Ήταν τότε, εκείνον τον καιρό, που καθόμασταν στα μαθητικά θρανία και βαριόμασταν στο μάθημα, που ζωγραφίζαμε στα βιβλία και τα τετράδια... τότε που γράφαμε στις άδειες σελίδες Δ+E+A=FF (Friends Forever)!
Πόσες από αυτές τις φιλίες όμως κράτησαν; Καμία... Άραγε οι "καλοί" εκείνοι φίλοι σε σκέφτονται ποτέ; Σε θυμούνται;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται... Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο... Απλά τα αρχικά του ονόματος αλλάζουν. Και κάθε φορά ελπίζεις, ονειρεύεσαι, αυτήν τη φορά να κρατήσει. Ειδικά όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, και είσαι πιο κοντά στην "υπόλοιπη ζωή σου" οι προσδοκίες αυξάνονται. Έχεις πληγωθεί όμως πολλές φορές από τις φιλίες του παρελθόντος που δεν κράτησαν και είσαι επιφυλακτικός. Η ελπίδα ωστόσο είναι έμφυτη στον άνθρωπο, και εύχεσαι την επόμενη φορά να είναι καλύτερα. Το ξέρεις όμως ότι δεν θα είναι.
Κάθεσαι στην καφετέρια με τον φίλο ή την φίλη σου και κοιτάζεις στα διπλανά τραπέζια μια παρέα 6-7 ατόμων να μιλάνε, να γελάνε και κουτσομπολεύουν... Εσύ ποτέ δεν το είχες αυτό. Όταν βγαίνεις έξω είναι με 1 ή 2 άτομα το πολύ. Αναρρωτιέσαι... άραγε ποια είναι η συνταγή για να ενταχθείς σε μία παρέα; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνεις αποδεκτός από μια ομάδα, από ένα σύνολο ανθρώπων; Και άραγε όλοι αυτοί μεταξύ τους έχουν την ίδια σχέση; Ή όταν θα βρεθούν οι 2-3 μόνοι τους θα αρχίζουν να σχολιάζουν τους άλλους μισούς; Το έχεις δει εξάλλου τριγύρω σου αυτό να συμβαίνει πολύ συχνά!
Είναι όμως και το άλλο... Πόσο πραγματικός φίλος ή φίλη είναι αυτός ή αυτή που θεωρείς ως τον καλύτερο/-η φίλο/-η σου; Σίγουρα όταν θα είσαι στενοχωρημένος θα τρέξει να σε παρηγορήσει. Στην λύπη όλοι μπορούν να σκύψουν πάνω σου. Την χαρά σου όμως θα την συμμεριστεί; Ή θα ζηλέψει και δεν θα μπορέσεις να την μοιραστείς μαζί του; Εκεί είναι που θα φανεί πόσο αληθινός φίλος είναι!
Και φτάνεις λοιπόν στην ηλικία όπου βρίσκεις επιτέλους το ταίρι σου, το έτερον σου ήμισυ, αυτό που ονειρευόσουν να σου συμβεί όλη σου τη ζωή! Ως τότε έβγαινες μόνο με φίλους. Τώρα, και είναι φυσιολογικό, ο τρόπος που μοιράζεις τον χρόνο σου στους φίλους σου θα αλλάξει. Και εκείνοι το λαμβάνουν αυτό σαν προδοσία; Είναι άδικο! Εσύ πάντα ευχόσουν να συμβεί κάτι τόσο καλό σε εκείνους! Ίσως στενοχωριόσουν στην αρχή αν δεν κατάφερνες να τους βλέπεις τόσο συχνά αλλά αν ζούσαν αυτό που ζεις τώρα εσύ, αν ήταν τόσο πολύ ευτυχισμένοι, θα το καταλάβαινες και δεν θα τους παρεξηγούσες. Τι πιο ωραίο άλλωστε από το να ταιριάξουν και τα ζευγάρια μεταξύ τους και να μπορείτε να βγαίνετε όλοι μαζί!
Τίθεται πολύ συχνά το ερώτημα αν η φιλία ανάμεσα σε κορίτσια ή σε αγόρια είναι πιο δυνατή και πιο αληθινή. Όταν γίνονται τέτοια ερωτήματα η μόνιμη απάντηση μου είναι ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο, με τον χαρακτήρα του καθενός και όχι με το φύλο του!
Ίσως τα κορίτσια να ανοίγονται περισσότερο στις φίλες τους ενώ τα αγόρια να φοβούνται να ομολογήσουν κάτι στους φίλους τους για ευνόητους λόγους. Αλλά και πάλι αυτό δεν είναι απόλυτο. Όπως προείπα, με τον άνθρωπο έχει να κάνει. Μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να συμβαίνει και το αντίθετο.
Πάντως νομίζω πως για άλλους είναι πιο εύκολο να κάνουν παρέες (όχι αναγκαστικά φιλίες), ενώ κάποιοι άλλοι αναζητούν πιο ουσιαστικές και βαθιές σχέσεις. Θέλουν τα άτομα που κάνουν παρέα να είναι και φίλοι τους, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στην εποχή μας, που καθένας βάζει το "εγώ" του πάνω απ'οτιδήποτε άλλο!
