Flawless

Άλλη μια ταινία με φόντο το ατμοσφαιρικό Λονδίνο, που μόλις είδα. Μου άρεσε που όλη η ταινία ήταν η διήγηση μιας μεγάλης γυναίκας. Μου θύμισε λίγο το Titanic η αρχή και το τέλος, γιατί κατά τ'άλλα καμία σχέση δεν υπάρχει ανάμεσα στις δύο ταινίες.

Το Flawless ξεκινάει με την ηλικιωμένη Laura Quinn (Demi Moore) η οποία συναντιέται σε ένα καφέ στο συγχρονο Λονδίνο με μια φιλόδοξη νεαρή δημοσιογράφο η οποία γράφει ένα άρθρο για τις γυναίκες που ήταν στελέχη σε μεγάλες εταιρείες κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '60, τότε που ακόμα τέτοιες θέσεις εργασίας ήταν αντροκρατούμενες. Η Laura αρχίζει την διήγησή της και μεταφερόμαστε αυτομάτως στο Λονδίνο των 60s.

Με δύο λόγια λοιπόν η Laura εργαζόταν στην London Diamond Corporation, την νούμερο 1 εταιρεία επεξεργασίας και πώλησης διαμαντιών παγκοσμίως. Εργαζόταν πολύ σκληρά, πήγαινε πρώτη και έφευγε τελευταία, αλλά στα 15 χρόνια εργασίας της στην επιχείρηση πάντοτε τα μεγάλα αφεντικά την προσπερνούσαν και δεν της έδιναν την διευθυντική θέση που της άξιζε. Κι όμως η ίδια επέμενε να είναι πιστή και να δουλεύει σκληρά πιστεύοντας πως κάποια στιγμή η αξία της θα αναγνωριστεί και πως θα κερδίσει την πολυπόθητη προαγωγή.

Όλα αυτά θα αλλάξουν όταν θα την πλησιάσει ο Mr. Hobbs (Michael Caine), ο επιστάτης του κτιρίου και θα της αποκαλύψει πως σχεδιάζουν να την απολύσουν και θα την πείσει να τον βοηθήσει να ληστέψουν το θυσαυροφυλάκειο με τα διαμάντια. Στην αρχή το σχέδιο φαίνεται σχετικά εύκολο, ώσπου όταν πλησιάζει η μέρα της εκτέλεσής του, τοποθετούνται κάμερες παρακολούθησης, πράγμα που φυσικά δυσχεραίνει την πραγματοποίησή του.

Το αποτέλεσμα της ληστείας δεν ήταν αυτό που η Laura αρχικά περίμενε... η συνέχεια επί της οθόνης σας!

Πολύ ωραία ταινία και την προτείνω ανεπιφύλακτα. Η παρουσία και μόνο που πολυαγαπημένου μου Michael Caine την κάνει να ξεχωρίζει και της προσθέτει κύρος. Στον ρόλο της Demi Moore θα μπορούσε να είναι κάποια πιο εκφραστική ηθοποιός, αλλά στην τελική η Moore καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου της.

Καλή διασκέδαση!

Stormbreaker

Σάββατο βράδυ και θέλαμε να δούμε μια ανάλαφρη περιπέτεια για να περάσουμε ένα όμορφο δύωρο. Έτσι "έπεσα" πάνω στο Stormbreaker, έτους 2006. Μπήκα στο link της ταινίας στο imdb και είδα την φωτογραφία με το γνωστό κτίριο-σφαίρα στο Λονδίνο. Με το που είδα Λονδίνο και περιπέτεια την επέλεξα αμέσως την ταινία χωρίς δεύτερη σκέψη (ενώ συνήθως μου παίρνει πάνω από κανένα μισάωρο μέχρι να διαλέξω τι είδος ταινία θέλω να δω).

