπορεί ελάχιστα κοινά να έχει με ένα άτομο 21-23 χρονών, παρά το γεγονός ότι οι ηλικίες είναι κοντινές! Αντιθέτως νομίζω ότι ο πρώτος μπορεί να βρει αρκετά κοινά με κάποιον λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, ας πούμε κάποιον που σήμερα είναι ως 40 ετών. Σίγουρα εκεί υπάρχουν κοινά βιώματα, πχ μουσικά κλπ.

Σ'αυτό παίζει μεγάλο ρόλο εν μέρει και η τεχνολογία. Εμείς μεγαλώσαμε γνωρίζοντας σιγά-σιγά τους υπολογιστές, περιμέναμε με τις ώρες να συνδεθούμε με τις dial-up, όταν με το καλό ήρθε η dsl το χαρήκαμε γιατί γνωρίζαμε πόσο ακριβό και χρονοβόρο ήταν να καταφέρεις να δεις μια πληροφορία στο ίντερνετ. Τώρα βλέπεις όλα τα κοριτσάκια να τραβούν μια φωτογραφία με το κινητό τους μπροστά στον καθρέφτη, να την αναρτούν στη σελίδα τους στο facebook και να αφήνουν η μία κολακευτικά σχόλια στην άλλη για το πόσο κούκλα είναι, χωρίς να συνειδητοποιούν ή να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που μπορεί να κρύβονται πίσω από την πράξη τους αυτή. Για να μην αναφερθώ και στα greeklish που τα έχουν ριμάξει!

Φυσικά πλέον είναι δεδομένο ότι όλα έχουν και από ένα κινητό. ΟΚ οι εποχές αλλάζουν, δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα πάνω σ'αυτό. Πιστεύω αφού η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, καλό είναι να έχουν κινητό γιατί και κάτι έκτακτο μπορεί να συμβεί και να χρειαστεί να σε ειδοποιήσουν άμεσα. Πρέπει όμως αυτό να είναι το πιο εξελιγμένο κινητό που υπάρχει; Αυτό κρύβει διπλό κίνδυνο: πρώτα πρώτα το παιδί δε συνειδητοποιεί την αξία του κινητού και το πώς αποκτήθηκε, το θεωρεί δεδομένο, και δεύτερον σκέψου πώς μπορεί να νιώσει ο συμμαθητής του που οι γονείς του ή δεν έχουν την δυνατότητα να του το προσφέρουν ή δεν θέλουν για να μην το κακομάθουν; Τι κι αν εγώ χρειάστηκε να μαζέψω χαρτζιλίκι αρκετών εβδομάδων για να πάρω το '99, ένα χρόνο αφότου τελείωσα το σχολείο, το πρώτο μου καρτοκινητό, αφού οι δικοί μου δεν μου έπαιρναν; Είπαμε οι εποχές άλλαξαν και είναι πια κάτι το διαδεδομένο.

Αμ το άλλο που το πας! Προχθές σε μια τέτοια συζήτηση αναφέρθηκε και το εξής: "εμείς πριν βγουν τα κινητά παίρναμε τηλέφωνο στο σπίτι του φίλου μας και λέγαμε και μια καλησπέρα στον μπαμπά του ή στη μαμά του, υπήρχε μια επικοινωνία, και από την άλλη ήξεραν και οι γονείς με ποιούς έκαναν παρέα τα παιδιά τους. Τώρα παίρνεις κατευθείαν στο κινητό του φίλου σου και ξέρει και αμέσως ποιός τον καλεί!"

Για να επανέλθω και στον τίτλο του ποστ, θεωρώ ότι έχει χαθεί σε μεγάλο μέρος η αυθεντικότητα των ανθρώπων. Βλέπεις στην τηλεόραση για παράδειγμα τα 3/4 των εκπομπών να προβάλουν αποσπάσματα άλλων εκπομπών. Δεν μιλώ φυσικά για αυτές που είναι σατυρικές και καλά κάνουν και σχολιάζουν τα περίεργα ή τα κακώς κείμενα της χώρας μας, αλλά για όλες τις υπόλοιπες. Βλέπεις όλη μέρα τη μία εκπομπή να αναπαράγει την άλλη.