Πόσες από αυτές τις φιλίες όμως κράτησαν; Καμία... Άραγε οι "καλοί" εκείνοι φίλοι σε σκέφτονται ποτέ; Σε θυμούνται;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται... Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο... Απλά τα αρχικά του ονόματος αλλάζουν. Και κάθε φορά ελπίζεις, ονειρεύεσαι, αυτήν τη φορά να κρατήσει. Ειδικά όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, και είσαι πιο κοντά στην "υπόλοιπη ζωή σου" οι προσδοκίες αυξάνονται. Έχεις πληγωθεί όμως πολλές φορές από τις φιλίες του παρελθόντος που δεν κράτησαν και είσαι επιφυλακτικός. Η ελπίδα ωστόσο είναι έμφυτη στον άνθρωπο, και εύχεσαι την επόμενη φορά να είναι καλύτερα. Το ξέρεις όμως ότι δεν θα είναι.
Κάθεσαι στην καφετέρια με τον φίλο ή την φίλη σου και κοιτάζεις στα διπλανά τραπέζια μια παρέα 6-7 ατόμων να μιλάνε, να γελάνε και κουτσομπολεύουν... Εσύ ποτέ δεν το είχες αυτό. Όταν βγαίνεις έξω είναι με 1 ή 2 άτομα το πολύ. Αναρρωτιέσαι... άραγε ποια είναι η συνταγή για να ενταχθείς σε μία παρέα; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνεις αποδεκτός από μια ομάδα, από ένα σύνολο ανθρώπων; Και άραγε όλοι αυτοί μεταξύ τους έχουν την ίδια σχέση; Ή όταν θα βρεθούν οι 2-3 μόνοι τους θα αρχίζουν να σχολιάζουν τους άλλους μισούς; Το έχεις δει εξάλλου τριγύρω σου αυτό να συμβαίνει πολύ συχνά!
Είναι όμως και το άλλο... Πόσο πραγματικός φίλος ή φίλη είναι αυτός ή αυτή που θεωρείς ως τον καλύτερο/-η φίλο/-η σου; Σίγουρα όταν θα είσαι στενοχωρημένος θα τρέξει να σε παρηγορήσει. Στην λύπη όλοι μπορούν να σκύψουν πάνω σου. Την χαρά σου όμως θα την συμμεριστεί; Ή θα ζηλέψει και δεν θα μπορέσεις να την μοιραστείς μαζί του; Εκεί είναι που θα φανεί πόσο αληθινός φίλος είναι!
Και φτάνεις λοιπόν στην ηλικία όπου βρίσκεις επιτέλους το ταίρι σου, το έτερον σου ήμισυ, αυτό που ονειρευόσουν να σου συμβεί όλη σου τη ζωή! Ως τότε έβγαινες μόνο με φίλους. Τώρα, και είναι φυσιολογικό, ο τρόπος που μοιράζεις τον χρόνο σου στους φίλους σου θα αλλάξει. Και εκείνοι το λαμβάνουν αυτό σαν προδοσία; Είναι άδικο! Εσύ πάντα ευχόσουν να συμβεί κάτι τόσο καλό σε εκείνους! Ίσως στενοχωριόσουν στην αρχή αν δεν κατάφερνες να τους βλέπεις τόσο συχνά αλλά αν ζούσαν αυτό που ζεις τώρα εσύ, αν ήταν τόσο πολύ ευτυχισμένοι, θα το καταλάβαινες και δεν θα τους παρεξηγούσες. Τι πιο ωραίο άλλωστε από το να ταιριάξουν και τα ζευγάρια μεταξύ τους και να μπορείτε να βγαίνετε όλοι μαζί!
Τίθεται πολύ συχνά το ερώτημα αν η φιλία ανάμεσα σε κορίτσια ή σε αγόρια είναι πιο δυνατή και πιο αληθινή. Όταν γίνονται τέτοια ερωτήματα η μόνιμη απάντηση μου είναι ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο, με τον χαρακτήρα του καθενός και όχι με το φύλο του!
Ίσως τα κορίτσια να ανοίγονται περισσότερο στις φίλες τους ενώ τα αγόρια να φοβούνται να ομολογήσουν κάτι στους φίλους τους για ευνόητους λόγους. Αλλά και πάλι αυτό δεν είναι απόλυτο. Όπως προείπα, με τον άνθρωπο έχει να κάνει. Μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να συμβαίνει και το αντίθετο.
Πάντως νομίζω πως για άλλους είναι πιο εύκολο να κάνουν παρέες (όχι αναγκαστικά φιλίες), ενώ κάποιοι άλλοι αναζητούν πιο ουσιαστικές και βαθιές σχέσεις. Θέλουν τα άτομα που κάνουν παρέα να είναι και φίλοι τους, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στην εποχή μας, που καθένας βάζει το "εγώ" του πάνω απ'οτιδήποτε άλλο!