Λίγα λόγια για την υπόθεση: η ταινία θυμίζει πάρα πολύ James Bond, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε, ίσα ίσα μου άρεσε. Πρωταγωνιστής είναι ο Alex Rider (Alex Pettyfer) ο οποίος νομίζει πως είναι ένα συνηθισμένο 14χρονο σχολιαρόπαιδο, χωρίς ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Τους γονείς του τους έχει χάσει μικρός και τον έχει μεγαλώσει ο θείος του (Ewan McGregor, που παίζει μόνο λίγο στην αρχή). Ο Άλεξ νομίζει πως ο θείος του είναι τραπεζικός υπάλληλος, όταν όμως σκοτώνεται μαθαίνει την αλήθεια, πως στην πραγματικότητα δηλαδή ήταν μυστικός πράκτορας!

Τους άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν η Alicia Silverstone (Jack) που υποδύεται την κοπέλα που φροντίζει τον Alex όσο ο θείος του λείπει σε "συνέδρια", καθώς και ο Mickey Rourke στον ρόλο του κακού της όλης υπόθεσης.

Μετά τον θάνατο του θείου του η μυστική υπηρεσία στρατολογεί τον Alex για να αποκαλύψει τα σατανικά σχέδια του Darrius Sayle (Rourke) να βάλει έναν ιό σε ένα πρόγραμμα virtual reality που θα προσφέρει στα σχολεία όλης της Αγγλίας.

Η ταινία μου άρεσε και σας την προτείνω αν θέλετε να δείτε κάτι ανάλαφρο και διασκεδαστικό! :)

Barcelona - Part 6 - Spanish Village

Η περιπλάνηση στην Βαρκελώνη καλά κρατεί. Είμαστε στην δεύτερη μέρα και είχαμε μείνει στο σημείο που ανεβήκαμε στον λόφο του Μοντζουίκ. Εκεί βρίσκεται και το "Ισπανικό Χωριό" στο οποίο και θα αναφερθώ σε αυτό εδώ το ποστ. Το "Ισπανικό Χωριό" (El Poble Espanyol) είναι ένα θεματικό πάρκο (αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι) που περιλαμβάνει την αρχιτεκτονική από διάφορες περιοχές όλης της Ισπανίας. Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι πως δεν πρόκειται για μινιατούρες μνημείων, όπως υπάρχουν σε πολλές χώρες, αλλά κτίρια σε πραγματικό μέγεθος! Έχουμε δηλαδή όλους τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς απ'όλη τη χώρα, που όπως είναι φυσικό διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή και τις επιρροές που είχε αυτή.

Πριν προχωρήσουμε όμως θα ήθελα να πω λίγα λόγια για την Ισπανία, πράγματα που αγνοούσα πριν από το ταξίδι αυτό. Πρώτα πρώτα θα ήθελα να αναφερθώ στις γλώσσες. Στην Ισπανία ομιλούνται 4 γλώσσες:

• τα Καστιλιάνικα τα οποία είναι και η πιο διαδεδομένη γλώσσα και είναι αυτά που αποκαλούμε εμείς "ισπανικά",
• τα Καταλανικά που μιλούνται στην Καταλονία (πρωτεύουσα της οποίας είναι η Βαρκελώνη) καθώς και στην περιοχή της Βαλένθια, στις Βαλεαρίδες Νήσους και σε ένα τμήμα της νότιας Γαλλίας και μοιάζουν κάπως τόσο με τα γαλλικά όσο και με τα ιταλικά,
• τα Γαλικιανά που μοιάζουν με τα πορτογαλικά και μιλούνται στην περιοχή της Γαλικίας και τέλος,
• τα Βασκικά που χρησιμοποιούνται στην χώρα των Βάσκων και στην Ναβάρρα.
  

Για να κατατοπιστείτε λίγο περισσότερο τόσο αναφορικά με τις γλώσσες, όσο και αναφορικά με το Ισπανικό Χωριό παραθέτω δύο χάρτες που περιλαμβάνουν τις 19 περιοχές στις οποίες χωρίζεται η Ισπανία. Ο ένας είναι από την αγγλική wikipedia και ο άλλος από την ελληνική.

