Planet 51

Από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων που έχω δει! Πολύ fun!

Βρισκόμαστε στον Πλανήτη 51 όπου η ζωή των πράσινων κατοίκων κυλά ομαλά. Ξαφνικά προσγειώνεται ένα διαστημόπλοιο από το οποίο βγαίνει ένας αστροναύτης που για τους κατοίκους του πλανήτη είναι alien και καρφώνει την σημαία της Αμερικής στον δρόμο.

O Lem που είναι φαν των ταινιών επιστημονικής φαντασίας υποθάλπει τον αστροναύτη και τον κρύβει από τον στρατό που τον ψάχνει σε όλη την πόλη. Καταλαβαίνει ότι δεν έχει πρόθεση κατακτήσει τον πλανήτη τους και ότι είναι άκακος, ενώ όλοι οι άλλοι τον φοβούνται.

Δεν θέλω να πω περισσότερα εκτός του ότι αξίζει πολύ να δείτε τη συγκεκριμένη ταινία! Σίγουρα θα διασκεδάσετε απίστευτα! Έχει πολλές αναφορές σε γνωστές ταινίες (επιστημονικής φαντασίας και όχι μόνο), αλλά και πολλά μηνύματα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το διαφορετικό και να το κατατάσσουμε αυτομάτως ως επικίνδυνο!

Με τις φωνές των Dwayne Johnson, Jessica Biel, Justin Long, Gary Oldman, Seann William Scott και John Cleese.

Armored

Μόλις είδαμε το Armored, μια αστυνομική περιπέτεια στην οποία παίζουν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί: Laurence Fishburne, Jean Reno, Matt Dillon, Amaury Nolasco (ο Sucre του Prison Break), Milo Ventimiglia (ο Peter Petrelli από το Heroes), Skeet Ulrich (ο Jake του Jericho), Columbus Short και ο Fred Ward.

Ο Ty είναι βετεράνος του πολέμου και βρίσκει δουλειά σαν σεκιουριτάς που μεταφέρει χρήματα από τη μια τράπεζα στην άλλη. Όταν πλησιάζει η μέρα να μεταφέρουν ένα τεράστιο ποσό ο φίλος του ο Mike του λέει ότι παρέα με τους άλλους σεκιουριτάδες σκοπεύουν να σκηνοθετήσουν τη ληστεία των χρημάτων και αφού τα κρύψουν και ξεφύγουν από την αστυνομία, να τα μοιραστούν μεταξύ τους. Ο Ty όντας τίμιος αρχικά αρνείται κατηγορηματικά. Όταν όμως επιστρέφει σπίτι του και συναντά μια γυναίκα που απειλεί να του πάρει την κηδεμονία του μικρού του αδελφού (καθώς οι γονείς τους έχουν μόλις πεθάνει) και ταυτόχρονα η τράπεζα απειλεί με κατάσχεση του σπιτιού τους, τότε υποκύπτει και μπαίνει κι αυτός στο κόλπο, αφού βάζει τον φίλο του να του υποσχεθεί ότι κανείς δεν θα πάθει τίποτα. Έτσι και γίνεται. Παίρνουν τα χρήματα και κρύβονται σε ένα εγκαταλελειμένο εργοστάσιο, όμως κάτι θα πάει στραβά και θα αρχίσουν να στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο και ο Ty θα βρεθεί εγκλωβισμένος μέσα στο θωρακισμένο βαν.

Η ταινία είχε ωραία υπόθεση, αλλά ένιωσα ότι κάτι της έλειπε. Σαν να τελειώσε κάπως απότομα να το πω; Σαν να περίμενα κάποιο twist στην πλοκή που ποτέ δεν έγινε να το πω;

Από τις ως τώρα εμπειρίες μου οι ταινίες στις οποίες παίζουν πολλά "δυνατά" ονόματα μαζί δεν είναι αντίστοιχες των προσδοκιών που θα περίμενε κανείς. Με εξαίρεση ίσως τα Ocean's 11, 12, 13.

Ύστερα από όλα αυτά αν θέλετε να δείτε την ταινία, καλώς. Άσχημη δεν την λες... Καλή διασκέδαση.

Το Φιόρο Του Λεβάντε

Άλλη μία θεατρική παράσταση που έκανε τα τελευταία χρόνια επιτυχία στην Αθήνα ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για το γνωστό Το Φιόρο Του Λεβάντε του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Αν δεν γνωρίζετε τίποτα για το συγκεκριμένο θεατρικό έργο μπορείτε να ρίξετε μια ματιά εδώ.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος - πλαισιωμένος από έναν θίασο πολύ καλών ηθοποιών - υποδύεται τον Ζακυνθινό Νιόνιο Νιονάκη που πηγαίνει στην Αθήνα να δουλέψει σαν επιστάτης σε μια εύπορη οικογένεια. Περισσότερα επί σκηνής.