Αυτό είναι πιστεύω γενικό φαινόμενο. Δεν υπάρχει πλέον φαντασία και δημιουργικότητα ούτε στη μουσική ούτε στον κινηματογράφο. Τα τελευταία 10 χρόνια γίνονται όλο μουσικές ή κινηματογραφικές διασκευές παλαιοτέρων τραγουδιών ή ταινιών αντίστοιχα. Σπάνια ακούς ή βλέπεις πια κάτι αξιόλογο και πρωτότυπο.

Πώς κλείνεις μια τέτοια ανάρτηση; Μάλλον δεν την κλείνεις και περιμένεις τα σχόλια των αναγνωστών σου για να δεις αν συμμερίζονται και εκείνοι τις σκέψεις σου! Ο λόγος δικός σας λοιπόν...

Η επιστροφή του Ricky Martin

Ο λατίνος τραγουδιστής Ricky Martin, που έκανε όλον τον κόσμο να κουνιέται στους ρυθμούς των τραγουδιών του, που έχει κερδίσει αρκετά Grammy και που λίγο καιρό πριν "βγήκε από την ντουλάπα" και παραδέχτηκε ότι είναι gay επιστρέφει μέσα στο 2011 με νέο CD. Το πρώτο single του album του έχει τίτλο "The Best Thing About Me Is You".

Πρώτη φορά το άκουσα μόλις τώρα και μόλις είδα το βίντεο κλιπ εξοργίστηκα! Έχω βαρεθεί το γεγονός τραγουδιστές που έχουν κάνει τρελή επιτυχία για ένα διάστημα και μετά έχουν εξαφανιστεί για αρκετά χρόνια να επιστρέφουν δηλώνοντας πως είναι ομοφυλόφιλοι και μετά να κυκλοφορούν νέο δίσκο και το πρώτο τραγούδι τους να δείχνει άντρες αγκαλιά ή γυναίκες. Πρώτος διδάξασας ο George Michael με το Outside το οποίο κυκλοφόρησε αμέσως μετά το γνωστό περιστατικό με τις ανδρικές τουαλέτες όπου και είχε συλληφθεί.

Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους gay. Απλά δεν το θεωρώ σωστό ένας καλλιτέχνης που έχει κάνει τέτοια επιτυχία και ήταν είδωλο για πολύ κόσμο να επιστρέφει στο προσκήνιο μόνο και μόνο επειδή έχει κάνει μια αποκάλυψη τέτοιου είδους. Και πόσο μάλλον να επιστρέφει με ένα τραγούδι άκρως αδιάφορο που είναι σαν να ακούς μια μέτρια boyband της δεκαετίας του '80 να νιαουρίζει! Και φυσικά να προκαλεί με το video clip του! Όλο αυτό το θεωρώ πλέον αρκετά ξεπερασμένο και δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει ο Ricky Martin να αποδείξει! Είναι gay; Με γειά του με χαρά του! Ας επανέλθει με ένα τραγούδι που θα κάνει πάταγο όπως αυτά που γνωρίζαμε από αυτόν! Ένα που θα γίνει νούμερο ένα και θα μείνει στα charts για καιρό. Αυτό που άκουσα μου ήταν άκρως αδιάφορο και αν βγάλεις το βίντεο κλιπ δεν νομίζω ότι κανείς θα ασχολούνταν μαζί του! Λυπάμαι...

Happy Birthday to me!

Σήμερα γίνομαι 30. Κλείνω μια πολύ όμορφη δεκαετία και πάω ένα βήμα κοντύτερα στην επόμενη. Απορώ πώς πολλές γυναίκες με το που ακούν το 30 τις πιάνει πανικός. Η δεκαετία που ολοκληρώνεται ήταν πολύ όμορφη, γεμάτη διασκέδαση, χορό, μουσικές, ταξίδια, έρωτα, αλλά και αυτή που ανοίγει σε λίγο θα είναι ακόμα καλύτερη! Κάθε ηλικία εξάλλου έχει τις ομορφιές της!

