Πού πήγε η αυθεντικότητα;

Εδώ και μέρες τριγυρνάει στο μυαλό μου ένα ποστ αλλά δεν ήξερα πώς να το αρχίσω, πώς να το εκφράσω... Γενικώς θέλω να πιστεύω ότι είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, προτιμάω να βλέπω και να προβάλω τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν και συμβαίνουν γύρω μου και όχι τα αρνητικά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εθελοτυφλώ, απλά διαλέγω να τονίζω τα καλά.

Υπάρχουν στιγμές όμως που παρατηρείς τον κόσμο και λες πώς φτάσαμε ως εδώ! Τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να συζητώ συχνά με συνομηλικούς μου για το πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά των εφήβων σήμερα συγκρίνοντας με τα αντίστοιχα δικά μας εφηβικά χρόνια. Πρώτα πρώτα θεωρώ τραγικό ότι πλέον τα παιδιά χάνουν την παιδικότητά τους από πάρα πολύ μικρή ηλικία! Βλέπεις κορίτσια 14-16 ετών δίπλα μου και θαρρείς είναι συνομήλικές μου! Βγαίνουν όλες με τα σούπερ μίνια και τις ψηλές τις μπότες με το άψογο βάψιμο και αναρωτιέσαι "καλά που πηγαίνουν έτσι;!" Εμείς σ'εκείνη την ηλικία άντε να βγαίναμε σε κανένα Goody's!

Το περίεργο είναι ότι ένας σημερινός 28άρης-30άρης μπορεί ελάχιστα κοινά να έχει με ένα άτομο 21-23 χρονών, παρά το γεγονός ότι οι ηλικίες είναι κοντινές! Αντιθέτως νομίζω ότι ο πρώτος μπορεί να βρει αρκετά κοινά με κάποιον λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, ας πούμε κάποιον που σήμερα είναι ως 40 ετών. Σίγουρα εκεί υπάρχουν κοινά βιώματα, πχ μουσικά κλπ.

Σ'αυτό παίζει μεγάλο ρόλο εν μέρει και η τεχνολογία. Εμείς μεγαλώσαμε γνωρίζοντας σιγά-σιγά τους υπολογιστές, περιμέναμε με τις ώρες να συνδεθούμε με τις dial-up, όταν με το καλό ήρθε η dsl το χαρήκαμε γιατί γνωρίζαμε πόσο ακριβό και χρονοβόρο ήταν να καταφέρεις να δεις μια πληροφορία στο ίντερνετ. Τώρα βλέπεις όλα τα κοριτσάκια να τραβούν μια φωτογραφία με το κινητό τους μπροστά στον καθρέφτη, να την αναρτούν στη σελίδα τους στο facebook και να αφήνουν η μία κολακευτικά σχόλια στην άλλη για το πόσο κούκλα είναι, χωρίς να συνειδητοποιούν ή να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που μπορεί να κρύβονται πίσω από την πράξη τους αυτή. Για να μην αναφερθώ και στα greeklish που τα έχουν ριμάξει!

Φυσικά πλέον είναι δεδομένο ότι όλα έχουν και από ένα κινητό. ΟΚ οι εποχές αλλάζουν, δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα πάνω σ'αυτό. Πιστεύω αφού η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, καλό είναι να έχουν κινητό γιατί και κάτι έκτακτο μπορεί να συμβεί και να χρειαστεί να σε ειδοποιήσουν άμεσα. Πρέπει όμως αυτό να είναι το πιο εξελιγμένο κινητό που υπάρχει; Αυτό κρύβει διπλό κίνδυνο: πρώτα πρώτα το παιδί δε συνειδητοποιεί την αξία του κινητού και το πώς αποκτήθηκε, το θεωρεί δεδομένο, και δεύτερον σκέψου πώς μπορεί να νιώσει ο συμμαθητής του που οι γονείς του ή δεν έχουν την δυνατότητα να του το προσφέρουν ή δεν θέλουν για να μην το κακομάθουν; Τι κι αν εγώ χρειάστηκε να μαζέψω χαρτζιλίκι αρκετών εβδομάδων για να πάρω το '99, ένα χρόνο αφότου τελείωσα το σχολείο, το πρώτο μου καρτοκινητό, αφού οι δικοί μου δεν μου έπαιρναν; Είπαμε οι εποχές άλλαξαν και είναι πια κάτι το διαδεδομένο.

Αμ το άλλο που το πας! Προχθές σε μια τέτοια συζήτηση αναφέρθηκε και το εξής: "εμείς πριν βγουν τα κινητά παίρναμε τηλέφωνο στο σπίτι του φίλου μας και λέγαμε και μια καλησπέρα στον μπαμπά του ή στη μαμά του, υπήρχε μια επικοινωνία, και από την άλλη ήξεραν και οι γονείς με ποιούς έκαναν παρέα τα παιδιά τους. Τώρα παίρνεις κατευθείαν στο κινητό του φίλου σου και ξέρει και αμέσως ποιός τον καλεί!"

Για να επανέλθω και στον τίτλο του ποστ, θεωρώ ότι έχει χαθεί σε μεγάλο μέρος η αυθεντικότητα των ανθρώπων. Βλέπεις στην τηλεόραση για παράδειγμα τα 3/4 των εκπομπών να προβάλουν αποσπάσματα άλλων εκπομπών. Δεν μιλώ φυσικά για αυτές που είναι σατυρικές και καλά κάνουν και σχολιάζουν τα περίεργα ή τα κακώς κείμενα της χώρας μας, αλλά για όλες τις υπόλοιπες. Βλέπεις όλη μέρα τη μία εκπομπή να αναπαράγει την άλλη.

Αυτό είναι πιστεύω γενικό φαινόμενο. Δεν υπάρχει πλέον φαντασία και δημιουργικότητα ούτε στη μουσική ούτε στον κινηματογράφο. Τα τελευταία 10 χρόνια γίνονται όλο μουσικές ή κινηματογραφικές διασκευές παλαιοτέρων τραγουδιών ή ταινιών αντίστοιχα. Σπάνια ακούς ή βλέπεις πια κάτι αξιόλογο και πρωτότυπο.

Πώς κλείνεις μια τέτοια ανάρτηση; Μάλλον δεν την κλείνεις και περιμένεις τα σχόλια των αναγνωστών σου για να δεις αν συμμερίζονται και εκείνοι τις σκέψεις σου! Ο λόγος δικός σας λοιπόν...