Μόλις επικοινώνησα με το Ράδιο Σίτυ όπου θα παίζεται η παράσταση από τις 3 ως τις 28 Μαρτίου (είμαι σίγουρη βέβαια ότι θα πάρει παράταση όπως όλες οι παραστάσεις που έρχονται στην πόλη μου). Η προπώληση των εισιτηρίων έχει αρχίσει. Το εισιτήριο είναι 24 ευρώ το κανονικό και 18 το φοιτητικό. Δευτέρα και Τρίτη το θέατρο έχει ρεπό, αλλά Τετάρτη και Πέμπτη το εισιτήριο είναι στα 18 ευρώ για όλους, φοιτητές και ενήλικες και η παράσταση ξεκινάει στις 8:00. Αντιθέτως την Παρασκευή υπάρχει μία μόνο παράσταση στις 9:15 (με 24 ευρώ το κανονικό εισιτήριο) ενώ το Σάββατο και την Κυριακή υπάρχουν δύο παραστάσεις, η απογευματινή ξεκινάει στις 6:15 και η βραδινή στις 9:15.

Αύριο κιόλας θα πάω να πάρω εισιτήρια καθώς αναμένεται να έχει μεγάλη ζήτηση!

Παίζουν:

Σπύρος Παπαδόπουλος

Φωτεινή Τσακίρη

Γιώργος Ψυχογιός

Ίρις Πανταζάρα

Στέλιος Πέτσος

Ελίνα Μάλαμα

Αντώνης Δημητροκάλης

Άλκηστις Βούλγαρη

Νίκη Δραγούμη

Παναγιώτης Βασιλόπουλος

Μαρία Καντιφέ

Έκανα edit τα ονόματα των ηθοποιών που παίζουν στην παράσταση, καθώς αγόρασα εισιτήρια και πήρα το φλάιερ που αναφέρει τον θίασο και διαπίστωσα ότι δεν είναι ο ίδιος με εκείνον στην Αθήνα.

Η Θεσσαλονίκη των μποφόρ!

Χθες το απογευματάκι κατεβήκαμε στο κέντρο για βόλτα, φαγητό και στη συνέχεια επιτραπέζια παιχνίδια. Από το πρωί είχε φοβερό αέρα και η θάλασσα ήταν πολύ φουρτουνιασμένη με μεγάλα κύμματα! Για να καταλάβετε τα κύμματα έσκαγαν ως τη μέση του πλακόστρωτου! Ήμασταν δίπλα στον Λευκό Πύργο - όπως θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες - και τα σταγονίδια του νερού έρχονταν ως εμάς! Δεν μπορούσες με τίποτα να πλησιάσεις στην άκρη της παραλίας χωρίς να γίνεις... παπί!

Χρειάστηκε πολλές φορές να σκουπίσω τον φακό της φωτογραφικής μου από τα σταγονίδια. Αν και ο ήλιος ήταν κόντρα και δεν έβλεπα πολλά πράγματα στην οθόνη της φωτογραφικής πιστεύω ότι οι φωτογραφίες βγήκαν πολύ ωραίες. Αν θέλετε να τις δείτε μεγαλύτερες απλά κάντε κλικ στην καθεμιά χωριστά!

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

From Thessaloniki Waves

Ελπίζω να σας άρεσαν! :)

Υ.Γ. Σε πολλά blogs βλέπω φωτογραφίες με τις ασχήμιες της πόλης μου. Και όντως αυτές είναι πολλές! Πάρκινγκ χωρίς έλεγχο, άσχημα γκράφιτι και συνθήματα, σκουπίδια, αφίσες και πολλά ακόμα. Δεν θέλω να πιστέψετε ούτε λεπτό πως δεν βλέπω αυτή την μεριά της Θεσσαλονίκης. Απλά προτιμώ να προβάλω τις ομορφιές της που σε μια τέτοια μέρα όπως η χθεσινή είναι πολλές. Ο δυνατός αέρας που καθαρίζει την ατμόσφαιρα με τον όμορφο ήλιο που δίνει λάμψη και χρώματα σε τούτη την πόλη είναι για μένα κάτι το μαγικό που δεν το αλλάζω με τίποτα! Μακάρι να γινόταν κάτι και να άλλαζαν οι αρνητικές πτυχές της που πιθανόν να έχετε δει σε άλλα blogs. Θα ήταν όλα τόσο καλύτερα! :)

Υ.Γ.2 Αχ μόλις θυμήθηκα ότι έχω τραβήξει και κάποια βιντεάκια που ήθελα να βάλω σε αυτό εδώ το ποστ! Τώρα δεν προλαβαίνω όμως, θα επανέλθω με edit αργότερα!

