Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης (Μέρος 2ο)

Ήρθε η ώρα λοιπόν και για το 2ο μέρος της βόλτας. Οι φωτογραφίες είναι πολλές γιατί δυσκολεύτηκα να διαλέξω ποιες ν'αφήσω απ'έξω. Καθεμιά που έβλεπα μου αρχόταν αμέσως ιδέα και για κείμενο από κάτω. Ίσως θα έπρεπε να κάνω και 3ο μέρος για να χωριστούν, αλλά τις είχα κάνει ήδη upload και ποιος κάθεται τώρα να χωρίζει...

Πάμε λοιπόν! Φεύγοντας από το Πάρκο του Φωκά περπάτησα στην παραλία προς τον Λευκό Πύργο. Η σκέψη ήταν να φτάσω ως τον Λευκό Πύργο και να γυρίσω μετά, αλλά η ζέστη ήταν μεγάλη οπότε με το που πέρασα το Μακεδονία Παλλάς έκανα στροφή και πήρα τον δρόμο της επιστροφής.

Οι γνωστές πλέον ομπρέλες από διάφορες γωνίες.

Αυτός ο γλάρος μου έκανε εντύπωση! Ήταν τεράστιος! Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο μεγάλο γλάρο. Πλησίασα όσο μπορούσα για να μην φύγει. Όταν πλησίασα πιο κοντά και πέταξε, το άνοιγμα των φτερών του ήταν σίγουρα πάνω από μέτρο!

Να και μία στάση για το τραινάκι που σας είχα πει στο post για την έκθεση βιβλίου.

Τα παγκάκια τελείως άδεια. Άλλοτε έβλεπες ζευγαράκια να κάθονται και να αγναντεύουν την θάλασσα ή παρέες να κάνουν χαβαλέ. Τόσο πια έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής μας που μόνο για καφέδες είμαστε; Σε όλο το μήκος της παραλίας μόνο μερικούς ηλικιωμένους είδα να κάθονται ή να διαβάζουν την εφημερίδα τους. Σε ένα σημείο ένας άστεγος έχει πιάσει ένα παγκάκι και το έχει κάνει κανονικά σπίτι. Έχει βάλει και νάυλον μπροστά για να προστατεύεται από το κρύο ή την ζέστη. Όχι η ωραιότερη εικόνα για την όμορφη κατά τα άλλα παραλία μας!

Οι ομπρέλες από κοντά.

Η εκκλησία του Κυρίλλου και του Μεθοδίου που σας είχα αναφέρει στο πρώτο μέρος.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από ένα δεύτερο πάρκο (με την κλασσική σημασία της λέξης, όχι παιδική χαρά όπως το πάρκο του Φωκά) λίγο μετά το πάρκο του Φωκά. Είναι ένα δημοτικό πάρκο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα χρόνια, αλλά πρέπει να είναι αρκετά). Δεν είχα μπει ποτέ. Μου θύμισε μικρογραφία αγγλικού πάρκου. Και όταν λέμε μικρογραφία εννοούμε πολύ μεγάλη μικρογραφία! Μου άρεσε ιδιαίτερα το παρκάκι αυτό. Βρήκα μεγάλη δροσιά κάτω από τα μεγάλα δέντρα, απόλαυσα το συντριβανάκι και την πέτρινη βρυσούλα, όλα ήταν όμορφα! Και εδώ όμως ψυχή! :(

Βγαίνω από το πάρκο και παίρνω οριστικά τον δρόμο για το σπίτι μου. Έχω στο μυαλό μου εδώ και καιρό όμως να κάνω μια-δυό στάσεις πρώτα για να φωτογραφήσω κάποια κτίρια που τα θεωρώ εντυπωσιακά και ήθελα να σας τα δείξω.

Το λαογραφικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Άδεια και τα γηπεδάκια του μπάσκετ.

