Η Σουηδία νικήτρια του 57ου διαγωνισμού της Eurovision!

Η Σουηδία με το τραγούδι Euphoria και ερμηνεύτρια την Loreen είναι η νικήτρια του 57ου διαγωνισμού της Eurovision! Πρώτη φορά μου αρέσει στη Eurovision τόσο ένα τραγούδι και πιστεύω ακράδαντα ότι άξιζε δικαιωματικά την πρώτη θέση! Μπράβο για την ερμηνεία της και την παρουσία της. Εκεί που οι περισσότεροι παιδεύονται να εντυπωσιάσουν με χορευτικά και ειδικά εφέ, κατάφερε μόνη της, με ωραία κινησιολογία. χαμηλό φωτισμό και δυνατό πλεονέκτημα τη φωνή της και το πολύ ωραίο τραγούδι να ξεχωρίσει από όλα τα υπόλοιπα!

Loreen - Euphoria

Lyrics / στίχοι:


Why, why can’t this moment last forevermore?
Tonight, tonight eternity’s an open door…
No, don’t ever stop doing the things you do.
Don’t go, in every breath I take I’m breathing you…


Euphoria
Forever, ’till the end of time
From now on, only you and I
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Euphoria
An everlasting piece of art
A beating love within my heart
We’re going up-up-up-up-up-up-up


We are here, we’re all alone in our own Universe,
We are free, where everything’s allowed and love comes first,
Forever and ever together, we sail into infinity,
We’re higher and higher and higher, we’re reaching for divinity.


Euphoria
Forever, ’till the end of time
From now on, only you and I
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Euphoria
An everlasting piece of art
A beating love within my heart
We’re going up-up-up-up-up-up-up


Forever we sail into infinity,
We’re higher, we’re reaching for divinity…


Euphoria, euphoria
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Euphoria….
An everlasting piece of art
A beating love within my heart
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Euphoria, euphoria
We’re going up-up-up-up-up-up-up

Roxette - Wish I Could Fly

Χθες το βράδυ στη Θεσσαλονίκη είχε μια τρομερή καταιγίδα, με αστραπές και δυνατές βροντές. Μη μπορώντας να κοιμηθώ, σηκώθηκα κατά τις 2:30, πήρα μια καρέκλα και την άραξα μπροστά στο παράθυρο του σαλονιού χαζεύοντας έξω. 

Κάποια στιγμή δίψασα και πήγα ως την κουζίνα για να πιω νερό. Δεν ήθελα όμως να ανάψω φως και να χαλάσω την ατμόσφαιρα, έτσι έφεγγα με την οθόνη του κινητού μου. Και ξαφνικά μου ήρθε ένα flashback και θυμήθηκα το τραγούδι Wish I Could Fly των Roxette που είχε κυκλοφορήσει το 1999 στο άλμπουμ τους Have A Nice Day! 

Roxette - Wish I Could Fly

Πιστεύω ότι είναι ένα από τα ωραιότερα video clips που έχω δει ποτέ, με πολύ ωραία σκηνοθεσία και φωτογραφία! Αυτή η εναλλαγή φωτός-σκότους δημιουργεί μια εκπληκτική ατμόσφαιρα!

Στίχοι / Lyrics:

Halfway through the night 
I wake up in a dream 
Echoes in my head 
Make every whisper turn into a scream 


I dreamed I could fly 
Out in the blue 
Over this town 
Following you
Over the trees
Subways and cars 
I'd try to find out 
Who you really are


In the middle of the night
Cool sweatin' in my bed 
Got the windows open wide
Thinkin' about all the things you said


I wish I could fly
Out in the blue 
Over this town 
Following you
I'd fly over rooftops
The great boulevards 
To try to find out
Who you really are
Who you really are 


I wish I could fly now
I wish I could fly now
I wish I could fly now


I wish I could fly
Around and around 
Over this town 
The dirt on the ground 
I'd follow your course
Of doors left ajar
To try to find out 
Who you really are
To try to find out
Who you really are

Ιδιωτικές Ζωές

Χθες το βράδυ παρακολουθήσαμε την παράσταση "Ιδιωτικές Ζωές" του Νόελ Κάουαρντ στο θέατρο Αυλαία στη Χ.Α.Ν.Θ. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα στο συγκεκριμένο θέατρο και μου άρεσε πολύ ο χώρος. Αμφιθεατρικό και "ζεστό" με επένδυση ξύλου στους τοίχους, η ανακαίνισή του μετά από τη φωτιά που υπέστη το κτίριο πριν μερικά χρόνια ήταν πολύ όμορφη! Αν και Τετάρτη το θέατρο γέμισε! Δεν περίμενα να έχει τόσο κόσμο μεσοβδόμαδα!