Έτοιμο το edit λοιπόν. Ιδού και το βιντεάκι:

Ne Te Retourne Pas

Χθες το βράδυ είδαμε το Ne Te Retourne Pas (αγγλικός τίτλος "Don't Look Back") ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνίστριες την Monica Belucci και την Sophie Marceau.

Η ταινία όπως βλέπετε και από την αφίσα παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Χαίρομαι κατά διαστήματα να βλέπω ταινίες που δεν είναι χολιγουντιανές παραγωγές, αλλά έχουν και μια υπόθεση και δεν είναι από εκείνες που τελειώνουν και λες "τι είδα τώρα;"

Η ταινία ξεκινάει με την Jeanne η οποία είναι μια συγγραφέας που έγραφε βιογραφίες και όταν πηγαίνει στον εκδότη το πρώτο της μυθιστόρημα, εκείνος αρνείται να το εκδώσει δηλώνοντας ότι είναι βαρετό. Εκεί μαθαίνουμε από την ίδια ότι δεν έχει αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία κάτω από την ηλικία των 8 χρονών καθώς τότε έπαθε αμνησία. Όταν επιστρέφει στο σπίτι της αρχίζει να μην γνωρίζει τα αντικείμενα, να θυμάται τα έπιπλα σε διαφορετικές θέσεις, να μην γνωρίζει τον άντρα της και τα δύο παιδιά της και σιγά σιγά να βλέπει και διαφορετικό τον εαυτό της στον καθρέφτη. Αρχίζει απεγνωσμένα να ψάχνει τα βίντεο και τις οικογενειακές φωτογραφίες πιστεύοντας ότι όλοι γύρω της είναι μέλη μιας συνομωσίας. Στην αρχή γνωρίζουμε τη Jeanne με το πρόσωπο της Sophie Marceau και σταδιακά καταλήγει να τη βλέπουμε ως Monica Belucci. Στην μετάβαση από το ένα πρόσωπο στο άλλο υπάρχουν κάποιες φοβερά μονταρισμένες σκηνές όπου τη βλέπουμε με το μισό πρόσωπο της Marceau και μισό της Belucci.

Για να μην αναφέρω spoilers καθώς αξίζει πραγματικά να τη δείτε τη συγκεκριμένη ταινία θα πω μόνο ότι η Jeanne ανακαλύπτει μια φωτογραφία που θα την οδηγήσει να ανακαλύψει το σκοτεινό της παρελθόν το οποίο δεν θυμάται! Σϊγουρα από τις πιο καλογυρισμένες ταινίες που έχω δει και με καταπληκτική σκηνοθεσία! Must see! :)

Under The Bridge (Red Hot Chili Peppers vs All Saints)

Πριν αρκετούς μήνες εγκαινίασα στο blog μια νέα κατηγορία με τον ετικέτα Μουσικές Διασκευές. Τότε είχα στο μυαλό μου να αναρτήσω υπό την κατηγορία αυτή τέσσερα συγκεκριμένα τραγούδια (για αρχή). Το πρώτο ανέβηκε το Μάιο ενώ τα άλλα δύο σχεδόν ταυτόχρονα τον Οκτώβριο με αφορμή την συναυλία των Pet Shop Boys. Για να μην κουράσω με πολλή μουσική για το τέταρτο είπα να αφήσω να περάσει λίγος καιρός. Ο λίγος καιρός έγινε πολύς καθώς τελευταία όπως θα διαπιστώσατε έχω χάσει την φόρμα μου στο blogging και δεν κάνω ποστ όσο συχνά πιθανόν να ήθελα. Εδώ είμαι όμως, σας διαβάζω καθημερινά και όποτε μπορώ αφήνω και το σχολιάκι μου στα blogs σας! :)

Σήμερα λοιπόν που βρήκα λίγο χρόνο επανέρχομαι με το τέταρτο τραγούδι που σας έλεγα παραπάνω. Πρόκειται για το Under The Bridge που κυκλοφόρησαν οι Red Hot Chili Peppers τον Μάρτιο του 1992 και διασκεύασαν οι All Saints στο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους to 1997.