Αυτό το κτίριο είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Πολύ παλιά (όταν ήταν μαθητές οι γονείς μου) ήταν σχολείο. Τώρα όπως πιθανόν να μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία αν ζουμάρετε είναι "Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης - Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης". Υποθέτω ότι κατά καιρούς πρέπει να λαμβάνουν χώρα εκθέσεις εκεί μέσα.

Εδώ τελειώνει και η βόλτα μου. Ελπίζω να απολαύσατε τις φωτογραφίες και τις περιγραφές όσο και εγώ! :)

Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης (Μέρος 1ο)

Αυτήν την φορά την βόλτα την έκανα με τα πόδια. Έχει ένα απαλό αεράκι και - αν και ο ήλιος καίει αρκετά - είπα να το εκμεταλλευτώ. Μόλις γύρισα στο σπίτι με πολλά ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις. Χώρισα το post για την βόλτα σε 2 μέρη γιατί οι φωτογραφίες είναι αρκετές!

Μέρος Πρώτο λοιπόν: Το Πάρκο του Φωκά στην Παραλία!

Το πάρκο του Φωκά για όσους δεν κατάγονται από την Θεσσαλονίκη είναι ένα πολύ μεγάλο πάρκο όπου όλοι οι 20-40 χρονών Θεσσαλονικείς έχουν παίξει και με το παραπάνω ως παιδιά! Είναι ο κλασσικός αγαπημένος προορισμός όπου πηγαίναμε βόλτα με το σχολείο στο δημοτικό. Τότε το πάρκο φάνταζε τεράστιο. Έκανες ουρά για να πας στις κούνιες ή σε κάποια τσουλίθρα! Η εικόνα του σήμερα δυστυχώς δεν θυμίσει καθόλου τις ένδοξες εκείνες μέρες του πάρκου! Τότε χαρούμενες φωνές παιδιών γέμιζαν με χαρά όλο το πάρκο. Σήμερα μόνοι μάρτυρες εκείνης της εποχής είναι τα φυτά που ίσως είναι τα μόνα που δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Τα βρήκα έτσι ακριβώς όπως τα θυμόμουν! Αν και στην παραλία έχω κάνει κάποιες βόλτες αραιά και που τα τελευταία 10 χρόνια, στο πάρκο δεν είχα μπει ποτέ. Ίσως βαθιά μέσα μου δεν ήθελα να παραδεχτώ την παρακμή του και ήταν μια ενδόμυχη άμυνα η άρνηση να μπω για να μην στενοχωρεθώ.

Ούτε ένα παιδάκι σε μία τόσο όμορφη μέρα.
Και μην μου πείτε πως είναι καλοκαίρι και ΟΛΟΙ λείπουν γιατί το θεωρώ απίθανο!

Αυτό το ξύλινο "Π" που βλέπετε κάποτε είχε ένα σχοινί που πήγαινε στο άλλο "Π" (επόμενη φωτογραφία) και μία μετάλλικη ράβδο την οποία πιάναμε και κρεμόμασταν από το λοφάκι και φτάναμε στο άλλο "Π" (κάπως παιδικά το περιέγραψα, δεν μπόρεσα να βρω άλλους όρους χεχε). Τώρα ούτε σχοινί υπάρχει, ούτε τίποτα.

Στο βάθος διακρίνεται και η εκκλησία του Κυρίλλου και Μεθοδίου την οποία θεωρώ και μια από τις ωραιότερες και επιβλητικότερες εκκλησίες της πόλης μας. Μου αρέσει ιδιαίτερα γιατί είναι δίπλα στην θάλασσα και γιατί έχει μεγάλο κήπο περιμετρικά της!

Και του λόγου του αληθές ότι το πάρκο όχι μόνο έχει ερημώσει αλλά και έχει ριμάξει.
Συντήρηση μηδέν! Από τις 3 κούνιες μόνο η μία υπάρχει και αυτή όχι και σε τόσο καλή κατάσταση!

