Μελομακάρονα 2009

Για ακόμα μια χρονιά τέλεια! Χωρίς περισσότερα λόγια! :)

A Christmas Carol

Στο προηγούμενο ποστ μου αναφέρθηκα στα χριστουγεννιάτικα τραγούδια τα οποία μας συντροφεύουν την περίοδο των εορτών. Χριστούγεννα όμως χωρίς χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι σαν μισά!

Φέτος η Disney επιστρέφει με μια κλασσική ιστορία του Κάρολου Ντίκενς, το A Christmas Carol, σε ταινία κινουμένων σχεδίων σε σκηνοθεσία του Robert Zemeckis (σκηνοθέτη των Back To The Future, Forest Gump, The Polar Express και άλλων πολλών επιτυχιών). Στον ρόλο του Σκρουτζ συναντάμε τον Jim Carrey που έχει περάσει με μεγάλη επιτυχία τις εξετάσεις σε τέτοιες ταινίες (θυμίζω το Horton Hears a Who! και το Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events). Προσωπικά τον προτιμώ χίλιες φορές σε τέτοιους ρόλους παρά στις χαζοκωμωδίες που βγάζει κατά καιρούς!



Αν κρίνω από το τρέιλερ το αποτέλεσμα πρέπει να είναι πολύ καλό! Η ταινία κάνει πρεμιέρα - όπως και ο Μικρός Νικόλας - την παραμονή των Χριστουγέννων και θα υπάρχει και σε 3D version!!! :)

George Michael - December Song

Πολλά χριστουγεννιάτικα τραγούδια - όπως το Last Christmas του George Michael ή το All I Want For Christmas Is You της Mariah Carey - έχουν γίνει εδώ και 20 χρόνια περίπου κλασσικά. Μου αρέσει που γίνονται όμως προσπάθειες από καταξιωμένους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν νέα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Εδώ και μερικές μέρες θέλω να κάνω ποστ για το καινούριο χριστουγεννιάτικο τραγούδι των Pet Shop Boys αλλά δεν έχουν βγάλει βίντεο κλιπ και για αυτό το έχω αναβάλει λίγο.

Μόλις έπεσε στην αντίληψή μου ότι ο George Michael κυκλοφόρησε επίσης νέο τραγούδι για τα Χριστούγεννα, με τον τίτλο December Song και το παρουσίασε στο αγγλικό X-factor πριν λίγες μέρες:



Lyrics:

Merry Christmas
Merry Christmas
May your every New Year dream come true

Sweet December song
The melody that saved me
On those less than silent nights
When snow would fall upon my bed
White sugar from Jesus
And take me to the day
She could always smile
The Virgin Child would always show, you see
Just to save me
(Just to save me)

There was always Christmas time
To wipe the year away
I guess that morning they’d decided
That the war would have to wait

There was always Christmas time
Jesus came to stay
I could believe in peace on Earth
And I could watch TV all day
So I dreamed of Christmas

Maybe since you’ve gone
I went a little crazy
God knows they can see the child
But the snow that falls upon my bed
That loving I needed
Falls every single day
For each and every child
The Virgin smiles for all to see
But you kept her from me

There was always Christmas time
To wipe the year away
I guess that morning they’d decided
That the war would have to wait

There was always Christmas time
Jesus came to stay
I could believe in peace on Earth
And I could watch TV all day
And so I dreamed of Christmas
Yes, I dreamed like you

Merry Christmas
Merry Christmas
May your every New Year dream come true


Αν και πρόκειται για ένα σίγουρα ωραίο κομμάτι εγώ εξακολουθώ να προτιμώ για τα Χριστούγεννα πιο up-tempo και χαρούμενα τραγούδια, όπως αυτά που ανέφερα στην αρχή! :)

Le Petit Nicolas

Το γνωστό βιβλίο "Ο Μικρός Νικόλας" του René Goscinny, δημιουργού του Αστερίξ, έγινε ταινία και κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα την παραμονή των Χριστουγέννων.

Παρακολουθήστε το τρέιλερ:

Το βιβλίο για να είμαι ειλικρινής το διάβασα για πρώτη φορά τον Οκτώβριο στα γαλλικά., καθώς μου το έκαναν δώρο. Δεν είχε τύχει ποτέ στο παρελθόν να το διαβάσω. Μερικές φορές που είχα βρεθεί στο public είχα ξεφυλλίσει την ελληνική μετάφραση και τα αποσπάσματα που είχα διαβάσει (αγοράκια να παίζουν ξύλο) δεν με τραβούσαν να το αγοράσω αν και ήθελα να δω περί τίνος πρόκειται.