Red Hot Chili Peppers - Under The Bridge

All Saints - Under The Bridge

Σίγουρα οι All Saints έχουν βάλει την προσωπική τους πινελιά στο κομμάτι. Θυμάμαι που έβλεπα το βίντεο κλιπ στο MTV (όταν ήταν στις δόξες του, όχι τώρα που είναι 80% ριάλιτυ!) και έδινε πληροφορίες για το πως γυρίστηκε το συγκεκριμένο κλιπ. Σίγουρα είναι από τα video-clips που έχουν μείνει έντονα χαραγμένα στη μνήμη μου.

Άσχετη πληροφορία που θυμάμαι και την παραθέτω είναι πως εκείνη την χρονιά ο Robbie Williams ήταν αρραβωνιασμένος με μια από τις δίδυμες τραγουδίστριες του group.

Δεύτερη πληροφορία ότι το ντεμπούτο εκείνο άλμπουμ τους είχε βγάλει πολλές επιτυχίες με μεγαλύτερη - πέρα από την διασκευή του Under The Bridge και του Lady Marmalade - το Never Ever με το οποίο και έγιναν γνωστές.

Φυσικά μετά ακολούθησε το εκπληκτικό Pure Shores μέσα στο ανεπανάληπτο soundtrack του The Beach (χμμμ... να μια καλή ιδέα, να κάνω μια νέα κατηγορία και να μιλήσω και για αγαπημένα soundtracks ταινιών! Το βάζω στα υπόψην!).

Αυτά τα ολίγα λοιπόν για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

Επανέρχομαι στο θέμα του ποστ όμως που είναι το Under The Bridge. Σίγουρα το original των RHCP είναι πιο ατμοσφαιρικό και φαίνεται ξεκάθαρα ο σκοπός για τον οποίο γράφτηκε, αλλά και η διασκευή από τις All Saints δεν είναι άσχημη, απλά διαφορετική.

Περιμένω τα σχόλιά σας και την προσωπική σας γνώμη.

Α ναι ξέχασα τους στίχους! Ορίστε τα lyrics λοιπόν:

Sometimes I feel like I don't have a partner
Sometimes I feel like my only friend
Is the city I live in, the city of angels
Lonely as I am, together we cry

I drive on her streets 'cause she's my companion
I walk through her hills 'cause she knows who I am
She sees my good deeds and she kisses the windy
Well, I never worry, now that is a lie

I don't ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love, take me all the way
I don't ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love, take me all the way, yeah, yeah, yeah

It's hard to believe that there's nobody out there
It's hard to believe that I'm all alone
At least I have her love, the city, she loves me
Lonely as I am, together we cry

I don't ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love, take me all the way
I don't ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love, take me all the way, yeah yeah yeah

Oh, no, no, no, yeah yeah
Love me, I say, yeah yeah

One time

Under the bridge downtown
Is where I drew some blood
Under the bridge downtown
I could not get enough

Under the bridge downtown
Forgot about my love
Under the bridge downtown
I gave my life away

Yeah yeah yeah
Oh, no, no, no, yeah yeah


Where I stay

The Rebound

Ωραία ρομαντική κωμωδία που δεν μένει μόνο στο ρομαντικό μέρος της ταινίας αλλά έχει και αρκετές αστείες σκηνές, ειδικά στην αρχή.

Λίγα λόγια για το The Rebound:

Η Sandy (η Catherine Zeta Jones που σ'αυτή την ταινία μοιάζει σαν 20χρονη, τι έκανε!) είναι μια 40χρονη μητέρα 2 παιδιών που ανακαλύπτει τυχαία από ένα βίντεο στον υπολογιστή της ότι ο άντρας την κερατώνει και επομένως μετακομίζει στην Νέα Υόρκη για να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Εκεί γνωρίζει τον 25χρονο Aram (Justin Bartham) που στην αρχή τον προσλαμβάνει για baby-sitter αλλά μετά από πολλά αποτυχημένα ραντεβού καταλήγει ζευγάρι μαζί του καθώς είναι πολύ πιο ώριμος από τους άντρες της ηλικίας της. Η σχέση θα πάρει κάποια τροπή που αυτή δεν περίμενε. Δεν λέω περισσότερα, η συνέχεια επί της οθόνης σας. Πρόκειται για μια από τις ωραίες ταινίες του είδους της και την προτείνω σίγουρα σε όσους αρέσουν οι rom com.

Καλή διασκέδαση!