Και περνάω τώρα στο κυρίως θέμα αυτού του post. Το Ισπανικό Χωριό χτίστηκε το 1929 για την Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης. Περιλαμβάνει 117 κτίρια μέσα σε "πραγματικούς" δρόμους και γειτονιές και η έκτασή του είναι 49 στρέμματα. Επίσης μέσα στο χωριό μπορεί να βρει κανείς 40 μαγαζάκια με τεχνίτες που κατασκευάζουν διάφορα χειροποίητα ενθύμια για τους τουρίστες.

Μπορεί να μην θυμάμαι ακριβώς από ποια περιοχή υποτίθεται πως είναι καθένα από τα κτίρια που φωτογράφησα, αλλά αυτήν την φωτογραφία την θυμάμαι έντονα γιατί αυτό που μας είπε η ξεναγός μας μου έκανε εντύπωση. Το κτίριο είναι αντίγραφο εκκλησίας και η νεραντζιά έξω δεν είναι απλά καλωπιστική. Τα παλιά χρόνια σε πλατείες όπου μαζευόταν πολύς κόσμος, όπως έξω από εκκλησίες, φυτεύαν πολλές νεραντζιές διότι ο κόσμος δεν έκανε μπάνιο και βρωμούσε. Οι νεραντζιές ανέδυαν το όμορφο άρωμά τους και έτσι ήταν υποφερτή η παρουσία κόσμου ανάμεσα σε άλλους. Μεγάλη ανακάλυψη η υγιεινή!!!!

Αρχιτεκτονικό στύλ της περιοχής της Σαραγόσα (Zaragoza)

Υπέροχο στενό με κυρτό μπαλκόνι και όμορφα σχεδιάκια στον εξωτερικό τοίχο.

Ανάγλυφος ιππότης πάνω από μια πύλη.

Μεταλλικός δράκος πάνω από άλλη πύλη

Έπεται συνέχεια με περισσότερες φωτογραφίες από το κέντρο της Βαρκελώνης και από το Aquarium της. :)

Puzzle: Santorini

Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στα χέρια μου το παρακάτω παζλ που απεικονίζει τα Φηρά της Σαντορίνης και που περιλαμβάνει 1000 κομμάτια:

Το puzzle το ξεκινήσαμε με τον Γιάννη την Τρίτη. Αρχίσαμε φυσικά με το περίγραμμα και πηγαίναμε σιγά σιγά προς τα μέσα. Επειδή τελευταία φορά που έκανα παζλ ήταν πριν λίγα χρόνια και το παζλ ήταν ο Πύργος του Άιφελ και είχα ταλαιπωρηθεί πολύ με τον ουρανό (θυμάμαι για να το ολοκληρώσω μου πήρε δύο μήνες σχεδόν!) στο τωρινό ανέλαβε κυρίως ο Γιάννης τον ουρανό και εγώ τα σπιτάκια. Αν και αποδείχτηκε πως τα σπιτάκια ήταν πιο ζόρικα καθώς τον ουρανό τον βρίσκεις από τις αποχρώσεις λίγο πολύ, ενώ τα σπιτάκια που ήταν όλα άσπρα και μικρούλικα έπρεπε να έχω το καπάκι του παζλ και να εντοπίζω παραθυράκι-παραθυράκι, τοίχο-τοίχο και πορτούλα-πορτούλα ποιο σπιτάκι είναι και που βρίσκεται.