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν η Θάλεια Ματίκα (Αμάντα), ο Τάσος Ιορδανίδης (Έλιοτ), η Νικολέτα Κοτσαηλίδου (Σίμπιλ) και ο Ορέστης Τζιόβας (Βίκτορ). Η Σίμπιλ και ο Έλιοτ είναι νιόπαντροι και περνούν την πρώτη νύχτα του γάμου τους στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Γαλλία. Στο ακριβώς διπλανό δωμάτιο περνούν επίσης την πρώτη νύχτα γάμου τους η Αμάντα με τον Βίκτορ. Το πρόβλημα; Η Αμάντα ήταν στο παρελθόν παντρεμένη με τον Έλιοτ και με το που συναντιούνται τυχαία στη βεράντα του ξενοδοχείου, το πάθος τους ξαναφουντώνει!

Η βεράντα του ξενοδοχείου με το χώρισμα των δύο δωματίων.

Αν η υπόθεση σας θυμίζει κάτι, να πούμε ότι πάνω στο έργο του Κάουαρντ βασίστηκε η γνωστή ελληνική κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη "Νύχτα Γάμου" με τον Κώστα Βουτσά, την Μάρθα Καραγιάννη, τον Φαίδωνα Γεωργίτση και την Μπέτυ Αρβανίτη!

Αφού λοιπόν η Αμάντα και ο Έλιοτ συνειδητοποιούν πέντε χρόνια μετά το χωρισμό τους ότι ανήκουν ο ένας στον άλλον, αφήνουν τον Βίκτορ και την Σίμπιλ αντίστοιχα και το σκάνε μαζί! Και όλα αυτά την πρώτη νύχτα του γάμου τους!! 

Καταλήγουν σε ένα διαμέρισμα που έχει η Αμάντα στο Παρίσι και ενώ αρχικά ζουν τον έρωτά τους, σιγά σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια όλα αυτά που τους οδήγησαν να χωρίσουν την πρώτη φορά. Πιστεύουν όμως ότι τα χρόνια τους ωρίμασαν και θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τις όποιες ζήλειες και τους εγωισμούς. Εφευρίσκουν μάλιστα και μια λέξη την οποία θα πρέπει να πουν όταν ο καυγάς αρχίζει να φουντώνει και τότε θα πρέπει για λίγο να σταματήσουν να μιλάνε προκειμένου να μη χαλάσει αυτό που έχουν. Θα τα καταφέρουν όμως;

Προς το τέλος της παράστασης, θα εμφανιστούν στο διαμέρισμα ο Βίκτορ και η Σίμπιλ για να "ζητήσουν τα ρέστα". Θα επιτύχουν να κερδίσουν τους νόμιμους συζύγους τους πίσω ή θα μείνουν μόνοι; Η συνέχεια επί σκηνής....

Η παράσταση προβάλλεται μέχρι και αυτή την Κυριακή (13/05) με μια παράσταση κάθε μέρα (στις 21:00) και το εισιτήριο κοστίζει 15 ευρώ. 

Η σκηνοθεσία είναι του Πέτρου Φιλιππίδη και η μετάφραση του Πέτρου Φιλιππίδη και του Χρήστου Σιμαρδάνη.

Καλή διασκέδαση! :)

Πρωτομαγιά 2012 - Πιάσαμε τον Μάη!

Την Τρίτη που μας πέρασε ήταν Πρωτομαγιά, ο καιρός ήταν εκπληκτικός με έναν υπέροχο ήλιο να λάμπει πάνω από τη Θεσσαλονίκη και ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να πάμε να "πιάσουμε τον Μάη".