Διαδικτυακά κεράσματα λοιπόν για όλους τους φίλους μου που μένουν πιστοί στο blog μου και αν και οι αναρτήσεις έχουν αραιώσει συνεχίζουν να το επισκέπτονται! Να'στε όλοι καλά! :)

Ice Age: Continental Drift

Μετά από το πολύ επιτυχημένο Ice Age: Dawn of the Dinosaurs που ήταν η τρίτη ταινία της σειράς, έρχεται το καλοκαίρι του 2012, τρία χρόνια μετά το Ice Age 3 που είχε προβληθεί και σε 3D, η τέταρτη ταινία της σειράς με τίτλο Ice Age: Continental Drift (Ice Age 4). Τα νέα για τους λάτρεις του Ice Age είναι φανταστικά! Ο Scrat επανέρχεται δριμύτερος με την παρέα του. Για ακόμα μια φορά είναι - μαζί με το φουντούκι του - ο πρωταγωνιστής του trailer που κυκλοφορεί στο ίντερνετ για την ταινία που θα βγει στις σκοτεινές αίθουσες της Αμερικής τον Ιούλιο του 2012.

Η γνώμη μου είναι ότι το συγκεκριμένο τρέιλερ είναι το καλύτερο από αντίστοιχα των τριών πρώτων ταινιών! Πραγματικά ποιός περιμένει ακόμα έναν ολόκληρο χρόνο;;!! Ανυπομονώ! :)

Puzzle: Sully-Sur-Loire Castle, France

Το πρώτο μας παζλ με θέμα τη Σαντορίνη το κάναμε με το έτερον ήμισυ πριν 3 χρόνια και το δεύτερο με θέμα το αγγλικό Κοινοβούλιο την ίδια χρονιά, δύο μήνες μετά το πρώτο. Από τότε αν και πολλές φορές θέλαμε να κάνουμε ένα καινούριο παζλ δεν βρίσκαμε κάποιο θέμα που να μας ευχαριστεί. Τα παζλ που βλέπαμε στα διάφορα καταστήματα ή ήταν πολύ παιδικά ή πολύ μεγάλα σε διαστάσεις ή υπερβολικά δύσκολα! Για να αγοράσουμε κάποιο παζλ οι προϋποθέσεις είναι δύο: πρώτα πρώτα να μας αρέσει η εικόνα και δεύτερον να μας βολεύουν οι διαστάσεις προκειμένου να το κάνουμε κορνίζα μετά και να το κρεμάσουμε.

Κατά τη διάρκεια των εορτών λοιπόν σε μια επίσκεψή μας στο Cosmos μπήκαμε σ'ένα μαγαζί με παζλ όπου είχε πραγματικά μεγάλη ποικιλία (την οποία δε βρίσκαμε σε σούπερ μάρκετ) και καταλήξαμε στο να αγοράσουμε αυτό:

Το εν λόγω κάστρο, είναι ένα από τα περίφημα châteaux του ποταμού Λίγηρα (Loire) στη Γαλλία. Προσωπικά όταν ήμουν μικρότερη είχα επισκεφθεί το Chambord που είναι το μεγαλύτερο, με αμέτρητες αίθουσες και ατελείωτους κήπους όπου και είχα παρακολουθήσει ένα φανταστικό ήχος και φως κατά τη διάρκεια του οποίου ακούγονταν καλπασμοί αλόγων από την άμαξα του βασιλιά που κατέφθανε και διαδραματιζόταν μια ιστορία. Το δεύτερο κάστρο στο οποίο μας πήγαν ήταν το Chenonceau το οποίο είναι πιο παραμυθένιο και θυμίζει κάστρο πριγκίπισας παραμυθιού.

To château Sully-sur-Loire αν και δεν το γνώριζα, όταν είδα τη φωτογραφία μου θύμισε πολύ το Chenonceau. Η εικόνα που συνδιάζει ουρανό-σύννεφα-κάστρο-ποτάμι και δέντρα μας φάνηκε πολύ όμορφη και μόλις το είδαμε αποφασίσαμε να το πάρουμε.

Με το που γύρισα στο σπίτι έψαξα να μάθω λίγα περισσότερα πράγματα για το κάστρο αυτό. Έτσι με μια επίσκεψη στη wikipedia ανακάλυψα ότι ήταν η έδρα του Δούκα του Sully. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς κατασκευάστηκε, αλλά αναφέρεται σε ένα έγγραφο του 1102. Κάθε Ιούνιο λαμβάνει χώρα εκεί ένα φεστιβάλ κλασσικής μουσικής. Αξίζει να σημειωθεί δε ότι όλη η κοιλάδα του Λίγηρα έχει καταγραφεί από την UNESCO ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Γαλλίας. Αν ποτέ αποφασίσετε να πάτε ταξίδι στη Γαλλία, αξίζει να επισκεφθείτε τα κάστρα που ανέφερα!

