Νέα ταινία με τον Kiefer Sutherland

O Kiefer Sutherland, αν και τα τελευταία χρόνια έχει ταυτιστεί από πολλούς με τον ρόλο του ως Jack Bauer στο πολυβραβευμένο 24, έχει συμμετάσχει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Τώρα επιστρέφει με μια νέα ταινία με τίτλο Mirrors (βλ φώτο).

Σίγουρα ο νέος του ρόλος να ξενίσει πολλούς, αλλά η επιτυχία ενός ηθοποιού έγκειται σίγουρα στο να μπορέσει να ενσαρκώσει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, ειδικά εάν εκατομμύρια άνθρωποι τον έχουν συνδέσει με έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα!

Στην καινούρια του ταινία λοιπόν ο Kiefer υποδύεται τον Ben Carson, έναν φύλακα ενός εμπορικού κέντρου (mall) ο οποίος ανακαλύπτει πως κάποιοι καθρέφτες επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους. Πρόκειται για θρίλερ που έχει γράψει και σκηνοθετήσει ο Alexandre Aja (The Hills Have Eyes, Haute tension) και φαίνεται πολλά υποσχόμενο. Η αλήθεια είναι πως το The Hills Have Eyes δεν άντεξα να το δω, το σταμάτησα στα 20 πρώτα λεπτά, και το Haute Tension δεν έτυχε να το δω. Για το Mirrors δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα trailer, αλλά αν κρίνω από την μοναδική φωτογραφία που υπάρχει, μοιάζει να έχει ωραία ατμόσφαιρα.

Θυμίζω πως η τελευταία ταινία με τον πρωταγωνιστή τον Sutherland ήταν το - μέτριο - The Sentinel του 2006 δίπλα στον Michael Douglas και την Eva Longoria.

Άνθη και χρώματα...

Ανθισμένα λουλούδια, γεμάτα χρώματα και υπέροχες μυρωδιές!

Προχθές μετά από βροχή...

Και σήμερα το μεσημέρι με έναν εκπληκτικό ήλιο...






Ελπίζω να περάσατε όλοι ένα πολύ όμορφο Πάσχα! :)

Barcelona - Part 13 - Centre

Μετά από την επίσκεψη στο Camp Nou, κάναμε μια τελευταία βόλτα στο κέντρο της Βαρκελώνης για να δούμε και από κοντά όσα είχαμε δει βιαστικά την πρώτη μέρα μέσα από το πούλμαν. Προτεραιότητα είχαν τα δύο σπίτια που κατασκεύασε ο Gaudi:

Η Casa Mila... (Κάζα Μιλά)

Όπως μας είχε εξηγήσει ο ξεναγός μας, οι ιδιοκτήτες (η οικογένεια Μιλά στην συγκεκριμένη περίπτωση) κρατούσαν για τον εαυτό τους τον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας και τους πιο πάνω τους νοίκιαζαν. Οι χαμηλοί όροφοι άνηκαν στους πλούσιους και όσο πιο ψηλά νοίκιαζες τόσο και φθηνότερο ήταν το ενοίκιο. Η μόδα του ρετιρέ που θεωρείται στις μέρες μας πολυτέλεια ήρθε πολύ αργότερα! Προφανώς η κατάσταση ήταν έτσι διότι στην εποχή δεν υπήρχαν και ανελκυστήρες ή ήταν ελάχιστοι.

Όπως αναφέρεται στον οδηγό της Βαρκελώνης η Κάζα Μιλά είναι η μεγαλύτερη προσφορά του Γκαουντί στην αρχιτεκτονική της Βαρκελώνης και το τελευταίο του έργο προτού αφοσιωθεί στη Sagrada Familia. Ο Γκαουντί σχεδίασε αυτήν την οχταώροφη γωνιακή πολυκατοικία γύρω από δύο κυκλικές αυλές. Στο υπόγειο ενσωμάτωσε τον πρώτο χώρο στάθμευσης της πόλης.