Ορίστε λοιπόν μερικές φωτογραφίες από τα στάδια του παζλ. Κάθε μέρα κάναμε και λίγο και χθες το βράδυ που γυρίσαμε από το θέατρο στις 12 η ώρα καθήσαμε ως τις 4 το πρωί και το ολοκληρώσαμε!!! Είναι τρελό κόλλημα, χανείς εντελώς την αίσθηση της ώρας. Θέλει όμως και απίστευτη υπομονή και μεράκι για να κάνεις ένα παζλ. Είναι ωραία ασχολία πάντως. Ξεκολλάς λίγο από τηλεόραση και κομπιούτερ χεχε! :)

Το παζλ φωσφορίζει το βράδυ, αλλά αυτό θα φανεί καλύτερα όταν το βάλουμε και σε μια κορνίζα και το κρεμάσουμε. Θα πάω να αγοράσω μια αύριο.

Α ξέχασα να πω ότι το παζλ δεν περιελάμβανε κόλλα μέσα, ενώ το προηγούμενο που είχα κάνει είχε μια σε σκόνη και την διέλυες και την περνούσες από πάνω. Πήγα όμως προχθές σε ένα μαγαζί στην γειτονιά μου που πουλάει παζλ και αγόρασα μια κόλλα ειδική για παζλ (6 ευρώ κάνει για όποιον ενδιαφέρεται) που είναι σαν τις βαφές για τα παπούτσια μέσα σε μπουκαλάκι με σφουγγαράκι στην άκρη και την περνάς επίσης από πάνω. Πολύ βολική! Στεγνώνει μέσα σε μια ώρα και όταν απορροφηθεί γίνεται διαφανής και δεν φαίνεται καθόλου!

Το επόμενο puzzle δεν ξέρω πότε θα το κάνουμε και τι θα είναι, πάντως σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια, αφού κάνουμε ένα καλό διάλειμμα πρώτα όμως. Δύο παζλ απανωτά δεν γίνεται! :)

Caveman - Μια εκπληκτική παράσταση!!

Χθες το βράδυ πήγαμε στο Radio City και είδαμε την προτελευταία παράσταση (σήμερα είναι η τελευταία, αν δεν το έχετε δει, σπεύσατε!!) του Caveman με τον Χριστόδουλο Στυλιανού. Την παράσταση την παίζουν εναλλάξ μία μέρα ο Στυλιανού και μία ο Γεράσιμος Γεννατάς ("Είσαι το ταίρι μου" κλπ). Τον Στυλιανού δεν τον γνώριζα μέχρι πριν χθες και πίστευα πως θα προτιμούσα να δω την παράσταση με τον Γεννάτα, επειδή μου ήταν γνώριμος. Όμως διαψεύστηκα εντελώς! Ο Χριστόδουλος Στυλιανού είναι φοβερός ηθοποιός και τα δίνει όλα πάνω στην σκηνή. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα!!

Η εν λόγω παράσταση εδώ και ένα μήνα παίρνει παράταση επί παρατάσεων. Είχα την εντύπωση πως είχε τελειώσει και χάρηκα πάρα πολύ όταν την Παρασκευή το βράδυ που γύρισα από την δουλειά βρήκα δύο εισητήρια να με περιμένουν. Είχε πάει ο Γιάννης και τα αγόρασε χωρίς να γνωρίζω τίποτα! Πολύ ωραία έκπληξη!

Το έχω ξαναπεί παλιότερα πως είμαι πάρα πολύ δύσκολη στο να γελάσω σε κάτι. Είτε σε ένα ανέκδοτο είτε σε μια κωμική ταινία ή σειρά στην τηλεόραση. Όχι πως δεν έχω χιούμορ, απλά τα αστεία τα βρίσκω τις περισσότερες φορές συμπαθητικά και χαμογελάω. Για να με κάνεις να ξεκαρδιστώ πρέπει να με συγκλονίσεις! Ε λοιπόν χθες πραγματικά γέλασα πολύ!