Το αυθεντικό βιβλίο είναι γραμμένο στο πρώτο πρόσωπο και είναι ιστοριούλες που διηγείται ο μικρός οχτάχρονος Νικόλας. Κάθε ιστοριούλα δεν ξεπερνά τα 3-4 φύλλα και πλαισιώνεται από τα σκίτσα του Jean-Jacques Sempé. Το βιβλίο επομένως δεν έχει κάποια δομή, δηλαδή αρχή μέση και τέλος αλλά οι ιστορίες αυτές θα μπορούσαν να μπουν σε οποιαδήποτε σειρά. Σε κάθε ιστοριούλα ο Νικόλας μας παρουσιάζει από την αρχή τους φίλους του με τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά τους. Αυτό γίνεται γιατί κάθε ιστορία εμφανιζόταν στο περιοδικό Pilote (στο ίδιο περιοδικό όπου πρωτοεμφανίστηκε και ο Αστερίξ) πριν να συγκεντρωθούν και να εκδοθούν ως ένα ενιαίο βιβλίο.

Οι ιστορίες του βιβλίου θα μπορούσε να είναι τυχαίες σελίδες από το ημερολόγιο ενός μπόμπιρα. Εστιάζονται κυρίως στο σχολείο, στη σχέση των μαθητών με την δασκάλα τους και τον επιτηρητή καθώς και στη σχέση του Νικόλα με τους φίλους του και τους γονείς του. Φυσικά το όλο πλαίσιο δεν αντικατοπτρίζει την σημερινή πραγματικότητα αλλά μας ταξιδεύει πίσω στην αυστηρή δεκαετία του '50, χωρίς όμως να αναφέρεται πουθενά η χρονολογία.

Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο έχει πραγματικά την εντύπωση ότι μιλάει ένα μικρό παιδάκι. Η γλώσσα είναι πολύ απλή, πολλές εκφράσεις επαναλαμβάνονται και ο Goscinny χρησιμοποιεί λέξεις που εκφέρονται κατά κόρον από μικρά παιδιά. Το βιβλίο δεν είναι απλά διασκεδαστικό αλλά είναι και μια έμμεση κριτική στον κόσμο των μεγάλων που τα παίρνουν όλα στα σοβαρά και ξεχνούν να είναι απλοί και ευχάριστοι. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αν και οι ιστοριούλες δεν λαμβάνουν χώρα στην σημερινή εποχή και πιθανόν να ξενίζουν πολλούς, το βιβλίο εξακολουθεί να θεωρείται επίκαιρο και να έχει επιτυχία.

Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες. Τον Μάιο του 2009 ο Μικρός Νικόλας γιόρτασε τα 50 χρόνια του και θεωρείται πλέον ένα από τα κλασσικά έργα της γαλλικής λογοτεχνίας. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του Μικρού Νικόλα πέρα από το πρωτότυπο βιβλίο έχουν ακολουθήσει και άλλα όπως τα "Ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει", "Οι διακοπές του μικρού Νικόλα", "Ο μικρός Νικόλας και η παρέα του", "Ο μικρός Νικόλας... έχει προβλήματα" και "Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες".

Χριστουγεννιάτικη βόλτα

Τις προάλλες μετά από την βιαστική αποχώρηση από την Γιορτή των Αγγέλων τα βήματά μας μας έφεραν στην οδό Προξένου Κορομηλά. Αντί να πάρουμε την Τσιμισκή προς τον Λευκό Πύργο (απ'όπου γινόταν πανικός) προτιμήσαμε τον ήσυχο αυτό δρόμο. Η αλήθεια είναι ότι δεν συνηθίζω να περπατάω στην συγκεκριμένη οδό όταν κάνω βόλτα στο κέντρο. Προτιμώ την Τσιμισκή ή την Μητροπόλεως. Για όσους δεν γνωρίζουν την Θεσσαλονίκη πρόκειται για παράλληλο προς τις δύο προαναφερθείσες οδούς δρόμο (στη μέση τους για την ακρίβεια) ο οποίος αν και μακρύς είναι στενός με στενά πεζοδρόμια και θα γινόταν πιστεύω πολύ όμορφος πεζόδρομος!

Ακριβώς επειδή είναι στενός και δεν έχει ανοιχτωσιά νομίζω ότι δεν τον διαλέγει πολύς κόσμος για βόλτα. Όμως όπως διαπίστωσα από την τυχαία αυτή βόλτα διαθέτει κάποιες αρκετά εντυπωσιακές βιτρίνες που δεν συναντάς πουθενά στην Τσιμισκή η οποία ως επί το πλείστον έχει μικρά μαγαζάκια ή μεγάλα πολυκαταστήματα όπως ο Φωκάς.