Ακριβώς απέναντι από τις κούνιες της προηγούμενης φωτογραφίας ήταν αυτές. Και οι 2 ευτυχώς ήταν εδώ. Σ'αυτήν που κουνιέται έκανα κούνια για κανένα 10λεπτο και ήταν υπέροχα! Ένιωσα πάλι σαν κοριτσάκι χεχε! Είχα και το walkman μαζί και άκουγα ραδιόφωνο και πολύ το απόλαυσα!

Σε αυτό το σημείο υπήρχαν και άλλα πολλά παιχνίδια τα οποία δεν υπάρχουν πιά.
Στην θέση τους έχει γίνει αυτό το πλακόστρωτο με τους "κίονες"
που ναι μεν είναι όμορφο αλλά δεν βλέπω να εξυπηρετεί κάτι ιδιαίτερο.

Πριν κλείσω το πρώτο μέρος να πω ότι στο πάρκο ήταν ένας γέρος και μου φάνηκε περίεργος. Πηγαινοερχόταν την ώρα που έκανα κούνια. Όταν πήρα τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι τον είδα να ψαχουλεύει τα σκουπίδια. Γενικώς υπάρχουν αρκετοί άστεγοι που περιφέρονται στην παραλία. Τα πάρκα έχουν αδειάσει. Ο κόσμος φοβάται να μπει. Θυμάμαι ακόμα και όταν εγώ ήμουν μικρή σε ορισμένα πάρκα φοβόμασταν να μπούμε γιατί κυκλοφορούσαν ναρκομανείς. Είτε λόγω των ναρκομανών είτε λόγω των αστέγων είναι λυπηρό αυτό που έχει γίνει με τα πάρκα. Οι δήμοι θα πρέπει να βγάλουν διαφημίσεις και να ενθαρρύνουν τον κόσμο να τα επισκέπεται. Αφού βέβαια τα συντηρήσει και βάλει και την κατάλληλη αστυνόμευση! Ουφ τα είπα και ξεθύμανα!

Πάμε για το δεύτερο μέρος τώρα.... :)

Afterlife - Speck of Gold

Είναι ένα τραγούδι που ακούω τελευταία στο ραδιόφωνο και σε μπαράκια. Είναι ένα τραγούδι άκρως καλοκαιρινό που σε ταξιδεύει. Είναι ένα τραγούδι ιδανικό να το ακούς κάτω από τον λαμπερό ήλιο αραχτός στην παραλία! Είναι το: Afterlife feat Cathy Battistessa - Speck of Gold (Chris Coco Mix)!

Έψαξα στο youtube για να βάλω και βιντεάκι, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει (αν βγει ποτέ θα το προσθέσω). Ούτε και στίχους κατάφερα να βρω, οπότε τους έβγαλα μόνη μου!

Βρείτε το τραγούδι, διαβάστε τα lyrics και απλά ταξιδέψτε.....!!!!

Afterlife - Speck of Gold

Hope is all
That we have
With each birth
Every tear
We have hope
We have hope

Hope is all
That we have

Speck of gold
In your heart
Everyone
Everyone

Speck of gold
In your heart
Every sun
Everyone

Speck of gold
In your heart
Everyone
Everyone

Speck of gold
In your heart
Every sun
Everyone

Cold, cold ways, I won't
Hold you heart to this light
One and all, one and all

Speck of gold
In your heart
Everyone
Everyone

Speck of gold
In your heart
Every sun
Everyone

Hope is all
That we have
With each birth
Every tear
We have hope
We have hope

Speck of gold
That we just unfolded
Love your heart
Love your heart
Love your heart
Love your heart
Love your heart
Love your heart
Love your
Love your
Love your
Love your
Love, love, love, love....

Speck of gold
Everyone
Hold our sun
Wanna live

Speck of dust on our sun
Shade our world, shade our world
Speck of dust on everyone
Save our sun, save our world

Speck of dust on our sun
Shade our world, shade our world
Speck of dust on everyone
Save our sun, save our world

Speck of gold
In your heart
Everyone
Everyone

Speck of gold
In your heart
Every sun
Everyone

Speck of dust on our sun
Shade our world, shade our world
Speck of dust on everyone
Save our sun, save our sun, save our sun...