Ο περισσότερος κόσμος διάλεξε ως ημερήσιο προορισμό κάποιο μέρος της Χαλκιδικής με αποτέλεσμα να μποτιλιαριστεί για αρκετή ώρα στο δρόμο. Εμείς καθώς απολαμβάνουμε τη Χαλκιδική τρεις μήνες το καλοκαίρι διαλέξαμε κάτι πολύ κοντινότερο, κι έτσι πήγαμε ως την Κρήνη.

Αρχικά κατεβήκαμε στον Ναυτικό Όμιλο Καλαμαριάς για μια βολτίτσα. Πρώτη φορά πήγαινα εκεί κάτω και μου άρεσε πολύ! 

 Κατά μήκος της μαρίνας υπάρχουν αυτά τα όμορφα παχύφυτα με το έντονο μωβ λουλούδι που δίνουν ένα μοναδικό ανοιξιάτικο χρώμα στο τοπίο!

 Και στις δύο μεριές στο λιμανάκι υπάρχουν στην ακτή πλοία σαν σε ναυπηγείο που ενισχύουν τη θαλασσική διακόσμηση!

Μαργαρίτες!

Δίπλα στη θάλασσα υπάρχει ένα μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, που ως γνωστόν είναι ο φύλακας-Άγιος των Ναυτικών...

Όπως γράφει η πινακίδα στο εξωτερικό του το παρεκκλήσι ανεγέρθη για τη σωτηρία 112 μικρών ιστοπλόων από τη θεομηνία που έπληξε τον κόλπο της Θεσσαλονίκης κατά τη διεξαγωγή των πανελληνίων αγώναν όπτιμιστ το απόγευμα της 21ης Αυγούστου 1979.

 Δε θα μπορούσα να μη βγάλω και μια φωτογραφία που να εστιάζει στη μαργαρίτα και να είναι θαμπό το φόντο, τις λατρεύω αυτές τις photos! Αφιερωμένη σ'όλους τους αναγνώστες μου! :)

Κι άλλα λουλούδια!

Αρχικά είπαμε να καθήσουμε σε ένα καφέ που βρίσκεται δίπλα στη μαρίνα, αλλά η ζέστη εδώ κάτω ήταν τόση μεγάλη που αποφασίσαμε να πάμε παρακάτω. Έτσι καταλήξαμε στο Mistral:

 Πιάσαμε πρώτη θέση με θέα τη θάλασσα. Εδώ το μαγαζί είναι πιο ψηλά και φυσούσε ένα δροσιστικό αεράκι κατά διαστήματα. Απολαμβάναμε τη θέα και ένα λαμπερό ήλιο! Σαν να ήταν καλοκαίρι!

 Στο μαγαζί έπαιζε πολύ ωραία house μουσικούλα και ήταν λες και ήμασταν σε κάποιο beach bar! 

 Τι υπέροχα που λαμπύριζε ο ήλιος μέσα στη θάλασσα! Και τι ωραία να σε ζεσταίνει έτσι και να νιώθεις ότι το καλοκαιράκι πλησιάζει!

Κατά διαστήματα μια βάρκα ή ένα ιστιοπλοϊκό εμφανιζόταν πάνω στο ασημένιο θαλάσσιο χαλί!

Αλλά είχαμε και από αέρος επισκέψεις. Ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας πέρασαν δύο φορές αεροπλάνα! Όπως βλέπετε ο ουρανός ήταν καταγάλανος χωρίς ίχνος από συννεφάκι!

Όσο έπεφτε ο ήλιος τόσο πιο όμορφο γινόταν και το τοπίο. Θα θέλαμε πολύ να καθήσουμε λίγη ώρα ακόμα για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, αλλά ήμασταν ήδη αρκετή ώρα και κατά τις 6:30 πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ήταν πάντως πολύ όμορφα! Ξεφύγαμε λίγο από την καθημερινότητα!

Δε μπορώ να καταλάβω, πώς ενώ στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν τόσα όμορφα μέρη με θέα τη θάλασσα - τόσο στο κέντρο, όσο και ανατολικά - πολλοί πάνε και κλείνονται σε κάτι "τρύπες", σε κάτι μικρά και στενά μπαράκια στο κέντρο ή αλλού!

Εσείς πώς τα περάσατε την Πρωτομαγιά; Τον πιάσατε τον Μάη; 

Άντε και του χρόνου! :)