Επιστρέφουμε στο puzzle μας όμως. Όπως πάντα ξεκινήσαμε φτιάχνοντας το γύρω γύρω:

Εγώ κόλλησα αμέσως και ανέλαβα να κάνω το ποτάμι όπου οι διακυμάνσεις των χρωμάτων ήταν πιο ξεκάθαρες από τον "ζόρικο" ουρανό:

Συνεχίζοντας εγώ το κάτω μέρος και το έτερον ήμισυ το πάνω η εικόνα αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει μορφή:

Το κάστρο ήταν αρκετά εύκολο καθώς κοιτώντας την εικόνα μπορούσες να καταλάβεις περίπου σε ποιον πύργο αντιστοιχούσε κάθε κομμάτι:

Τελευταίο τμήμα αφήσαμε το χορτάρι που ήταν και το πιο ζόρικο:

Και την Κυριακή το βράδυ επιτέλους το ολοκληρώσαμε. Μια από αυτές τις μέρες θα πάω να το δώσω και καδράρισμα:

Δεν είναι υπέροχο; :)

L'Arnacoeur (aka Heartbreaker)

Ο τίτλος της ταινίας είναι από μόνος του ένα λογοπαίγνιο. Arnaquer στα γαλλικά σημαίνει βουτάω, αρπάζω και coeur είναι η καρδιά.

Είχα πολλά χρόνια να δω τη Vanessa Paradis σε ταινία. Ας πούμε όμως δυο λόγια για την ταινία....

Ο Alex Dippi (Romain Duris) έχει ως δουλειά την αποπλάνηση γυναικών που είναι σε σχέση με άτομα που δεν τους ταιριάζουν και είναι δυστυχισμένες χωρίς να το παραδέχονται. Προσλαμβάνεται από τους συγγενείς τους οι οποίοι του αναφέρουν τις προτιμήσεις και ευαισθησίες τους και εμφανίζεται "τυχαία" μπροστά τους με ψεύτικο όνομα πάντα ως ο άνθρωπος που θα τους ταίριαζε απόλυτα προκειμένου να ανοίξει τα μάτια τους ότι είναι με το λάθος άτομο. Φυσικά περιορίζεται απλά στο να τις φλερτάρει και μετά με μια δικαιολογία ότι μένει μακριά τις αφήνει και αυτές κάθε φορά τον ευχαριστούν που τις γλύτωσε από μια άσχημη σχέση.

Στη "δουλειά" του αυτή έχει ως βοηθούς την αδελφή του και τον άντρα της. Όλα βαίνουν καλώς ως την ώρα που επιθυμεί να τον προσλάβει ένας πλούσιος επιχειρηματίας ο Van Der Beck για να χωρίσει την κόρη του Juliette (Vanessa Paradis) η οποία είναι αρραβωνιασμένη με τον Jonathan Alcott (τον Andrew Lincoln γνωστό από το Love Actually και την φετινή τηλεοπτική σειρά The Walking Dead). Ο Alex όπως πάντα κάνει την έρευνα του και όλα δείχνουν ότι η Juliette είναι ερωτευμένη και ευτυχισμένη με τον Jonathan και δεν θέλει να έρθει σε αντίθεση με τις αρχές του. Επομένως αρνείται αρχικά να πάρει τη δουλειά. Όμως όταν ένας "φουσκωτός" μπράβος έρχεται και τον απειλεί για κάποια λεφτά που χρωστάει, αναγκάζεται να δεχτεί.

Έτσι και γίνεται. Πηγαίνει στο Μόντε Κάρλο όπου η Juliette ετοιμάζει τις λεπτομέρειες του γάμου της που θα πραγματοποιηθεί σε 10 μέρες. Ο Alex εμφανίζεται μπροστά της ως σωματοφύλακας που τον προσέλαβε ο πατέρας της. Αυτή μη έχοντας καλές σχέσεις με τον πατέρα της δεν τον θέλει τον σωματοφύλακα και προσπαθεί να τον αποφύγει. Τότε με ένα εύρημα ο Alex κάνει τον εαυτό του αναγκαίο για την Juliette και εκείνη τον κρατάει.