Αυτό που τραβάει το μάτι του επισκέπτη - πέρα από την περίεργη αρχιτεκτονική - είναι η στέγη με τις καμινάδες και τους αεραγωγούς που θυμίζουν γλυπτά αφηρημένης τέχνης.

... και η Casa Batlló (Κάζα Μπατλιό)

Η πρόσοψη της συγκεκριμένης οικοδομής μου αρέσει περισσότερο από την Κάζα Μιλά. Είναι σαν να έχει βγει από κάποιο θρίλερ! Ειδικά εάν την δείτε το βράδυ φωτισμένη, μοιάζει τρομαχτική.

Τόσο την Κάζα Μιλά όσο και την Κάζα Μπατλιό μπορεί κάποιος να τις επισκεφθεί και στο εσωτερικό τους (με εισιτήριο φυσικά, σαν μουσείο). Δυστυχώς, ενώ τα δύο σπίτια είναι αρκετά κοντά δεν υπάρχει κάποιο μειωμένο εισιτήριο και για τα δύο. Εμείς, επειδή ήταν και η τελευταία μέρα και έπρεπε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα, επιλέξαμε να μην μπούμε στις οικοδομές, αλλά να πάρουμε και μια μικρή γεύση από την εμπορικό κέντρο της Βαρκελώνης. Περιοριστήκαμε λοιπόν στο να φωτογραφίσουμε τα κτίρια εξωτερικά και συνεχίσαμε την βόλτα μας.

Ακολουθούν κάποιες σκόρπιες φωτογραφίες από κτίρια των οποίων μου άρεσε ιδιαίτερα η πρόσοψη και η αρχιτεκτονική:

Η Casa Lleó Morera (Κάζα Λιεό Μορέρα) στο οικοδομικό τετράγωνο που ονομάζεται Manzana de la Discordia (Μανσάνα ντε λα Ντισκόρντια).

Αυτά τα χτιστά παγκάκια είναι τα αυθεντικά που χρησιμοποιούνταν παλιά για να κάθεται ο κόσμος και να κοιτάει τον βασιλιά όταν περνούσε με τα άλογα και την συνοδεία του. Τα έχουν διατηρήσει αυτούσια και έχουν ενσωματωθεί πολύ όμορφα στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Το Corte Ingles, το μεγαλύτερο εμπορικό πολυκατάστημα της Βαρκελώνης. Εξωτερικά φυσικά δεν είναι τίποτα το εντυπωσιακό. Εσωτερικά δε, είναι ένα τυπικό πολυόροφο ευρωπαϊκό εμπορικό κέντρο.

Το Hard Rock Cafe της Βαρκελώνης!

Η πλατεία (Πλάσα ντ'Εσπάνια) στην οποία είχαμε παρακολουθήσει την δεύτερη ημέρα τα συντριβάνια με τα φώτα και την μουσική. Κατά την διάρκεια της ημέρας λάμβανε χώρα έκθεση τροφίμων.

Μπροστά από την Placa d'Espanya και απέναντι από το ξενοδοχείο Plaza υπήρχε μεγάλο πάρκινγκ για μηχανάκια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως οι μοτοσυκλέτες ήταν βαλμένες η μία δίπλα στο άλλη σε διαδρόμους ακριβώς όπως στα parking των αυτοκινήτων και όχι όπως να'ναι!

Η Γυναίκα και το πουλί του Χουάν Μιρό στο ομώνυμο πάρκο. Το γλυπτό βρίσκεται στο κέντρο μιας πισίνας, έχει ύψος 22 μέτρα και είναι καλυμένο με πολύχρωμα πλακίδια. Τώρα εάν εσείς καταλαβαίνετε ποιά είναι η γυναίκα και ποιο το πουλί σας δίνω συγχαρητήρια!! Δεν ήταν τυχαία ο Μιρό σουρεαλιστής!!!

