Το γέλιο χθες και σήμερα

Συχνά σκέφτομαι ότι η γενιά μου ήταν ίσως η πιο τυχερή. Μεγάλωσα σε μια μεταβατική περίοδο, κατά την οποία απολαύσαμε πολλά ωραία πράγματα. Προλάβαμε το παιχνίδι στις αλάνες αλλά μεγαλώσαμε και με την τηλεόραση και είδαμε ωραίες σειρές και εκπομπές.

Jerry Lewis

Αναρωτιέμαι συχνά πώς να είναι να είσαι σήμερα παιδί και έφηβος. Πώς είναι να μεγαλώνεις μη έχοντας γνωρίσει μεγάλους κωμικούς όπως τον Louis De Funès, τoν Jerry Lewis ή τον αξεπέραστο Benny Hill; Τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να σκεφτώ έναν κωμικό αυτού του βεληνεκούς εκτός ίσως από τον Rowan Atkinson (aka Mister Bean), τον οποίο απορώ αν τα μικρά παιδιά γνωρίζουν!

Rowan Atkinson

Η νεολαία σήμερα μεγαλώνει με ριάλιτυ, με δεύτερης κατηγορίας εκπομπές, με την Κάτυ την άσχημη ή πώς την λένε, με τούρκικα σήριαλ, με κακής ποιότητας βίαια κινούμενα σχέδια. Πιστεύω ότι τα πάντα έχουν χάσει την αγνότητά και την αθωότητά τους. Οι παραπάνω κωμικοί που ανέφερα έβγαζαν αβίαστα το γέλιο γιατί είχαν αυτό ακριβώς το στοιχείο που τους έκανε ακαταμάχητους! Ακόμα και πονηρά να ήταν τα αστεία τους γίνονταν με τέτοιο τρόπο που δεν ήταν αισχρά.

Benny Hill

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνω σύγκριση του χθες με το σήμερα. Άλλοτε σε ό,τι αφορά τους κωμικούς, άλλοτε τα κινούμενα σχέδια, άλλοτε τη μουσική. Το πόρισμα είναι πάντα ότι όσο παλιότερα τόσο καλύτερα. Δυστυχώς.

Louis De Funès

Προσωπικά όποτε με το καλό κάνω παιδί θα φροντίσω να τον/την μυήσω σε αυτές τις ταινίες! Να μεγαλώσει με τον Λουί ντε Φινές, με τον Τζέρυ Λιούις, αλλά και με ωραία κινούμενα σχέδια της Disney!