Διαβάζοντας την περίληψη του θεατρικού αυτού έργου σε διάφορα περιοδικά δεν ήξερα αν η παράσταση θα μου άρεσε, αν και όσοι την είχαν δει είχαν πει τα καλύτερα και γι'αυτό και ήθελα να την δω. Δεν είχα ακούσει αρνητικά σχόλια ούτε από ένα άτομο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση λοιπόν: Πρωταγωνιστής μας είναι ο Σωτήρης. Πρωτού αρχίσει η παράσταση βλέπουμε ένα μικρό βιντεάκι (ενός λεπτού περίπου) χωρίς ήχο σε προτζέκτορα με τον Σωτήρη που γνωρίζει την γυναίκα του και που παντρεύονται και πως εξελίσσεται η ζωή τους ως σύμβιοι. Στην συνέχεια εμφανίζεται ο Σωτήρης στην σκηνή. Η γυναίκα του η Μαίρη μόλις τον πέταξε έξω από το σπίτι μετά από έναν δυνατό καυγά. Βρίσκεται λοιπόν στον δρόμο με δύο βαλίτσες και προσπαθεί να καταλάβει τι έφταιξε και γενικώς τι φταίει και τα δύο φύλα έχουν τόσο διαφορετικό τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς και προσέγγισης των πραγμάτων.

Ειλικρινά δεν υπάρχει θέμα που να μην αγγίζει αυτή η παράσταση. Από την φιλία ανάμεσα στους άνδρες και την φιλία ανάμεσα στις γυναίκες, την μανία των γυναικών με τα ψώνια, την συμπεριφορά των γυναικών μέσα σ'έναν καυγά, την στάση που κρατούν τα ζευγάρια όταν βρίσκονται με άλλα ζευγάρια, τις δουλειές του σπιτιού, το σεξ... λέγονται τα πάντα και με μεγάλη δόση αλήθειας. Προσοχή όμως, η παράσταση δεν θίγει τις γυναίκες. Σκοπός της δεν είναι να κοροϊδέψει την στάση τους σε διάφορες πτυχές της ζωής τους, αλλά αντίθετα να τις φέρει πιο κοντά στο έτερον τους ήμισυ. Εξάλλου όσο σχολιάζεται με χιούμορ η γυναικεία συμπεριφορά στο έργο, άλλο τόσο αυτοσαρκάζεται ο άντρας με την "μάτσο" στάση του και την λακωνικότητά του σε ό,τι κάνει και λέει.

Στην παράσταση συμμετέχει σε αρκετά σημεία και το κοινό. Ο πρωταγωνιστής μας "παίζει" με τους θεατές, τους ρωτάει πράγματα, τους κερνάει μπύρα και γενικώς υπάρχει μια αμεσότητα ανάμεσα στην "σκηνή" και την "πλατεία". Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι παραστάσεις στις οποίες υφίσταται άρση της θεατρικής συμβατικότητας. Το ίδιο συνέβαινε και στο δεύτερο μέρος του "Σεσουάρ για δολοφόνους", που μου είχε αρέσει εξίσου.

Είμαι βέβαια πως όποιοι είδατε την παράσταση φύγατε απολύτως ικανοποιημένοι. Όποιοι πάλι δεν την είδατε προσπαθήστε να πάτε απόψε, αλλιώς μην την χάσετε εάν επανέλθει μετά το καλοκαίρι!



Επόμενο θεατρικό έργο που θα δω είναι το "Συνέβη και όποιος θέλει το πιστεύει" του Θοδωρή Αθερίδη με τον ίδιο, την Σμαράγδα Καρύδη, την Βίκυ Βολιώτη, τον Γιώργο Κορμανό, τον Μιχάλη Μαρίνο, την Νατάσσα Κοτσοβού και τον Κωστή Πατρίκιο, το οποίο έρχεται επίσης στο Radio City την επόμενη Πέμπτη (27 Μαρτίου) και θα παραμείνει για έναν μήνα. Αν το έχει δει κάποιος εξ Αθηνών αναγνώστης μου δεκτά σχόλια και εντυπώσεις!