Το πρώτο μαγαζί που μου έκανε εντύπωση ήταν "Το Μπουκέτο" που ξεχώριζε ήδη από μακριά από τον πλούσιο με λαμπάκια χριστουγεννιάτικο στολισμό του:

Στη συνέχεια κάποιες βιτρίνες από είδη δώρων που ήταν επίσης πολύ όμορφα στολισμένες:

Και προς το τέλος εντόπισα και αυτήν την βιτρίνα με τις τεράστιες ρώσικες μπαμπούσκες! Πρόκειται για βιτρίνα της Burberry ενώ όπως βλέπετε αντανακλά από απέναντι η βιτρίνα του Louis Vuitton. Είναι σίγουρα ένας δρόμος με μαγαζιά από τις πιο ακριβές μάρκες.

Ελπίζω να σας άρεσαν οι φωτογραφίτσες μου! :)

Γιορτή των Αγγέλων 2009, το χρονικό μιας ταλαιπωρίας!!

Παρά το γεγονός ότι δούλευα ως τις 7:15 ήθελα πολύ να κατεβώ στο κέντρο και να απολαύσω τον Χατζηγιάννη στη Γιορτή των Αγγέλων. Μετά τη δουλειά γύρισα στο σπίτι, ετοιμάστηκα και πήραμε το λεωφορείο για το κέντρο. Όλα τα αστικά που περνούσαν ήταν φουλ και έπρεπε να αφήσουμε να περάσουν 2-3 για να αποφασίσουμε τελικά να επιβιβαστούμε σε ένα.

Φτάσαμε στο κέντρο κατά τις 8:15 και από την ΧΑΝΘ και μετά τα αυτοκίνητα πήγαιναν σημειωτόν οπότε αποφασίσαμε να κατεβούμε στην επόμενη στάση και να περπατήσουμε το υπόλοιπο της διαδρομής. Με το που φτάσαμε όμως στο ύψος του "Πλατεία" φρακάραμε στο πεζοδρόμιο. Για να διασχίσουμε μια απόσταση 10 μέτρων ως την Αριστοτέλους μπορεί να κάναμε και 20 λεπτά!!! Με τα χίλια ζόρια - και αφού φυσικά χάσαμε για ακόμα μια φορά τα πυροτεχνήματα τα οποία απλά τα ακούγαμε όσο περπατούσαμε στην Τσιμισκή - φτάσαμε στην Αριστοτέλους. Περάσαμε απέναντι και καταφέραμε με πολύ δυσκολία να φτάσουμε στο ύψος του Ολύμπιον. Τόσο κόσμο δεν είχε ούτε όταν είχε έρθει ο Ρουβάς στην γιορτή αυτή πριν κάτι χρόνια! Γινόταν πραγματικά το αδιαχώρητο! Κόσμος είχε σκαρφαλώσει όπου μπορεί να φανταστεί κανείς, σε κολώνες, πάνω στις στάσεις των λεωφορείων, παντού!

Ο ήχος από την Μητροπόλεως και πάνω ήταν επιεικώς απαράδεκτος!! Καθήσαμε για 3-4 τραγούδια και σηκωθήκαμε και φύγαμε, δεν ακουγόταν καθόλου καλά, σαν να βρισκόμασταν σε τριτοκλασάτο μπουζουκτσίδικο! Ακόμα και η οθόνη που είχε στηθεί για να βλέπουμε αυτοί που ήμασταν πίσω πίσω δεν είχε καθόλου καλή εικόνα! Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια απογοήτευση!


Επιτρέπεται μια τέτοια μέρα να μην έχει προβλέψει ο Δήμος το κλείσιμο της Τσιμισκή και να ταλαιπωρούνται τόσες χιλιάδες πεζοί και οδηγοί; Θα έπρεπε τουλάχιστον μία ώρα νωρίτερα της γιορτής να έκλεινε από το ύψος της ΧΑΝΘ η Τσιμισκή και ο κόσμος να μπορούσε να κινείται άνετα. Αστυνόμευση μηδέν!

Είναι δυνατόν ο Δήμος να μην μπορεί να κάνει τις βασικές ρυθμίσεις στην κυκλοφορία για μια γιορτή που έχει αναγγείλει πολύ καιρό πριν ότι θα λάβει χώρα τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα;

Η Μητροπόλεως κλασικά είχε κλείσει και γεμίσει με καροτσάκια που πουλούσαν ποπ-κορν, μαλλί της γριάς και σουβλάκια. Τα λεωφορεία φυσικά δεν μπορούσαν να εκτελέσουν το κανονικό τους δρομολόγιο και αναγκαστήκαμε να περπατήσουμε ως τη στάση του Στρατηγείου και να περιμένουμε να εμφανιστεί κάποιο λεωφορείο.

Ας ελπίσουμε ο φετινός χαμός να έγινε μάθημα στον Δήμο μας και του χρόνου να υπάρξει καλύτερη οργάνωση.