Και φτάσαμε αισίως και στο αεροδρόμιο. Πρώτη εικόνα που είδα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό; Χιλιάδες κιτρινόμαυρα ταξί παρκαρισμένα! Μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου έβλεπες ταξί!! Απίστευτο.

Όσον αφορά το αεροδρόμιο, δεν έτυχε να βγάλω καμιά φωτογραφία στο εσωτερικό του. Μετά από 4 μέρες ξενάγηση και τόσες πολλές εικόνες, αγοράσαμε κάποια τελευταία δώρα και σουβενίρ και καθήσαμε να ξαποστάσουμε σε ένα καφέ και να "φιλτράρουμε" όσα είχαμε δει και απολαύσει! Δυο τελευταίες κουβέντες για το αεροδρόμιο; Μακρυνάρι με πολλά μαγαζιά. Κατά τα άλλα απλά ωραίο και καθαρό.

Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Το επόμενο στο εξωτερικό θα πραγματοποιηθεί σε ενάμιση μήνα περίπου και θα είναι πολύ ιδιαίτερο! Σας αφήνω σε αγωνία ως τότε. ;)

Barcelona - Part 12 - Camp Nou

Μπορεί να μην είμαι καθόλου φαν του ποδοσφαίρου και η χειρότερή μου να είναι όταν θα πρέπει να το υποστώ στην τηλεόραση, αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως η επίσκεψή μας στο Camp Nou, το γήπεδο της Μπαρτσελόνα, με άφησε μαγεμένη! Οι άνθρωποι είναι πολύυυυυυυυυ μπροστά όπως θα διαπιστώσετε τόσο από την περιγραφή όσο και από τις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Είμαστε στην τέταρτη και τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας. Είναι ελεύθερη μέρα. Ξυπνάμε λοιπόν το πρωί, παίρνουμε το πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο και όπως έχουμε προγραμματίσει από την προηγουμένη παίρνουμε το μετρό και φτάνουμε στο Καμπ Νου. Κάνουμε σχεδόν το μισό κύκλο του τεράστιου γηπέδου και βρίσκουμε επιτέλους την πύλη από την οποία ξεκινάει το τουρ της ξενάγησης. Το εισιτήριο αν θυμάμαι καλά έκανε 17 ευρώ.

Με το που μπαίνουμε στον προθάλαμο του γηπέδου, μας περιμένει ένας νεαρός και μας δίνει γυαλιά για μια μικρή 3D προβολή. Μπαίνουμε σε μια μικρή αίθουσα 3-4 σειρών και βλέπουμε τον Ronaldinho και άλλους ποδοσφαιριστές τρισδιάστατα να κλωτσούν την μπάλα και αυτή να περνάει πάνω από τα κεφάλια μας. Η προβολή διαρκεί 3-4 λεπτά. Βγαίνουμε από την αίθουσα και κατευθυνόμαστε προς το εσωτερικό του γηπέδου.

Στο τουρ δεν υπάρχει φυσικά ξεναγός, αλλά είναι τόσο καλά οργανωμένο, με νούμερα και κορδέλες που η διαδρομή που μπορείς να κάνεις είναι μία και μοναδική.

Πρωτού βγούμε στο χορτάρι συναντούμε στο δεξί μας χέρι αυτήν την μικρή συμπαθητική εκκλησίτσα:

Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς είναι οι θέσεις των ποδοσφαιριστών που ξεχωρίζουν - εννοείται - κατά πολύ από τις κοινές των θεατών!

"Mes Que Un Club" το σύνθημα της Barcelona! (Διαβάζεται "Μες κε ουν κλουμπ" και σημαίνει περισσότερο από ένα κλαμπ, από μια ομάδα δηλαδή). Την προηγούμενη ημέρα είχε αγώνα και βλέπετε τους υπεύθυνους συντηρητές του χλωροτάπητα να τον φροντίζουν.