Barcelona - Part 5

Την ίδια μέρα που επισκευθήκαμε την Σαγράδα Φαμίλια, γυρίσαμε σχεδόν όλη την Βαρκελώνη. Παραθέτω μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες που τράβηξα, χωρίς πολλά λόγια...

Η Αρένα της Βαρκελώνης

Το περίεργο αυτό κατασκεύασμα που αναπαραστεί ένα ψάρι βρίσκεται στο Ολυμπιακό Λιμάνι που κατασκευάστηκε στο Ολυμπιακό Χωριό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.

Η είσοδος του Ολυμπιακού Λιμανιού (Port Olimpic) με τους δύο μεγάλους ουρανοξύστες δεξιά και αριστερά. Ο εκ δεξιών αν θυμάμαι καλά είναι και μεγάλο ξενοδοχείο.

Η Μπαρτσελονέτα (Barceloneta), γειτονιά με πολύ λεπτά και μακριά στενάκια που βρίσκεται ανάμεσα στο Port Olimpic (το οποίο είναι περισσότερο μια μεγάλη μαρίνα παρά ένα λιμάνι) και το Port Vell, το κυρίως λιμάνι της Βαρκελώνης. Είναι ίσως η μόνη περιοχή της Βαρκελώνης που διαθέτει τόσο στενούς δρόμους!!

Συνεχίζω με διάφορα κτίρια τα οποία μου άρεσαν, αλλά δεν γνωρίζω ακριβώς τι είναι το καθένα...

Εντυπωσιακός και πλούσιος κήπος ανεβαίνοντας στον λόφο του Μοντζουίκ.

Η θέα του Port Vell από το Montjuic.

Άλλη μία άποψη της Βαρκελώνης από το Montjuic. Διακρίνεται από μακριά το άγαλμα του Κολόμβου που δείχνει την Αμερική.

Πιο κοντινές φωτογραφίες και περιγραφές στο επόμενο μέρος!

Lost - S04E08 - Meet Kevin Johnson

Τι τέλος ήταν αυτό;;;; Έμεινα να κοιτάζω την τηλεόραση σαν χαζή! Σε όλα τα υπόλοιπα επεισόδια το καταλάβαινες πως πλησίαζε το τέλος του επεισοδίου. Κάπως απότομα δεν κόπηκε αυτό; Σίγουρα με αγωνία όμως. Τέλος πάντων, άρχισα από το τέλος, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Αν δεν έχετε δει το επεισόδιο, μην διαβάσετε παρακάτω.




Στο επεισόδιο αυτό μας διηγείται ο Michael τι του συνέβη από την ώρα που έφυγε μαζί με τον Walt με το μικρό σκάφος που του έδωσε ο Ben ως την ώρα που βρέθηκε στο πλοίο. Πίστευα πως αυτοί που ήταν στο πλοίο τον είχαν βρει στο καραβάκι με τον Walt και τους μάζεψαν. Όμως δεν μου "κολλούσαν" δύο πράγματα: 1ον δεν μας έδειξαν καθόλου τον Walt μέσα στο πλοίο και 2ον οι υπάλληλοι του Widmore είχαν πλήρη λίστα των επιβατών της πτήσης άρα θα γνώριζαν ποιος ήταν ο Michael! Δεν θα μου είχε περάσει με τίποτα από το μυαλό πως είχε ζήσει στην Αμερική για ένα διάστημα και πως μετά από καιρό βρέθηκε στο εν λόγω πλοίο!

Αρκετά "δυνατό" επεισόδιο, σίγουρα μου άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο, γιατί έδινε και αρκετές απαντήσεις σε ερωτήματα που μας απασχολούσαν εδώ και καιρό.