Η έρευνες των συνεργατών του δείχνουν ότι αγαπημένος της τραγουδιστής είναι ο George Michael και αγαπημένη της ταινία το Dirty Dancing. Η ταινία άρα έχει πολύ ωραίο soundtrack καθώς χρησιμοποιούνται αντίστοιχα τραγούδια!

Δεν θα πω περισσότερα για την υπόθεση, αλλά μπορείτε να καταλάβετε ότι ο Alex θα την πατήσει και θα ερωτευτεί πραγματικά την Juliette. Θα νιώσει το κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο το ίδιο για τον Alex ή όταν αντιληφθεί ποιός είναι στ'αλήθεια θα προχωρήσει με τον γάμο της; Η συνέχεια επί της οθόνης σας... :)

4 Χρόνια GreekCharm

Σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια έγραφα τις πρώτες μου σειρές στο blog! Ο Ιανουάριος γενικώς είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου μήνες, καθώς σε λίγες μέρες έχω και τα γενέθλιά μου! Δύο γενέθλια σ'ένα μήνα!

Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα οι αναρτήσεις μου ήταν πιο συχνές. Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς στο ίντερνετ και συχνά κολλάς σε επουσιώδη παιχνίδια που είναι όμως εθιστικά με αποτέλεσμα τα ποστ που κάνεις να μην είναι τόσα όσα θα ήθελες!

Εύχομαι σ'όλους υγεία, ηρεμία και η νέα χρονιά να φέρει ό,τι ο καθένας επιθυμεί!

Conviction

Μετά από 2-3 αποτυχημένες ταινίες, χθες το βράδυ είδαμε επιτέλους μια ταινία που με συνεπήρε από την αρχή ως το τέλος!

Το Conviction είναι άλλη μια ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Τα δύο αδέλφια Betty Anne Waters (Hilary Swank) και Kenny Waters (Sam Rockwell) μεγάλωσαν χωρίς στοργή αλλά έχουν πάντα ο ένας τον άλλο και αλληλοπροστατεύονται.

Κάποια στιγμή το 1983 ο Kenny συλλαμβάνεται για ένα φόνο που δεν διέπραξε. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία που να τον ενοχοποιούν και αφήνεται ελεύθερος. Δύο χρόνια μετά ξανασυλλαμβάνεται για τον ίδιο φόνο καθώς το αίμα του ενόχου που βρέθηκε στη σκηνή του εγκλήματος είναι ίδια ομάδα με το δικό του.

Η γυναίκα του Kenny καταθέτει εναντίον του και ο Kenny δεν θα ξαναδεί ποτέ την κορούλα του!

Η αδελφή του που πάντα ήταν στο πλάι του φυσικά δεν πιστεύει στιγμή ότι εκείνος διέπραξε τον φόνο. Αν και μεγάλη πια σε ηλικία και έχοντας δύο αγόρια στην εφηβεία, αποφασίζει να σπουδάσει νομική μόνο και μόνο για να βοηθήσει τον αδελφό της και να καταφέρει να τον αθωώσει και να τον βγάλει από τη φυλακή.

Αυτό γίνεται σκοπός της ζωής της, βάζοντας συχνά την οικογένειά της σε δεύτερη μοίρα. Ο άντρας της την αφήνει, τα παιδιά της αποφασίζουν να πάνε να μείνουν μαζί του, αλλά μακροπρόθεσμα θα την καταλάβουν και θα την στηρίξουν!

Στον αγώνα της η Betty Anne έχει βοηθό την καλύτερή της φίλη Abra Rice (Minnie Driver) την οποία και γνώρισε στη νομική.

Μετά από απελπισμένες προσπάθειες θα καταφέρει η Betty Anne να βρει και να συλλέξει τα στοιχεία που χρειάζονται για να αθωώσουν τον αδελφό της ή θα αποδειχθούν όλες φρούδες;

Μετά το τέλος της ταινίας πέφτει μια φωτογραφία με τα πραγματικά δύο αδέλφια! Είναι αληθινά συγκλονιστικό! Αξίζει να τη δείτε!