Ήρθε λοιπόν η ώρα για την αποκάλυψη του quiz! Την Μεγάλη Παρασκευή αναχωρήσαμε για Μαδρίτη. Η πτήση ήταν μέσω Αθηνών. Φτάσαμε στο Ελευθέριος Βενιζέλος στις 7 το πρωί και στην Μαδρίτη γύρω στις 12:30 (τοπική ώρα). Το αεροδρόμιο της Μαδρίτης ήταν πολύ εντυπωσιακό. Παρακάτω βλέπετε μια πρώτη φωτογραφία μέσα από τη φισούνα και μία δεύτερη περνώντας στις αφίξεις. Όπως βλέπετε η οροφή του αεροδρομίου έχει σχήμα Μ από το Madrid! Έξυπνο! :)
Πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο κάναμε με το πούλμαν μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη. Η πρώτη μας στάση για 5 λεπτά ήταν στο στάδιο Sandiago Bernabeu, γήπεδο της Real Μαδρίτης, για να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες.
Στη συνέχεια ο ξεναγός μας μας άφησε για τρία τέταρτα στην Plaza Mayor "για έναν καφέ". Εμείς όπως πάντα δεν καθήσαμε πουθενά, αλλά γυρίσαμε γύρω γύρω από την πλατεία για να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο βλέποντας νέα πράγματα και να θαυμάσουμε την ισπανική πρωτεύουσα στην οποία μόλις είχαμε φτάσει:
Μαγαζάκι με κάθε λογής σουβενίρ της Ισπανίας.
Αφού πέρασε η ώρα που είχαμε ελεύθερη το γκρουπ ξανάσμιξε και ο ξεναγός μας μας οδήγησε στο ανάκτορο της Μαδρίτης, το Palacio Real de Madrid:
Λίγο έξω από το παλάτι ήταν αυτός ο άνθρωπος-άγαλμα που υποδύεται τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες (για τον οποίο θα μιλήσω περισσότερο σε επόμενο ποστ).
Λίγο παραπέρα από το παλάτι υπήρχε αυτή η όμορφη πλατειούλα με το πολύ ωραίο αυτό σχήμα στους θάμνους.
Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο. Αφού ανεβάσαμε τις βαλίτσες και ταχτοποιηθήκαμε, ξεκουραστήκαμε για ένα μισάωρο και ξαναπήραμε τους δρόμους, μόνοι μας αυτήν την φορά για να γνωρίσουμε το κέντρο της Μαδρίτης, το οποίο παρά την κούραση το γυρίσαμε όλο! Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από την πρώτη αυτή βόλτα...
Σε ένα σοκάκι αντικρίσαμε αυτήν την πολυκατοικία η οποία μου άρεσε πολύ! Αντί να έχουν έναν ολόκληρο γκρίζο τοίχο, έχουν ζωγραφίσει στο πλαϊνό του έναν νοητό δρόμο και πώς θα ήταν το πλάι της οικοδομής αν περνούσε δρόμος! Πολύ πρωτότυπο!!! :)
Σπεσιαλιτέ της Ισπανίας είναι το λεγόμενο "χαμόν". Πρόκειται για αλλαντικό που παρασκευάζεται από ωμό παστό χοιρινό κρέας. Προσωπικά, ενώ είμαι λάτρης των αλλαντικών, το συγκεκριμένο δεν μου άρεσε, βρήκα την γεύση του πολύ βαριά και έντονη. Γούστα είναι αυτά όμως. Εδώ βλέπετε ένα από τα πολλά μαγαζάκια "museo del jamon" (μουσείο του χαμόν).
Και τα βήματα της περιπλάνησης μας, μας οδήγησαν και πάλι στην πλατεία Μαγιόρ (που σημαίνει "μεγάλη πλατεία"). Αυτή τη φορά, ενώ είχε αρχίσει σιγά σιγά να βραδιάζει είχαν μαζευτεί αρκετοί άνθρωποι-αγάλματα, καθώς και ένα γκρουπ από μεξικάνους με σομπρέρος που έπαιζαν μουσική στο κέντρο της πλατείας.
Μία κυρία ντυμένη μανάβικο (lol) που φυσικά δεν με άφησε να την βγάλω φωτογραφία χωρίς να της αφήσω χρήματα και κρύφτηκε πίσω από το καλάθι της...
Βιτρίνα από άλλο μαγαζάκι με αναμνηστικά όπου βλέπουμε μικρά αγαλματάκια του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα, καθώς και σπανιόλες χορεύτριες.
Άλλη βιτρίνα όπου διακρίνονται πιο καθαρά αυτή τη φορά κρεμασμένα τα μπούτια χαμόν και ποικιλία τυριών.
Και μετά από αυτήν την μεγάλη βόλτα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε. Την επομένη το πρωί αναχωρήσαμε για τη Σεβίλλη, την πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας, κάνοντας μια στάση στην υπέροχη Cordoba! Όλα αυτά, σύντομα σε νέο ποστ!