Κλείνω με μια ερώτηση: δεν σαν φάνηκε περίεργη η αντίδραση του Sayid; Ως τώρα η κρίση του είχε αποδειχθεί πολύ καλή σε όλα. Αφού ο Michael του εξήγησε πως το έκανε για να σώσει όσους βρίσκονται στο νησί, γιατί τον "κάρφωσε" στον καπετάνιο του πλοίου;

Το επόμενο επεισόδιο θα προβληθεί στις 24 Απριλίου και ο τίτλος του δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί. Έχουμε έναν μήνα καιρό μπροστά μας να κάνουμε μια ανασκόπηση και να παραθέσουμε τις θεωρίες μας και τις υποθέσεις μας για την συνέχεια! :)

Barcelona - Part 4 - Sagrada Familia

Η τεράστια αυτή εκκλησία (ίσως η μεγαλύτερη που έχω δει ποτέ από κοντά!) αφιερωμένη στην Ιερά Οικογένεια (Σαγράδα Φαμίλια) είναι κατασκεύασμα του αρχιτέκτοντα Γκαουντί που έβαλε την προσωπική του πινελιά έντονα σε όλη την Βαρκελώνη! Άρχισε να χτίζεται το 1882 και όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες που ακολουθούν (όχι οι γερανοί δεν είναι για συντήριση αλλά για κατασκευή!) δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Οι εκτιμήσεις λένε πως ούτε και στα επόμενα 50 χρόνια πρόκειται να ολοκληρωθεί!

Μία φωτογραφία της Sagrada Familia τραβηγμένη μέσα από το λεωφορείο από μακριά. Από κοντά είναι εντελώς δύσκολο να την χωρέσεις σε μια φωτογραφία σε όλο το μήκος και πλάτος.

Τα έργα που συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας βασίζονται σε μακέτες και σε μελέτες που άφησε πίσω του ο Antonio Gaudi ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο το 1926 αφού χτυπήθηκε από ένα τραμ. Ο Gaudi είχε ξοδέψει όλα του τα χρήματα για την κατασκευή αυτής της εκκλησίας και είχε καταντήσει ζητιάνος στους δρόμους. Όταν τον βρήκαν δεν τον αναγνώρισαν αμέσως.

Το πιο σκούρο τμήμα της Σαγράδα Φαμίλια είναι προφανώς και το πιο παλιό και το πιο λευκό πιο σύγχρονο. Η εκκλησία είναι γεμάτη από συμβολισμούς εξωτερικά οι οποίοι είναι παρμένοι εκτός από την ιστορία του Ιησού και από την φύση, όπως για παράδειγμα τα καλάθια φρούτων στις κορυφές των πύργων του πιο καινούριου τμήματος.

Ο Γκαουντί αρχικά δεν ήταν καθόλου θρήσκος. Μετά από πολυετή ενασχόλησή του για την κατασκευή της μεγαλοπρεπούς αυτής εκκλησίας και την έρευνα γύρω από την ζωή του Χριστού κατέληξε να πιστεύει.

Αυτή κανονικά είναι η πίσω μεριά του ναού, που χρησιμεύει εδώ και χρόνια ως είσοδος. Όμως στην πραγματικότητα στα σχέδια μπροστινή πλευρά του είναι αυτή που βρίσκεται στο πλάι σε ένα στενάκι. Η ξεναγός μας εξήγησε πως όταν άρχισε να χτίζεται το νέο αυτό τμήμα της εκκλησίας, ο Δήμαρχος δήλωσε στους ιδιοκτήτες των παρακείμενων κτημάτων πως θα βρίσκεται εκεί η κύρια είσοδος με μεγάλη γέφυρα. Οι ιδιοκτήτες παρόλα αυτά έχτισαν πολυκατοικίες, μαγαζιά και εστιατόρια. Όταν ολοκληρωθεί το έργο, ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο θα κατεδαφιστεί! Σίγουρα όμως οι κάτοχοι των ακινήτων θα τα έχουν βγάλει τόσα χρόνια τα λεφτά τους και με το παραπάνω!

Αν κάποιος καθήσει και παρατηρήσει όλα τα αγάλματα γύρω γύρω από το ναό μπορεί σίγουρα να περάσει ώρες! Όλα διηγούνται με την σειρά τα πάθη του Χριστού.