Καύσωνας - Part II

Την φωτογραφία την τράβηξα από το κινητό μου χθες την ώρα που γυρνούσαμε από την Χαλκιδική. Ένα δευτερόλεπτο πριν η θερμοκρασία έλεγε 42 βαθμούς αλλά δεν πρόλαβα να το τραβήξω και άλλαξε. Ευτυχώς σήμερα έχει ένα απαλό αεράκι και παρηγοριέσαι κάπως, αν και μετά τις 3 το μεσημέρι δεν αντέχεται η κατάσταση χωρίς air condition.

Ορθογραφία, αγάπη μου!

Ή αλλιώς "Ωχ τα ματάκια μου"!!!! Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τραβήξω την φώτο από το κινητό μου όταν το "πωλήτε" ήταν ακόμα με "Ε"... φαίνεται η διόρθωση όμως και αυτό το κάνει ακόμα πιο τραγελαφικό! Ήθελα να το βγάλω φωτογραφία εξαρχής αλλά το εν λόγω πρώην εστιατόριο είναι ακριβώς δίπλα σε περίπτερο και δίσταζα να κοντοσταθώ να τραβήξω. Όταν όμως είδα την "διόρθωση" δεν άντεξα!

Γενικώς μου αρέσει η ορθογραφία - η ορθή / σωστή γραφή των λέξεων - και τρελαίνομαι όταν βλέπω στο ίντερνετ σε blogs ή ακόμα χειρότερα σε επίσημα sites λέξεις ανορθόγραφες που κάνουν ΜΠΑΜ! Ευτυχώς όσα blogs διαβάζω επί μονίμου βάσεως οι συγγραφείς και γράφουν και εκφράζονται ωραία (αλλιώς δεν θα τα διάβαζα χεχε)!

Όταν άρχισα να χρησιμοποιώ το ίντερνετ υποστήριζα θερμά τα greeklish, ίσως γιατί ήταν μία "γλώσσα" (τονίζω γλώσσα εντός εισαγωγικών.. ένας τρόπος γραφής θα έλεγα καλύτερα) που έμαθα να χρησιμοποιώ εύκολα και γρήγορα και ίσως γιατί ξένιζε τους γονείς μου και τους μεγαλύτερους γενικότερα.

Ακόμα και σήμερα δεν έχω πρόβλημα να γράφω σε greeklish ούτε και με ενοχλεί να διαβάζω greeklish αλλά έχοντας δει που οδηγεί αυτός ο τρόπος γραφής (έχουν οι νέοι ξεχάσει εν πολλοίς να γράφουν ορθογραφημένα τις λέξεις) πιστεύω πως ο καθένας από εμάς έχει πλέον την επιλογή να χρησιμοποιεί την ελληνική γραμματοσειρά, και γιατί να μην το κάνει;

Όταν στην αρχή δημιούργησα το blog σίγουρα δεν έγραφα τόσο γρήγορα στα ελληνικά. Τώρα γράφω εξίσου γρήγορα και ελληνικά και αγγλικά και greeklish. Όλα θέμα συνήθειας είναι και εξάσκησης. :)

Σέικερ γίναμε!

Κατά τις 10:15 το βράδυ της Τετάρτης 18 Ιουλίου 2007 έγινε σεισμός εδώ στην Θεσσαλονίκη. Μόλις είχα πάει στην κουζίνα να καθαρίσω μερικά φρουτάκια και ένιωσα την πολυκατοικία να πηγαίνει πέρα-δώθε για ένα δευτερόλεπτο. Ευτυχώς δεν ήταν μεγάλης διάρκειας. Έχοντας ζήσει αρκετούς σεισμούς είπα άμεσως "γύρω στα 5 ρίχτερ πρέπει να είναι". Και όντως έπεσα κοντά. Λίγη ώρα μετά ενημερώθηκα από την TV100 ότι ο σεισμός ήταν μεγέθους 4,7 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ με επίκεντρο το Καλοχώρι, μια περιοχή νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης. Ο σεισμός έγινε ιδιαίτερα αισθητός στο κέντρο, ενώ οι ανατολικές και βόρειες περιοχές (Θέρμη, Περαία, Πανόραμα, Ρετζίκι κλπ) δεν αντιλήφθηκαν το παραμικρό.