Το πέταλο του γηπέδου πίσω από το τέρμα με το σήμα της Nike και τον ηλεκτρονικό πίνακα του σκορ στην κορυφή.

Το σήμα της "Μπάρτσα" πάνω στο γκαζόν.

Το στούντιο των τηλεοπτικών συνεντεύξεων...

και ο χώρος που οι αθλητές δίνουν τις πρώτες συνεντεύξεις μετά το πέρας των αγώνων, με τα γνωστά καθιερωμένα σήματα των χορηγών.

Η αίθουσα της συνέντευξης τύπου των προπονητών και των πρωταγωνιστών των αγώνων.

ΑΑ ομάδα η Barcelona. Πεντάστερη! Όχι παίζουμε! :)

Ο πίνακας των προέδρων της ομάδας από το 1899 ως το 2005.

Πριν βγούμε στις πρώτες κερκίδες συναντάμε αυτό το μπαρ όπου μπορεί να απολαύσει κανείς σαμπάνια και καναπεδάκια με χαβιάρι... με το αζημίωτο φυσικά!

Η θέα στο γήπεδο από τις κερκίδες (τις μπλε).

Άλλη άποψη του πετάλου, από πιο ψηλά.

Τέρμα επάνω στο γήπεδο, ο χώρος από τον οποίο γίνονται οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις και οι σχολιασμοί από τους αθλητικούς συντάκτες.

Ολοκληρώνοντας το τουρ στο κυρίως μέρος του γηπέδου η διαδρομή μας οδηγεί στο μουσείο του σταδίου όπου υπάρχουν κέρινα ομοιώματα, βραβεία και πολλά, πάρα πολλά κύπελλα!!

Η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μπαρτσελόνα ξετυλίγεται μπροστά μας από την δημιουργία της έως και σήμερα. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες, παλιές φανέλες, παλιά αθλητικά παπούτσια αντιπαρατίθεται με την σημερινή ζωντανή πραγματικότητα! :)

Ο Danone, η μασκότ της Barcelona!

Κυπελλόοοοοοοοοοο!!

Ως γνωστόν η Μπαρτσελόνα δεν έχει μόνο ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και ομάδα μπάσκετ και χόκεϋ.

Το σήμα της ποδοσφαιρικής ομάδας (F.C.B. δηλαδή Football Club Barcelona)

Κι άλλα κύπελλα.

Η ιστορία συνεχίζεται...

Σίγουρα ήταν φοβερή εμπειρία η επίσκεψη ενός τόσο μεγάλου και οργανωμένου σταδίου. Μακάρι και οι δικές μας ομάδες να έπαιρναν μαθήματα οργάνωσης και να έφτιαχναν κάτι παρόμοιο. ΟΚ ομάδες του βελινεκούς της Μπαρτσελόνα σίγουρα δεν έχουμε, αλλά υπάρχουν πολλές ομάδες με μεγάλη ιστορία και θα μπορούσαν να την εκμεταλλευτούν και να δημιουργήσουν κάτι όμορφο.

Θα ακολουθήσει το τελευταίο ποστ του ταξιδιού στην Βαρκελώνη, με κάποιες τελευταίες φωτογραφίες από το κέντρο της πόλης.

Edit: Ξέχασα να αναφέρω πως βγαίνοντας από το στάδιο υπάρχει τεράστια διόροφη boutique της Barcelona, στην οποία φάγαμε πάνω από μια ώρα. Στην μπουτίκ μπορεί να βρει κανείς τα πάντα: από μπρελόκ και καπελάκια μέχρι φανέλες, μπουρνούζια, σορτσάκια, κούπες, μπάλες και ό,τι άλλο χωράει ο νους σας! Επίσης στην μπουτίκ μπορεί κανείς εάν το επιθυμεί να βγάλει μονταρισμένη φωτογραφία δίπλα στον αγαπημένο του παίχτη!