Άλλο τμήμα από την Πρόσοψη των Παθών, όμως ονομάζεται.

Σε αυτήν την φωτογραφία βλέπετε ένα μικρό πινακάκι με νούμερα. Είναι αυτό που μας αποκάλεσε η ξεναγός "το sudoku εκείνης της εποχής". Αν προσθέσετε τα νούμερα είτε οριζοντίως είτε καθέτως είτε διαγωνίως βγαίνει πάντα ο αριθμός 33, η ηλικία του θανάτου του Χριστού! Εντυπωσιακό, έτσι;

Στο εσωτερικό του ναού δεν μπήκαμε καθώς οι ώρες μας για να επισκευτούμε όσο περισσότερα αξιοθέατα μπορούσαμε ήταν περιορισμένες. Πάντως ακόμα και εξωτερικά να τον δει κάποιος μόνο, σίγουρα εντυπωσιάζεται. Σημειωτέον πως η Σαγράδα Φαμίλια δεν είναι ο Καθεδρικός Ναός της Βαρκελώνης!

Συνέχεια με φωτογραφίες από την Βαρκελώνη στο πέμπτο μέρος.

Barcelona - Part 3 - Tibidabo

Τρίτη στάση στο τουρ με το πούλμαν είναι ο λόφος Tibidabo (Τιμπιντάμπο). Το αστείο αυτό όνομα προέρχεται από τα λατινικά και συγκεκριμένα από τις λέξεις tibi tabo που σημαίνουν "θα σου δώσω". Η φράση αυτή αναφέρεται στον πειρασμό του Χριστού όταν ο Σατανάς τον ανέβασε στο όρος και του προσέφερε τον κόσμο που απλωνόταν στα πόδια Του (πηγή: Explorer - Οδηγοί του κόσμου - Βαρκελώνη και Καταλονία).

Φωτογραφία τραβηγμένη μέσα από το πούλμαν καθώς ανεβαίναμε στο βουνό. Την αναρτώ γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα που τα δέντρα φαίνονται κουνημένα από την ταχύτητα του λεωφορείου, αλλά η εικόνα του κτιρίου στο κέντρο φαίνεται σταθερή. Η φωτογραφία είναι έτσι ακριβώς όπως τραβήχτηκε, χωρίς να έχω προσθέσει κανένα εφέ!

Η θέα της Βαρκελώνης από το Tibidabo.

Ο Temple Expiatori del Sagrat Cor (Τέμπλε Εξπιατόρι ντελ Σαγράτ Κορ), δηλαδή Ναός της Ιερής Καρδιάς (αντίστοιχο της Sacré - Cœur στην Μονμάρτη στο Παρίσι) με την επιβλητική μορφή του Χριστού στην κορυφή του κεντρικού τρούλου.

Η είσοδος του Ναού ο οποίος χτίστηκε μεταξύ του 1902 και του 1911.

Το εσωτερικό της εκκλησίας. Είχε και λειτουργία την ώρα που μπήκαμε.

Ένα από τα πολλά βιτρό του ναού.

Το κέντρο του Ιερού με τον Χριστό προστάτη της Γης.

Και μια τελευταία φωτογραφία πριν πάρουμε τον δρόμο για να κατηφορήσουμε και πάλι στην Βαρκελώνη.

ΥΓ. Ακριβώς δίπλα στον ναό υπάρχει μεγάλο Λούνα-Παρκ (Παρκ ντ'Ατραξιόνς) το οποίο άνοιξε το 1908 (!!), όμως ήταν κλειστό και επομένως δεν μπορέσαμε να μπούμε.

Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα στην Βαρκελώνη. Επανέρχομαι με καινούρια ποστ για την δεύτερη μέρα και πρώτο και καλύτερο αυτό με τις φωτογραφίες και τις λεπτομέρειες για την Sagrada Familia!