Ποδηλατάδα στην παραλία της Θεσσαλονίκης...

Αν δεν ήταν εκείνο το post του Γκρινιάρη ούτε που θα είχα ξεσηκωθεί ποτέ! Πάντα ήθελα να κάνω βόλτες στην παραλία της Θεσσαλονίκης με ποδήλατο. Όταν μέναμε κοντά στην παραλία όμως ήμουν μικρή. Όταν πήγα λύκειο μετακομίσαμε στα προάστεια οπότε αναγκαστικά με το που μπήκα στο πανεπιστήμιο μετακινόμουν με το αυτοκίνητό μου. Τώρα που επέστρεψα στην παλιά μου γειτονιά κοντά στην θάλασσα μπορώ επιτέλους να κάνω τις πολυπόθητες "ποδηλατάδες"!

Φύσηξε βαρδάρης σήμερα και έχει μια εκπληκτικά καθαρή ατμόσφαιρα παντού! Ωραία δροσούλα, ο ουρανός πεντακάθαρος και ένας ήλιος να λάμπει χωρίς να καίει όμως γιατί το αεράκι σε δροσίζει! Ιδανικός καιρός για βόλτα λοιπόν! Φορμίτσα, καπελάκι, μια μπανάνα στην μέση με την φωτογραφική και το κινητό μέσα και φύγαμε!

Το ποδήλατο αυτό ήταν αρχικά του μεγάλου μου αδελφού.
Μετά πέρασε σε μένα. Είχε να χρησιμοποιηθεί πάνω από 10 χρόνια
(όσα έχω και εγώ να κάνω ποδήλατο!)
Αντί να πάρω λοιπόν καινούριο ποδήλατο, έδωσα το συγκεκριμένο
για ένα καλό σέρβις, και να'το! Η αίσθηση του να κάνω ποδήλατο
μετά από 10 χρόνια ήταν περίεργη. ΟΚ δεν είναι κάτι που ξεχνιέται,
αλλά η σέλα μου ήταν άβολη, σκληρή, δεν έχει αφρολέξ μέσα.
Θέμα συνήθειας είναι I guess...

Ο Μέγας Αλέξανδρος δεσπόζει πάντα επιβλητικός
στην παραλία της Θεσσαλονίκης!

Αυτήν την φώτο την έβγαλα για τους φίλους μου στο εξωτερικό
(Σοφία, Γκρινιάρη και λοιπούς). Πεθύμησε κανείς νόστιμους
λαχταριστούς λουκουμάδες μήηηηηπως; ;-)

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο Λευκός Πύργος μας
από διάφορες πλευρές και απόψεις

Η Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και το Αριστοτέλειον (σινεμά-θέατρο)

Η νέα πλατεία του Λευκού Πύργου έχει γίνει πραγματικά πολύ όμορφη!

Το ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς

Αυτές οι ομπρέλες είναι εδώ και αρκετά χρόνια στην παραλιακή
έξω από το καφέ-μπαρ "Interni".

Ελπίζω να κάνει συχνά τέτοιο καιρό τώρα που είναι καλοκαίρι και μπορούμε να αδράξουμε την μέρα κάνοντας τέτοιες ωραίες βόλτες! :)

ΥΓ. Πέρα από τον Λευκό Πύργο δεν μπόρεσα να προχωρήσω γιατί έχουν κλείσει το πεζοδρόμιο από την κάτω μέρια της λεωφόρου Νίκης και κάνουν και εκεί έργα. Έχω ένα προαίσθημα ότι όταν τελειώσουν όλα τα έργα από το λιμάνι ως το μέγαρο μουσικής η παραλιακή θα είναι ένα όνειρο!